"Jestem chora" - pomyślała Rozalia.
- Nie jesteś chora - zaprzeczył nieznajomy. - Jesteś bardzo silną osobą, na tyle silną, że potrafisz przekraczać obszary niedostępne dla 99,99 procent populacji ludzkiej.
- Czytasz w moich myślach?
- Znam je wszystkie bardzo dobrze.
- Mów, o co chodzi, a potem zastosuję się do pierwszej propozycji barmana.
- Jestem wytworem twojej wyobraźni, który się zmaterializował.
- Nie wyobrażałam sobie nikogo takiego.
- Właśnie, że tak. Byłaś zmęczona ciągłymi nalotami agentów z DKM, nie jesteś stworzona do masowej konsumpcji. Marzyłaś, aby ktoś ci pomógł, przegnał na cztery wiatry tych zbirów, abyś nie musiała biegać po gigantycznych centrach z koszykiem wielkim jak wagon. Twój chłopak Piotr zawiódł cię. Kiedy prosiłaś go o pomoc, wycofał się. Wolał nie zadzierać z DKM. Wtedy zaczęłaś wyobrażać sobie mnie. Budowałaś stopniowo mój charakter, psychikę, wygląd zewnętrzny oraz nadzwyczajne zdolności, które umożliwią mi robienie takich numerów jak dzisiejszy. Twój umysł wykreował każdą nawet najdrobniejszą cząstkę mnie. Dzięki temu mogłem wkroczyć w rzeczywistość. U kogoś innego skończyłoby się to rozdwojeniem jaźni. Twoja osobowość pozostała nie naruszona, a dodatkowo zyskałaś przyjaciela. Napij się kawy, bo wystygnie.