Ebook Zaproszenie na bal epub

wa pani Coulter poruszyły Tabithę bardziej, niż starsza pani mogła się spodziewać. Tabitha z trudem powstrzymała łzy. Przez ostatnie cztery lata robiła wszystko, by zapomnieć o swoim pochodzeniu. Wspomnienia były zbyt bolesne. Czy pani Coulter znała jej prawdziwą tożsamość? Skąd? Serce Tabithy zaczęło bić szybciej. Wprawdzie nie ukrywała się specjalnie, bo nazwisko stanowiło jedyną rzecz, jakiej macocha nie zdołała jej odebrać. - Zajrzyj do szafy - zachęciła Tabithę pani Coulter, która nie dała po sobie poznać, ile naprawdę wie o swej nowej przyjaciółce. Na sztywnych nogach Tabitha przeszła do garderoby. - Drzwi na prawo! - zawołała starsza pani. - Czego mam szukać? - Zobaczysz. Faktycznie. Gdy Tabitha otworzyła drzwi szafy, na wieszaku ujrzała tylko jedną suknię. Ale jaką! Nieśmiało dotknęła delikatnej tkaniny, sycąc wzrok pastelowym różem przetykanym złotą nicią i zdobionym klejnotami. Nawet księżniczka z bajki nie pogardziłaby tak zachwycającą kreacją! Na półce stała para złotych czółenek, a obok nich leżała biała maska zdobiona złotem i różowymi piórami. Tabitha zauważyła, że buty miały odpowiedni dla niej rozmiar. Oszołomiona, z pantofelkiem w dłoni, wróciła do salonu. - Skąd pani wiedział - Moja słodka tajemnica. - Pani Coulter uśmiechnęła się niewinnie. - Nie mogę pójść. - Tabitha przycisnęła złoty pantofelek do piersi. - Strasznie bym chciała, ale nie mogę. Jeśli mnie przyłapią, stracę pracę. - Ostrzeżono ich wyraźnie, że każdy pracownik przyłapany na próbie wejścia na bal zostanie natychmiast zwolniony. Jednak pani Coulter nie dawała się łatwo zbyć. - Nikt cię nie pozna, już ja się o to postaram. Poza tym nikt się ciebie tam nie spodziewa, więc nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, że to ty. Przyjdź do mnie o siedemnastej, umówiłam już kosmetyczkę, która cię wyszykuje. A jutro podczas przerwy na lunch wszystko mi opowiesz. - Starsza pani mrugnęła wesoło. - Nie mam już siły na bale, ale dzięki tobie nie ominą mnie ploteczki. Tabitha czuła szczypiące łzy zbierające jej się pod powiekami. Nikt nigdy nie zrobił dla niej czegoś tak wspaniałego. - Nie bój się, moja droga. Dzisiaj będziesz księżniczką i pójdziesz na bal, bez dyskusji. Giannis Basinas wyszedł z apartamentu stanowiącego jego bazę podczas pobytu w Wiedniu i ruszył ścieżką obsadzaną krzewami róż w stronę hotelu. Wolał nie zatrzymywać się w swoim hotelu, by zachować choć iluzję prywatności. Dla wielkiej i głośnej rodziny Basinasów jego introwertyzm stanowił niezrozumiałe dziwactwo. To siostry zmusiły go, by zaczął się rozglądać za żoną, susząc mu głowę na temat uciekającego czasu - miał już przecież trzydzieści pięć lat! A ponieważ w tym samym czasie przyjaciel z czasów studenckich poprosił go o spłacenie dawnego długu wdzięczności i zatrudnienie konkretnej firmy do zorganizowania balu maskowego, Giannis uznał, że upiecze dwie pieczenie na jednym ogniu. Nie łudził się, że znajdzie dzisiaj kobietę swoich marzeń, ale musiał chociaż spróbować. Pozwolił nawet swojej najmłodszej siostrze, najbardziej towarzyskiej osobie w rodzinie, zaprosić pięćdziesiąt z czterystu gości. Oczywiście oznaczało to, że na balu znajdzie się przynajmniej pięćdziesiąt młodych panien skłonnych zapłacić czterdzieści tysięcy euro, by się na nim pojawić. Jeśli już musiał się ponownie ożenić, Giannis nie zamierzał iść na kompromis w trzech kwestiach. Po pierwsze, i najważniejsze, jego żona musiała mieć własne źródło przyzwoitego dochodu, nie zamierzał popełniać po raz drugi tego samego błędu. Po drugie, co oczywiste, musiała być w wieku reprodukcyjnym. Po trzecie, powinna być przyjemna dla oka, niekoniecznie piękna, ale jeśli miał z nią spędzić resztę życia, wolał, by choć trochę mu się podobała. Wślizgnął się do hotelu bocznym wejściem i ruszył do sali balowej. Lubił ten hotel, swą pierwszą inwestycję w biznesie turystycznym poza Grecją. Wydał na jego renowację miliony, ale jeśli chodziło o zaznaczenie swego statusu, trafił w dziesiątkę. Otwierając drzwi do sali balowej, zauważył na schodach kobietę. Schodziła powoli, ściskając w dłoni złote zaproszenie, i wyglądała, jakby się wahała. Coś w jej pełnej wdzięku sylwetce sprawiło, że przystanął. Jej twarz zakrywała biało-złota maska z różowym pióropuszem, ale i tak nie mógł od niej oderwać wzroku. Jasnoróżowa suknia odsłaniała delikatne ramiona i długą szyję, obejmowała ciasno szczupłą talię i opadała na ziemię kaskadą miękkiego tiulu. Nieznajoma wyglądała jak księżniczka. Podszedł do schodów. Kiedy tajemnicza piękność stanęła obok niego, zaskoczyło go, jak była drobna. Miała złociste włosy upięte w skomplikowany kok odsłaniający delikatną szyję ozdobioną złotym nasz