Ebook Wyspy Pieprzowe mobi,epub

Schuberta Pstrąg oraz arię Bony z opery Zygmunt August Tadeusza Joteyki. - Proszę bardzo! Chyba mam niezwykłe szczęście! Głos w tej sali brzmi tak, jakby go było trzy razy więcej i jakbym ważyła nie czterdzieści trzy, a sto czterdzieści trzy kilo. Muszę jeszcze pamiętać o wskazówkach mojej pani od fortepianu, aby podczas śpiewania patrzeć w oczy jakiejś osobie wybranej z jury. Kogo by tu wyhaczyć...? Niech będzie ten siwy kudłacz - jedyny, który jest mną i moim śpiewem zainteresowany. Po paru taktach pieśni drugi profesor unosi głowę znad papierów. W połowie utworu już cztery osoby wykazują skupienie, a w końcowych taktach Pstrąga - wszyscy. Wspaniale! Przykucie uwagi słuchaczy jest częścią sukcesu, jak mawiają wielcy śpiewacy. Teraz drugi utwó Lubię go, więc z pełnym oddaniem wyśpiewam molowe frazy o tęsknocie królowej z Italii. Tylko dlaczego aż sześciu członków komisji egzaminacyjnej wpatruje się we mnie z tak wielką intensywnością? Łydki zaczną się telepać... Cholera! Nic to, mam długą spódnicę, więc kit w oko z drżączką! Grunt, że pochód gamowy do B dwukreślnego idzie idealnie, jak i cała aria. - Dziękujemy! U kogo się pani uczyła śpiewu? - U nikogo. - A w dokumentach jest podana szkoła średnia muzyczna? - Tak, ale to tylko przez niecały Musiałam zrezygnować z powodu trudności z fizyką i matematyką w moim liceum. - Rozumiem. Chcielibyśmy teraz sprawdzić pani skalę. Pani ! Pianistka uderza akord, a ja powtarzam pasaż gamowy coraz wyżej, wyżej i wyż Co będzie, gdy za chwilę któraś ze strun fortepianu pęknie i wpadnie w oko któregoś członka komisji, albo przebije czyjąś grdykę? - G trzykreślne! - słyszę panią Danikiewicz. - Dziękujemy, to wszystko! Wychodzę na miękkich nogach wprost na antałkowatego chłopaka, którego szybciej się przeskoczy, niż obejdzie. - Pięknie śpiewałaś, pięęęknie! Na pewno się dostaniesz! - Och, dzięki! - i moje ręce zawisają na szyi grubasa, który tym gestem wydaje się nieco zaskoczony. Co ja wyczyniam? Głupawka, czy nadmierne afektacje? Co ten stres ze mną wyczynia? - To rozumiem! - chłopak świdruje mnie małymi szarymi oczkami. - Karol jestem, tenor. - Ja nie jestem tenor, ani Karol. - , przewrotna! - i tu Karol puszcza do mnie oko. - Lubię dziewczyny, hehehe, inteligentne, a przy okazji, hehehe, dobrze ,,wykształcone"... Co on bredzi? Gorzej mu? , racja! Przecież dziś robię za seksbombę! Poczuć na sobie takie zderzaki i się nie oślinić oznacza odmienność seksualną, albo starcze zgrzybienie. Z reakcji Karola jasno wynika, że ani jedno, ani drugie mu nie grozi. Kolejnym dowodem na potwierdzenie moich przypuszczeń jest także to, iż z oczu wystają mu dwa dorodne fiuty. Sytuacja wydaje się niebezpiecznie nabrzmiała. Czas stąd spylać. - Muszę do klopa! Sraczkę mam! W jednym momencie z oczu Karola znikają członki, a pojawiają się dwie deski klozetowe. Jego usta, z przyklejonym przed chwilą lubieżnym uśmieszkiem, teraz wyginają się w podkówkę, idealnie pasującą do sedesów. - ??? Fuuujjj!! - A co? Przyzwyczajaj się! - , do czego? - widać, że Karol nie bardzo za mną nadąża. - Do kibla! Przecież bycie artystą to gówniane zajęcie i zafajdany żywot! Nie wiedziałeś? Dzień trzeci Oczekiwanie na wyniki egzaminu ze śpiewu są upiornym doznaniem. Jeśli więc nerwowo się nie wykończę, to na pewno schudnę z kości na ości. I tak już wyglądam niczym śmierć na pirackiej chorągwi, jak mawiają szczecinianie zwani Paprykarzami. I nic nie rozgrzeszy mojej ,,tuszy". Co za szczęście, że mam genialną babcię! Nacycniki znakomicie spełniają swą powinność. Przynajmniej optycznie jest mnie nieco więcej, a to już coś. - Uwaga! - z auli wychodzi wysoki i szczupły chłopak, którego zwą Pleban. - Proszę o spokój! Jest lista, więc przeczytam nazwiska osób, które za chwilę przystąpią do dalszej części egzaminów. ! Cisza, jak makiem zasiał, a w mojej głowie ciemno i głucho. Nic nie słyszę, nic nie widzę, czuję tylko bicie swego serca. Głos Plebana dociera jakby z oddali, jakby zza Umieram? Biczowska, Salamonowicz, Auguścik, Chwila! Auguścik? Jestem?? Boże, jestem! Jestem!! Jestem!!! Oddychać! Co za radość!! To z czego zaraz zdaję? Aha, aktorstwo i ruch sceniczny! Jestem przygotowana, a przynajmniej tak mi się wydaje. W końcu mam za sobą kółko aktorskie, długie godziny żmudnych ćwiczeń wiersza i prozy, więc powinno mi pójść raczej dobrze. Taniec ludowy też jest jako tako nauczony. Grunt to być otwartym! Znów stoję w tym samym miejscu, co wczoraj, czyli na samym środku auli, tyle tylko, że teraz z widownią! Studenci starszych lat chcą poznać przyszłą konkurencję. W dodatku jest znacznie więcej profesorów niż wczoraj. Już wiem, że ,,siwy kudłacz" robi za szefa komisji egzaminacyjnej: - Proszę sobie wybrać jeden z utwo