Ebook Wyjdź za mnie mobi,epub

ią spowodowałoby powrót Arianny do nieobliczalnych postępków, jakie porzuciła, kiedy zakochała się w Tomasie. - Nie wiem, czego pan ode mnie oczekuje - zwrócił się do Stama - ale nie wierzę, że chce pan skrzywdzić inną, naiwną młodą kobietę. Arianna boryka się z problemami od momentu urodzenia. Stam uciszył go gestem. - Wiem, że urodziła się uzależniona od narkotyków i ma kłopoty z samokontrolą. Nie jest zbyt bystra i za bardzo ufa obcym, ale to nie ja jestem za nią odpowiedzialny, tylko pan. A czego oczekuję od pana? Chcę, żeby ożenił się pan z Vivi i dał jej nazwisko. - Ożenić się? - Raffaele nie wierzył własnym uszom i z trudem powstrzymał się przed wyrażeniem wątpliwości odnośnie rzekomej niewinności Vivi. - Odpowiednio nagłośniona ceremonia da jej pozycję towarzyską, na jaką zasługuje - kontynuował starszy pan tym samym konwersacyjnym tonem. - Nie chcę niczego więcej. Wyjedzie pan nazajutrz, a potem nastąpi rozwód. Bez zobowiązań finansowych. To skromna prośba. - Skromna? - Raffaele nadal nie mógł uwierzyć. - Owszem. Nie wątpię, że uważa się pan za znacznie lepiej urodzonego od mojej wnuczki - mówił Stam sucho - i nie czynię panu z tego zarzutu. Ale proszę docenić, że chwilowe użyczenie pańskiego nazwiska to wszystko, o co proszę w zamian za zwrot dokumentu, który mógłby znacząco wpłynąć na plany ślubne pańskiej siostry. Fotakis najwyraźniej wiedział wszystko i jakkolwiek jego żądanie było oburzające, Raffaele wiedział, że w trosce o spokojną przyszłość Arianny będzie je musiał potraktować poważnie. Tomas był zachwycony niedojrzałością i impulsywnością jego siostry, ale wielu mężczyzn uciekłoby od niej jak najdalej. Nie dbał też o to, że była jedyną dziedziczką fortuny. Tomas, o charakterze stanowiącym diametralne przeciwieństwo charakteru Arianny, był dla niej partnerem wymarzonym, a co najlepsze, dziewczyna darzyła go głęboką miłością. Nie mógł pozostać bierny, skoro mogła to wszystko stracić przez takie głupstwa jak kąpiel nago w słynnej fontannie czy pomyłkowe aresztowanie jako sklepowej złodziejki. Niestety, w raporcie były też gorsze historie, jak na przykład spędzenie nocy z dwoma mężczyznami, tylko dlatego, że pseudo przyjaciele rzucili jej takie wyzwanie. - To było okropne - wyznała mu potem. - Ale wszyscy robili takie rzeczy i nie chciałam od nich odstawać. Chciałam, żeby mnie lubili. Po tej aferze zaczął sprawdzać jej przyjaciół i odkrył, że dziewczyna jest stanowczo zbyt podatna na pomysły różnych bezwzględnych osobników, gotowych dobrze się bawić jej kosztem. - Zakładam, że przedyskutował pan ten pomysł z Vivi i, oczywiście, jest chętna - zauważył. - Chętna? Ona pana nie cierpi i zdecydowanie odmawia poślubienia pana. Przekonanie jej będzie dla pana niemałym wyzwaniem. - Mam uwierzyć, że ona naprawdę nie jest w to zamieszana? - Raffaele nie krył niedowierzania. - Oczywiście, że nie. Vivi nie kieruje się logiką tylko uczuciami. Moja sugestia dotycząca ślubu z panem okropnie ją rozzłościła, ale jestem przekonany, że argumenty człowieka sukcesu zmienią jej nastawienie - dokończył Stam z rozbawieniem. - Jeżeli chce pan dostać ten dokument, proszę zaciągnąć Vivi do ołtarza. - To ma być moja pokuta? - Skoro chce pan o tym myśleć w takich Mnie to obojętne. Włoży jej pan obrączkę na palec, ale jej pan nie dotknie. Chcę ją dostać z powrotem tak nietkniętą, jak jest w tej chwili, zrozumiano? Na policzkach Raffaelego wykwitły dwie ciemnoczerwone plamy. W żaden sposób nie potrafił przejść do porządku nad usłyszanym właśnie ostrzeżeniem. - Nigdy w życiu nie dotknąłem kobiety, która tego nie chciała - odparł lodowato. - Doskonale. Moja wnuczka z pewnością będzie panu bardzo niechętna - prorokował Stam z wyraźną satysfakcją. - Przypuszczam, że jest pan przyzwyczajony do innej reakcji ze strony kobiet, choć nie uległ pan prowokacji mojej asystentki, która towarzyszyła panu w windzie. - To było ustawione? - Lubię poznać charakter człowieka, z którym robię interesy, a pan zdał egzamin. Nie jest pan kobieciarzem - odparł Stam cierpko. - Wobec Vivi jestem bardzo opiekuńczy. Raffaele omal nie bąknął, że kiedy trzymał Vivi w ramionach, niechęć była ostatnim, co można by jej przypisać, ale ugryzł się w język. Przynajmniej miał coś, o czym dziadek Vivi nie wiedział. Wracając do Londynu w komfortowym wnętrzu swojej limuzyny, czuł się zmuszony podjąć decyzję. Zabawne, zawsze wierzył, że bogactwo ochroni go przed nieprzyjemnymi niespodziankami, a wobec zaistniałych okoliczności czuł się zupełnie bezradny. Bogactwo nie uchroniło Arianny od rozmaitych nieszczęść, przydarzających jej się od urodzenia, nie wystarczy też, by powstrzymać starszego mężczyznę od żądania zadośćuczynienia za krzywdę, któ