Czy macie ochotę na bajkę? Na wspaniałą historię pełną magii, miłości i marzeń? Jeśli tak, to dobrze trafiliście, bo "August Rush" ma w sobie wszystko, co dobra bajka mieć powinna. A, że przyszło nam egzystować w XXI wieku, potrzeba czegoś więcej od dobrej wróżki, by zadowolić odbiorców. Potrzebujemy jakiejś metropolii, niebanalnej historii i wyrazistych bohaterów. Historia musi być opowiedziana w sposób bardzo plastyczny i działający na wyobraźnię, gdyż odbiorcy bajek są najbardziej wrażliwą na piękno grupą widzów. A cóż jest w świecie piękniejszego od muzyki? Niech was nie zmyli opis. "August Rush" to nie film, w którym można zobaczyć wrzucone do naszego świata istoty prosto z baśni. Zdecydowanie bliżej mu do dramatu, filmu muzycznego. Jest to opowieść o niezwykłym, pokrzywdzonym przez los chłopcu, posiadającym ogromny talent muzyczny (w tej roli genialny Freddie Highmore), który postanowił odszukać swoich biologicznych rodziców. A jakie jest najlepsze miejsce na rozpoczęcie poszukiwań, od miasta marzeń, wspaniałego Nowego Yorku? Właściwie wszyscy w tym filmie są pokrzywdzeni. Przeczesując się przez wszystkich (nawet epizodycznych!) postaci nie natrafimy na ani jedną, która nie miałaby za sobą traumatycznych doświadczeń. Część osób jest sierotami, inni stracili swoje dzieci. Napotykamy ludzi bezdomnych, nieszczęśliwie zakochanych, pełnych niespełnionych marzeń. A jednak, w filmie nie dominuje smutek, rozgoryczenie czy rozpacz. Jest za to bardzo wiele miejsca na nadzieję, wiarę i ducha walki. Ponieważ tych ludzi umacnia muzyka. Muzyka, która działa niczym kojący balsam, doskonałe lekarstwo. W filmie "August Rush" dźwięki są wyniesione na piedestał. To one, a nie historia głównych bohaterów, grają tu pierwsze skrzypce. Możemy dostrzec jaka jest potężna i jak ogromny wpływ wywiera na człowieka. Krąży wokół nas. Jest w każdym wykonywanym przez nas ruchu. Stukanie na klawiaturze, wchodzenie po schodach, zamknięcie skrzypiącej bramki. Wystarczy się na nią otworzyć i się zachwycić. To magia dostępna każdemu, tylko że zamiast różdżki potrzebujemy sprawnego instrumentu. Już dawno nie miałam przyjemności oglądać tak budującego filmu. Gorąco polecam!
