Ebook Wybrane problemy osób starszych mobi,epub

aspokajanie jego potrzeb jest dużym wyzwaniem dla różnego rodzaju służb społecznych. Zwrócenie uwagi na wybrane problemy osób w starszym wieku było także przesłaniem niniejszego opracowania, które składa się z trzech uporządkowanych problemowo części. Pierwsza część jest poświęcona biologicznym, psychologicznym i społecznym aspektom starzenia się i starości. Scharakteryzowano w niej starość jako jedną z faz życia człowieka, wnoszącą w całokształt jego egzystencji nowe wartości, ale też powodującą istotne, wielowymiarowe zmiany w jego funkcjonowaniu biologicznym i psychospołecznym. Zaakcentowano również najważniejsze problemy osób w starszym wieku, wynikające z ich pogarszającego się stanu zdrowia i sprawności, izolacji społecznej i psychicznej, samotności i towarzyszącego im poczucia osamotnienia, a także związane z koniecznością zaakceptowania zbliżającej się śmierci. Problematyka ta jest rozpatrywana w artykułach Agnieszki Nowickiej, Adama A. Zycha i Małgorzaty Kalety-Witusiak, Jolanty Lipińskiej-Lokś, Jacka Nowickiego, Wojciecha Kołodzieja oraz Zbigniewa Rudnickiego. Funkcjonowanie osób starszych w różnych środowiskach (w rodzinie, domu pomocy społecznej) i rolach społecznych (rodziców, dziadków, podopiecznych instytucji opiekuńczych) oraz związane z tym trudności, zagrożenia, a także radości są przedmiotem rozważań teoretycznych oraz badań empirycznych autorów drugiej części pracy. Kwestie te podejmują w swoich pracach Aleksandra Maciarz, Marzena Sendyk, Izabela Fornalik, Jarosław Bąbka oraz Dorota Niewiedział. W trzeciej części pracy przedstawiono problematykę wybranych form aktywności i terapii ludzi starych. Możliwości wykorzystania masażu klasycznego oraz biblioterapii w szeroko rozumianym procesie rehabilitacji osób starszych zostały omówione przez Henryka Pędziwiatra i Małgorzatę Czerwińską. Z kolei w tekstach Agnieszki Nowickiej, Kamili Błażewicz, Eweliny Majdańskiej i Aleksandry Matusiak podjęto kwestie związane z aktywnością seniorów, którzy swój czas wolny spędzają w Uniwersytecie Trzeciego Wieku, Klubie Seniora czy też w Domu Dziennego Pobytu. Pragnę złożyć serdeczne podziękowania Pani Prof. zw. dr hab. Annie Zawadzkiej oraz Panu Prof. dr hab. Adamowi A. Zychowi za ogromną życzliwość i trud zrecenzowania niniejszego tomu. Słowa wdzięczności kieruję też do Pani Prof. dr hab. Aleksandry Maciarz, której cenne uwagi przyczyniły się do wzbogacenia prezentowanej publikacji. Dziękuję także autorom poszczególnych rozdziałów za pomoc w przygotowaniu tej pracy do druku. Zapraszam do lektury tekstów, wyrażając nadzieję, że okażą się one interesujące i skłonią do refleksji nad własnym życiem nie tylko seniorów, lecz także wszystkie osoby, które im towarzyszą zarówno z potrzeby serca, jak i profesjonalnie. Agnieszka Nowicka Bibliografia Ludność według wieku i płci. Informacje i opracowania GUS z 2000 r., www. Semków J., Społeczne oraz kulturowe wymiary przeżywania okresu późnej dorosłości [w:] Ludzie starsi w trzecim tysiącleciu. Szanse -- nadzieje -- potrzeby, red. W. Wnuk, Wrocław 2002. Część pierwsza Biologiczne, psychologiczne i społeczne aspekty starzenia się i starości Agnieszka Nowicka Starość jako faza życia człowieka Pojęcie, periodyzacja i kryteria starości Starość jest tak samo istotnym etapem naszego życia, jak każdy inny. Stanowi najbardziej zróżnicowaną fazę życia, niepodlegającą regułom, zależy bowiem od faz poprzednich, a te przebiegają odmiennie u każdej jednostki. Starość jest ostatnim etapem rozwoju ontogenetycznego człowieka, który poprzedzają takie okresy, jak: dzieciństwo, młodość i wiek dojrzały (Olszewski, 1998, s. 855). Bywa też definiowana jako końcowy etap procesu starzenia się, w którym procesy biologiczne, psychiczne i społeczne zaczynają oddziaływać względem siebie synergetycznie, prowadząc do naruszenia równowagi biologicznej i psychicznej człowieka, bez możliwości przeciwdziałania temu (Zych, 2001, s. 202). Starość, nazywana także późną dorosłością lub trzecim wiekiem życia (po wzroście i wieku dorosłym), ma charakter statyczny. Jest zjawiskiem zarówno jednostkowym (starzeje się przede wszystkim określony człowiek, który przeżywa blaski i cienie tej fazy życia), jak i społecznym (starzeje się dana społeczność lokalna, wieś, miasto, osiedle, mieszkańcy domu, kraju, kontynentu, świata) (Czerniawska, 2002, s. 11). Jej początkiem jest umownie przyjęty wiek kalendarzowy (60. lub 65. rok życia) - jest to tzw. próg starości - kończy ją natomiast śmierć. Nie ma jednej powszechnie przyjętej i uznanej periodyzacji okresu starości. Zdaniem niektórych naukowców, w przebiegu starości można wyróżnić dwa okresy: wczesną starość (do 75. roku życia) i późną starość (powyżej 75. roku życia) (Pędich,