Zarządzanie sobą samym w czasie

oim zdaniem stan doskonałości jest możliwy do osiągnięcia, czy nie, już samo dążenie do doskonałości jest dobrym wyborem naszego działania. Stanowi drogę stałej poprawy, która pozwala nam być coraz lepszymi, mądrzejszymi, bardziej efektywnymi i skutecznymi oraz szczęśliwszymi. I nie chodzi tu o to, aby być najlepszym we wszystkim, ale o to, aby każdego dnia być lepszym, niż się było wczoraj, w tym, w czym już dzisiaj jesteś dobry. Na koniec jedna przestroga: nie myl doskonałości z perfekcjonizmem. Perfekcjonizm to postawa człowieka, która na najwyższym miejscu stawia dokładność wykonywanych czynności. Nadmierny perfekcjonizm jest w psychologii czasem nazywany dewiacją, która praktycznie uniemożliwia normalne funkcjonowanie[3]. To stałe dążenie do osiągnięcia jak najlepszych efektów swoich działań, to robienie wszystkiego na sto procent. Niby nie ma w tym nic złego. A jednak to ciągłe myślenie o tym, czy wszystko zrobiło się jak należy, czy jest jeszcze coś, co można poprawić, przybiera formę natręctwa. Natręctwa, które każe nam wciąż i wciąż ulepszać, poprawiać, wpędzając nas w gonitwę za nieosiągalną perfekcją. Totalny, chorobliwy perfekcjonizm i wynikające z niego ciągłe niezadowolenie z siebie oraz z najbliższych czy współpracowników stanowi duży problem. Jest to sytuacja uciążliwa nie tylko dla nas samych, ale przede wszystkim dla naszego otoczenia, które coraz bardziej nie może z nami wytrzymać. Dlaczego to robimy? Z różnych powodów, między innymi dlatego, że: próbujemy udowodnić sobie i otoczeniu, że jesteśmy najlepsi; jesteśmy zaabsorbowani tym, co pomyślą o nas inni; nigdy nie jesteśmy zadowoleni z efektów swojej pracy; brak nam pewności, a to z kolei powoduje obsesyjne doprowadzanie rzeczy do całkowitego porządku; wiele wymagamy od siebie i od innych; jesteśmy bardzo wrażliwi na krytykę; nie lubimy przegrywać. Bycie perfekcjonistą to nie jest sposób na stawanie się coraz lepszym. To pułapka, która nie pozwala nam się swobodnie rozwijać. Z życia wzięte ,,Choroba" bycia perfekcyjnym dotknęła i mnie. Trudno byłoby mi zliczyć, ile cennych godzin, a nawet dni i tygodni straciłam na ciągłym poprawianiu np. moich prezentacji w PowerPoincie, które stanowią integralną część moich szkoleń i wykładów. A to czcionka wydawała mi się raz za mała, a innym razem za duża, a to kolor wydawał się nieodpowiedni do mojego nastroju lub też zdjęcie niezbyt trafnie odzwierciedlało przekazywane treści, chociaż jeszcze wczoraj wydawało się idealne. Ślęcząc godzinami nad wykończeniem prezentacji, zapominałam ugotować obiad, zrobić zakupy lub przygotować testy dla studentów. Potrafiłam wstać w środku nocy, aby poprawić edycję ostatniego pokazu slajdów. Niektórzy z was pokiwają głową ze zrozumieniem. Ale mam nadzieję, że jednak większość postuka się co najwyżej w głowę, myśląc: Co za wariactwo. To prawda, ale wiele jeszcze wody upłynęło, zanim to do mnie dotarło. Musiałam kilka razy usłyszeć słowa typu: ,,Pani doktor, robi pani niezłe prezentacje, tylko sporo literówek się w nich pojawia" i z pokorą pochylić głowę. Ale wtopa, wstyd i upokorzenie. Moje nadgodziny pracy, niedospane noce i walka z ciągłą obsesją Na co głównie odbiorcy moich prezentacji zwracali uwagę? Nie na krój czcionki czy jej idealną wielkość (dopóki tekst był czytelny) ani na zdjęcia, tylko na literówki, które namiętnie robiłam (jestem, mówiąc w dużym uproszczeniu, dyslektykiem, a moje literówki poprawia program w komputerze lub redaktor - i dzięki mu za to). To oraz dużo samozaparcia było mi potrzebne, aby wyleczyć się z perfekcjonizmu i tym samym odczuć ulgę, swobodę i wolność w dążeniu do realizacji moich wizji. Aby stale się rozwijać, należy działać skutecznie i efektywnie. Skuteczność i efektywność Skuteczność i efektywność. Dwa słowa, które często stosujemy zamiennie, mimo że oznaczają coś zupełnie innego. Bycie skutecznym, w najprostszym tego słowa znaczeniu, oznacza osiągnięcie celu, czyli takie działanie, jakie przynosi oczekiwane rezultaty. Poziom skuteczności równa się poziomowi realizacji założonego planu. Dowcip Przychodzi kobieta do apteki: - Macie jakiś naprawdę skuteczny środek na odchudzanie? - Tak. Plastry. - A gdzie się je przykleja? - Na usta. Skuteczność w zasadzie nie ma pełnej kwantyfikacji. Kwantyfikacja, jeśli w ogóle ma tu zastosowanie, odnosi się jedynie do ilości założonej do osiągnięcia, np. wybudować dom - w domyśle jeden, wyprasować koszule - w domyśle wszystkie wyprane, przebiec 10 km, zlikwidować hałas słyszany z laptopa. Skuteczność nie jest określona ani w czasie, ani ilością niezbędnych zasobów, ani ewentualnymi konsekwencjami. Nie może być zatem wielkością ekonomiczną. Działanie, które doprowadzi do osiągnięcia ww.