Ebook Zaskroniec mobi,epub

Bogusław Kierc Zaskroniec Biuro Literackie o Wrocław 2016 Bogusław Kierc: Zaskroniec Redakcja, projekt okładki: Artur Burszta Grafika na okładce: Danuta Kierc Korekta: Anna Krzywania Projekt typograficzny i skład wersji elektronicznej: Mateusz Martyn Copyright (C) by Bogusław Kierc Copyright (C) by Danuta Kierc, 2003 Copyright (C) by Biuro Literackie, 2016 Biuro Literackie ul. Sokolnicza 5/37, 53-676 Wrocław tel. 71 346 01 42, isbn 978-83-65358-26-4 Wszelkie powielanie lub wykorzystywanie niniejszego pliku elektronicznego inne niż jednorazowe pobranie w zakresie własnego użytku stanowi naruszenie praw autorskich i podlega odpowiedzialności cywilnej oraz karnej. Spis treści Zjawienie Pocałunek Pali się Do pamiętnika Uprzejmość To samo Scherzo Lekcja Błąd Noc ciemna zmysłów Pływanie No to Tanatos Pod powiekami Apokryf Ten ja Ze względu na ostatnie słowa Jakuba Böhmego Intrada Niebo, niebo Klucz rzucony w morze Piosnka Zaćmienie Sen. San Pietro al Natisone Kamień Był sobie dziad i baba Prospero Owidziusz Eliaschek W południe o północy Już Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów Zachwycenie Zrywanie Przed Komu ty chodzisz? Niedziela We śnie Piosenka Prospera Wyliczanka Epilog Sól Narcyz w siebie wpatrzon przyjemnie Zmora Wygibasy Do pani z kotem W polu widzenia Engel und Puppe Zjawienie Niemal z niczego nie-nic: ledwie zarys istnienia; błysnął szmaragdowoszary zaskroniec; wypełza z pełgań krzewu, co na falach jeziora w listkach ognia się nie spala, a płonie. Pocałunek Jak tam jest? Gdzie ,,tam"? I co znaczy ,,jak", tam, dokąd nawet nie doleciał ptak intencjonalny, że nie powiem o pierzastym, który poszybował do Pieśni Mojżesza - naddźwiękowo, by wyobrażeniem Najwyższego być, co rzekł ,,na skrzydłach orlich niosłem was i do mniem przywiódł", no bo żaden czas z żadną przestrzenią nie składają się na jakieś niebo, czy choćby na sień nieba, to znaczy - tego ,,tam", gdzie On jest Sam u Siebie Samego i w ton Pieśni proroka wtopiony, gdy krtań opuszcza promień z harmonicznych drgań światła przędziony, by się po nim piął jąkała; pięciem przejęty, gdy jął śpiewać - zapomniał, że się jąka w skrach dreszczów jak w liściach gorejących - (strach wprawił go w drżenie i zdumienie - jak to? - płonie, ale się nie spala krzak śpiewu?). Aż runął w czyhającą toń niemoty; tknął go język Ognia: płoń! Pali się Pali się we mnie dawne pożądanie, choć między nami wstążka, grzebień i lusterko - czyli: rzeka, las, a za nim jezioro, które ani mi się śni, ani się jawi - podobnie jak twoje na nim istnienie, kiedy prosto w blask słońca wynurzasz się z zielonych pojęć: nadzieja, liście strzałki wodnej, las odbijający się w wodzie ni śnienia, ni pojawienia, Ale tak bywało w bajkach - już inne znaczenia mieszkają w tamtych ni jawach, ni snach przepływających ponad gondolami łóżek w trzeszczeniu spadających gwiazd; rzuciłaś znowu wstążkę, grzebień, kamień - nie ma jeziora, rzeki - płonie las.