Ebook Zakład epub

, wytrzymałym, z pewnością szybkim, lecz - prawdopodobnie - także o dużym zapotrzebowaniu na paliwo. Jego największą zaletą był niewątpliwie niewielki przebieg i młody rocznik. - I jak? - Dla mnie bomba. - Pewna jesteś? - Wiem, co mówię. Do zobaczenia wieczorem. Odprowadzana niejednym wygłodniałym spojrzeniem mężczyzn kobieta zniknęła za drzwiami baru. Jej mąż wstał od stolika, przy którym siedzieli razem i podszedł do mężczyzny wskazanego przez jego żonę. - Mogę postawić panu piwo? - zapytał. Młodzieniec spojrzał na niego nieprzychylnym wzrokiem. Wtedy on powiedział: - Przepraszam, nie przedstawiłem się, Ryszard. Jego ręka na chwilę zawisła w powietrzu i już, już miała opaść, gdy młody człowiek uścisnął ją i powiedział: - Paweł. - Ładne imię. To jak, można postawić ci piwo? - Obawiam się, że pomylił pan adres. - Obawiam się, że to ty mnie źle oceniłeś. - Mam nadzieję. - Mówmy sobie po imieniu. - Nie będzie mi łatwo. - Może jednak spróbujesz? - zaproponował Ryszard, którego wprawdzie ukłuł przytyk Pawła do jego wieku, ale chwilowo nie zamierzał na to reagować. - To może być opłacalne. - Co ma pan na myśli? - Zauważyłeś tę kobietę, z którą byłem? - Trudno było jej nie zauważyć. W szkole pewnie przezywali ją ,,żyleta"? - To moja żona - prawie szczerze oburzył się Ryszard. - Gratuluję. Mężczyźni chwilę milczeli. Paweł nie wiedział, o co chodzi Ryszardowi, a ten nie wiedział, jak o tym powiedzieć. W końcu wrócił do tematu piwa, aby nieco okrężną drogą dojść do celu. - Lubisz jasne, czy ciemne? - Kobiety czy piwo? - pytaniem odpowiedział chłopak, a Ryszard zaśmiał się i rzekł: - Najpierw porozmawiajmy o piwie. - Jasne i zimne. - Ona nie jest zimna. Paweł nawet nie spojrzał na Ryszarda. Zaciągnął się papierosem, a potem zapytał: - I co z tym piwem? Ryszardowi nie podobał się przebieg rozmowy, ale wstał i poszedł po piwo. Bar nie należał do najlepszych. Bezbarwny lakier na drewnianych stołach i takich samych krzesłach zaczął schodzić ani nie w tym, ani nie w poprzednim roku, ale znacznie dawniej. Serwowano tutaj głównie tanie piwo, frytki, kurczaka z rożna i tym podobne tanie i nieskomplikowane dania. Był jedną z tych knajp, w których bywają ludzie niezamożni, głównie mężczyźni, a jeśli i kobiety, to nie należało się spodziewać, że będzie to jakaś dama. Chyba, że poszukująca przygód. Ryszardowi Nowakowi nie podobało się tutaj, ale to właśnie takie miejsce wybrał z Jolą, swoją żoną, celem znalezienie dla niej jakiegoś młodego, niezamożnego, niezbyt rozgarniętego, ale przystojnego - byczka. Paweł był właśnie takim młodym i przystojnym byczkiem, tyle, że zbyt dumnym, jak na gust Ryszarda. Niepotrzebny był mu strugający ważniaka cwaniak, lecz nieco zagubiony młodzian, o ciele wystarczająco ponętnym, by zabawić jego żonę, i umyśle na tyle nieskomplikowanym, by można nim było manipulować. Mimo to postawił przed nim piwo, a także przed sobą, chociaż wcale nie miał na nie ochoty. Przyniósł dwa, aby chociaż w ten sposób zaznaczyć, że nie usługuje chłopakowi. - No to o piwie już wiem - zaczął rozmowę - jasne i zimne. A kobiety? - Gorące, mogą być nawet rude. Ryszard uśmiechnął się, bo jego żona była właśnie ruda. Paweł pociągnął łyk piwa i powiedział: - Mów pan, o co chodzi. - Zdaje się, że to nie jest twój najlepszy dzień. - To już nie pana problem. - Zgadza się - powiedział Ryszard, a w jego serce wstąpiła nadzieja, że problemy Pawła są natury finansowej. - Ja mam inne kłopoty. Może moglibyśmy sobie pomóc? - Niby w jaki sposób? - To zależy od tego, jakie są twoje problemy. - A pana problemy? Bo jakoś mi pan nie wygląda na człowieka mającego jakiekolwiek. Ryszard wiedział, że Pawłowi chodzi o jego ubranie i zapach, jaki wokół siebie roztaczał. Zauważył też, że tamten odnosi się do niego z nieukrywanym lekceważeniem, a nawet złością, jakby nie lubił bogatych ludzi. Pomyślał też, że sposób wysławiania się Pawła może świadczyć o jakimś wykształceniu i może nie wielkiej, ale jednak, inteligencji. - Co robisz w takim miejscu? - zapytał młodzieńca. Ten zaśmiał się, a potem powiedział: - Śmiesznie to zabrzmiało w pana ustach. - Wracając do kłopotó - Nie są moją specjalnością. Lepiej niech pan powie, jakie są pana problemy. Oprócz tego, że się pan nudzi. - To nie mi się nudzi, nudzi się mojej żonie. Paweł kiwał ze zrozumieniem głową i uśmiechał się. Wyglądało na to, że już od pewnego czasu wiedział, w jakim kierunku podąży rozmowa. - I ja mam ją trochę rozerwać? - zapytał. - Nie za darmo - odparł Ryszard. - Dlaczego? - Dlaczego chcę za to płacić? - Dlaczego pan to robi? - Jak się zapewne domyślasz, jestem człowiekiem - jak to mówią - - Domyślam si�