Z nr 220 O podatkach stanowionych i stosowanych (zbiór artykułów lata 2010-2011)

Opis produktu:

OD AUTORA
Oddajemy do rąk Czytelników książkę będącą zbiorem artykułów opublikowanych m.in. w `Rzeczpospolitej`, `Fakcie`(dodatek `Pieniądze`), `Naszym Dzienniku`, `Doradztwie Podatkowym` oraz `Serwisie Doradztwa Podatkowego`. Teksty te pochodzą z ostatnich lat. Dotyczą głównie podatków i prawa podatkowego, lecz nie tylko: piszę o prawie, rządzeniu, a tak naprawdę o nas samych. Przez pryzmat pozornych drobiazgów, z których budowane są podatki - zapewne istotnych dla tych, którym przysługuje szlachetne miano PODATNIKÓW - staram się widzieć nas jako rządzonych, a pośrednio również rządzących. Czy to paradoks? Nie, bo władza mówi do nas przede wszystkim właśnie jako podatników. My, stosując to, co do nas w sensie dosłownym napisali, również tworzymy rzeczywistość `podatków stosowanych`, często ważniejszą niż treść przepisów prawa. Przy okazji staram się niekiedy odgadnąć, kto kryje się za fasadami władzy tworzącej formalnie owe uregulowania. Głównie jednak staram się utożsamić ze stosującymi ich pomysły, chcąc stworzyć racjonalny (takie ładne słowo) sposób stosowania przepisów. Chciałbym również za coś podziękować. Przede wszystkim z wdzięcznością i sympatią myślę o Studentach oraz Słuchaczach moich wykładów, zwłaszcza na Uniwersytecie Warszawskim, SGH, w Instytucie Studiów Podatkowych. Dzięki Wam wiele spraw, o których piszę w tych artykułach, trzeba było przemyśleć i możliwie jak najlepiej - przynajmniej teoretycznie rozwiązać. Nisko się kłaniam tym wszystkim, którzy zaszczycili mnie swoją obecnością i - mówiąc w sposób staroświecki - raczyli mnie wysłuchać. Jest to dla mnie bardzo ważną, nieocenioną inspiracją. Jeszcze raz dziękuję. Dziękuję również Redakcjom periodyków publikujących moje teksty za cierpliwość, zrozumienie i wyrozumiałość. Wiem, że często piszę w sposób określany jako `kontrowersyjny`. Nie do końca wiem, co to znaczy, więc powiem swoimi słowami, chcąc się wytłumaczyć: mimo wieku wciąż nie naszły mnie potrzeba podobania się i obawa przed `podpadaniem`. Ta ostatnia wada towarzyszy mi od dawna: odkąd pamiętam. Ponoć to jest `bez sensu`. Sądzę, że jednak nie.