Wszystkie moje kłamstwa

"Wszystkie moje kłamstwa" to druga powieść Jess Ryder, którą przeczytałam (pierwszą było "Zmyślenie"), i z pewnością nie ostatnia. Autorka posiada wyjątkowy dryg do pisania, dzięki czemu jej thrillery potrafią z łatwością przeniknąć do codzienności. Nie da się myśleć o niczym innym tylko o fabule, a książkę czyta się na jednym wdechu.

A przynajmniej tak wyglądała sytuacja w "Zmyśleniu". Ciekawi, czy "Wszystkie moje kłamstwa" również osiągnęły ten wysoki poziom? Jeśli tak, to do dalszej recenzji. :)

"Wszystkie moje kłamstwa" są historią dwóch różnych bohaterek, matki i córki. Erin to kobieta spełniona: dwójka dzieci, kochający mąż, dobrze prosperujące przedszkole, które prowadzi, nominacja do nagrody Kobieta Roku i oddane przyjaciółki. Erin na każdym polu wydaje się błyszczeć. Problem w tym, że ze wszystkich sił próbuje ukryć swoją przeszłość... Złe decyzje oraz towarzystwo sprawiły, że jako czternastolatka zaszła w ciążę, a dziecko tuż po porodzie oddała do adopcji.

Kiedy więc na czterdzieste urodziny Erin dostaje kartkę z życzeniami od porzuconej córki, modli się tylko, żeby prawda nie wyszła na jaw. Skąd więc to rodzące się silne uczucie i dziwne przyciąganie na myśl o Jade?

Wcześniej wspomnianą drugą bohaterką jest, oczywiście, Jade - wolontariuszka pracująca przy zbieraniu i segregowaniu odzieży dla potrzebujących. To oficjalnie, ponieważ zakulisowo pomaga przyjaciółce Amy w prowadzeniu sklepu online, gdzie odpowiada za pozyskiwanie ubrań vintage. Innymi słowy Jade podbiera zdobycze z wolontariatu, którą sprzedaje na lewo. Pytanie brzmi, co sprawia, że po ponad dwudziestu latach nagle zapragnie poznać biologiczną matkę? I czy owo pragnienie bardzo zburzy sielankę w życiu rodzinnym Erin?

Nowy thriller Jess Ryder to książka, która tak naprawdę czyta się sama. Pochłonęłam ją dosłownie w parę godzin, nie mogąc oderwać się ani na sekundę. Przez fabułę się płynie, a autorka idealnie dozuje poziom napięcia: raz odnosi się wrażenie, jakby wpadło się w cudowny, sielankowy obrazek, by po chwili poczuć spięcie wszystkich mięśni i tysiące szalejących po głowie myśli.

Świetnym zabiegiem było prowadzenie narracji w dwóch perspektywach i to, że jedna strona nie dopowiadała za drugą. Czytelnik w rzeczywistości poznawał całkiem różne historie, które w pewnym momencie zaczynały się przenikać. Pozwalało to jeszcze lepiej poczuć specyficzny klimat powieści. Troszkę irytowało mnie przeskakiwanie między typem narracji: Erin mówiła w pierwszej osobie, zaś Jade - w trzeciej. Chwilami burzyło to spójność wypowiedzi, ale na szczęście dało radę szybko się przyzwyczaić.

"Wszystkie moje kłamstwa" mogą szczycić się też bezbłędnie wykreowanymi bohaterami, w których autorka tchnęła duże pokłady życia. Czytając, ani razu nie odniosłam wrażenia, że były to osoby wymyślone. Każdy miał swoje wady, zalety, przeszłość, marzenia, nawyki, a także wiele za uszami. Zakończenia kompletnie się nie spodziewałam, za co należy się ogromny plus.

Nawiązując do wstępu, bez szemrania powiem, że "Wszystkie moje kłamstwa" to książka na wysokim poziomie i idealny thriller psychologiczny. Serdecznie polecam wszystkim i każdemu z osobna. Dlaczego? Bo to historia wzbudzająca emocje, utrzymująca poziom napięcia na idealnym poziomie oraz posiadająca szczególny dla gatunku klimat. Bo wciąga, a bohaterowie są wielowymiarowymi postaciami z własnym rozumem i charakterem. Aż wreszcie bo mogę i wiem, że sięgając, na pewno się nie zwiedziecie. :)

Przyznam się Wam, że tej książki wcale nie miałam w swoich planach czytelniczych. Jednak z dziewczynami jesteśmy umówione na wspólne czytanie i jedna z nich zaproponowała tę pozycję. To, dlatego po nią sięgnęłam i wcale nie żałuje.

Główna bohaterka, Erin obchodzi swoje czterdzieste urodziny. Ma męża, dwoje dzieci i mnóstwo sekretów. Podczas imprezy dostaje kartkę z życzeniami. Nadawcą jest jej córka, którą oddała do adopcji. I tu zaczyna się koszmar Erin. Nie może powiedzieć prawdy swemu mężowi, bo boi się, że ją zostawi. Z drugiej strony chciałaby poznać swoją córkę. Tylko czy jej pierworodne dziecko, aby na pewno chce tego samego?

W książce pojawiają się również rozdziały z burzliwego nastoletniego okresu Erin. Kobieta wspomina swoją miłość i to, co wtedy czuła oraz jakie uczucia towarzyszyły jej, kiedy dowiedziała się o ciąży.

Poznajemy również punkt widzenia Jade, czyli córki Erin. To, jakie ma problemy, co tak naprawdę myśli o swojej biologicznej matce, przyrodnim rodzeństwie. Mamy również okazję, aby poznać jej relacje z adopcyjnymi rodzicami.

Książka porwała mnie od pierwszych stron. Bardzo się cieszę, że po nią sięgnęłam. Była naprawdę dobra, a czyta się ją bardzo szybko. Ciekawiło mnie, jak potoczą się losy Erin i Jade.

Nigdy nie pomyślałabym, że będę się zaczytywać w thrillerach psychologicznych, gdyż jestem zakochana w romansach i książkach obyczajowych.

Autorka porusza naprawdę wiele trudnych tematów, takich jak: adopcja, ciąża w bardzo młodym wieku oraz FAS, czyli alkoholowy zespół płodowy.

Jak wskazuje tytuł, głównym motywem książki są kłamstwa. Przerażające jest to, z jaką łatwością przychodzi nam mijać się z prawdą, a nie raz nawet sami się w tym wszystkim gubimy. I nie zawsze kłamiemy dla własnych korzyści. Często nie mówimy prawdy tylko po to, by chronić ważną dla nas osobę. Jednak trzeba pamiętać, że każde kłamstwo, prędzej czy później, wyjdzie na jaw.

Po przeczytaniu tej książki mam tylko nadzieję, że moje dziecko łagodnie przejdzie okres dojrzewania. A i jak już będzie ?dorosły?, to też będzie miał swój rozum i będzie potrafił z niego korzystać???? To, co wyprawiają nastolatkowie tutaj, przekracza wszelkie moje wyobrażenia.

Książka naprawdę bardzo mi się podobała. Fakt liczyłam na zakończenie bardziej trzymające w napięciu. Jednak patrząc całościowo na tę historię, sądzę, że była interesująca i niejednokrotnie mnie zaskoczyła. Mimo, że momentami była przewidywalna, to i tak jest świetna.