Zarys historii chrześcijaństwa rytów wschodnich w Afryce

Opis produktu:

W przystępny i interesujący sposób autor opowiada o historii i współczesności Kościołów chrześcijańskich rytów wschodnich w Afryce. Omawia Kościoły Egiptu, Etiopii, Erytrei, a także prawie zupełnie nieznane w Polsce prawosławie we współczesnej Czarnej Afryce oraz opowiada o Kościołach wymarłych, m.in. w takich regionach jak Kartagina, Cyrenajka, czy Nubia.
Fragment książki:
W poprzednim, dotyczącym Egiptu, rozdziale tej książki wspomnieliśmy już o wielkim sukcesie patriarchatu aleksandryjskiego, jakim była jego praca misyjna w Etiopii. Zajmijmy się teraz historią chrześcijaństwa w tym kraju w sposób bardziej szczegółowy, chociaż jeszcze do dzisiejszego dnia trudno jest prześledzić losy tego prężnego Kościoła, który przez tyle wieków przetrwał w Afryce, jako jedyny nie dając się podbić muzułmańskiemu najeźdźcy. Najpierw zajmę się "Je-Itjopja Ortodoksauit Bieta Krystijan" (narodowy Kościół wschodni wyznania aleksandryjskiego), czyli Etiopskim Kościołem Ortodoksyjnym, sięgają jednak aż do legendarnych czasów pogańskich i żydowskich.
Słowo "Etiopia" jest terminem greckim, który dosďż`ďż`ownie oznacza: "ten, który posiada spieczoną twarz". Dawniej termin ten dotyczył ludności pochodzenia murzyńskiego, która zamieszkiwała obszar na południe od drugiej katarakty na Nilu. Region odpowiada biblijnej krainie Kusz, imieniu, które posiadał syn Chama i wnuk Noego (Księga Rodzaju 10,6 - 8; Księga Izajasza 11,11). Do tej tubylczej ludności z biegiem czasu dołączyła również dzisiaj dominująca ludność pochodzenia semickiego (poczynając od VII w. przed Chr.), która przybyła tam z południowej części Półwyspu Arabskiego, tak zwani "habashat" (lub "habesciat"), od czego pochodzi nazwa Abisynia. Dzisiejsi Etiopczycy nie lubią być nazywani Abisyńczykami, gdyż nazwa ta ma dla nich znaczenie negatywne.
W starożytności raczej niewiele wiedziano o terenach dzisiejszej Etiopii. Trochę szczegółów znamy z morskiej wyprawy egipskiej królowej Hatszepsut do kraju Punt około roku 1520 przed Chrystusem. Znana jest również legendarna historia, którą do dzisiaj szczycą się Etiopczycy, o wyprawie (X wiek przed Chrystusem) królowej Saby do Salomona w Jerozolimie, z którego to związku miał narodzić się Menelik I, który z kolei udał się do Izraela i wykradł, niby do dzisiaj przechowywaną w Etiopii Arkę Przymierza. A jeszcze inna etiopska tradycja powiada o przybyciu do tego kraju wielu żydowskich kapłanów, którzy mieli nawrócić liczne rzesze na judaizm, których potomkami z kolei są dzisiejsi Felasze.
Etiopczycy mieli kontakt z chrześcijaństwem już od samego jego początku, o czym zaświadczają Dzieje Apostolskie (8,26-39), które opowiadają o Filipie nauczającym i chrzczącym eunucha, dworskiego urzędnika królowej Etiopii. Emigrowali tam również chrześcijanie pochodzący z południa Półwyspu Arabskiego. W samej tradycji Kościoła etiopskiego mówi się o kazaniu, jakie miał wygłosić Etiopczykom apostoł św. Mateusz.