Wojny Przestrzeni

Czytaliście ?Pokój światów?? Jeśli nie, uzupełnijcie prędko, bo warto. Jeśli tak, zapraszam do drugiej odsłony historii o zemście absolutnej.
Gdy na końcu ?Wojny światów? Mirosław Kutrzeba w efektowny sposób pozbywa się piątego ze sprawców śmierci swej żony i dzieci, wydaje się, że pewien pułap został osiągnięty. Że poszukiwanie Szóstego będzie rozegrane z podobnym instrumentarium postaci, zwrotów akcji i zagadek. Tymczasem ?Pokój światów? zaczyna się zdarzeniem, które przyćmiewa całą epickość wydarzeń na Dzikich Polach: oto po dwóch stuleciach od wydarzeń poprzedniej powieści, w podsystemie Jowisza, na oczach nowych bohaterów, budzi się Tiamat, pradawna Matka Smoków, bogini chaosu. Zgodnie z hitchcockowską zasadą rozpoczynania od trzęsienia ziemi, Majka uruchamia kolejne zdarzenia fabularne ze zręcznością, której zazdrościć by mu mogli luminarze kina akcji. Przez pół setki stron napięcie ani przez chwilę nie opada. Czytelnik spotyka bohaterów nowych, poznając ich, oraz znanych, przekonując się, że jeszcze niemal ich nie zna, że każdy z nich chował swoją tajemnicę. Znów akcja rozgrywa się w kilku miejscach i w kilku okresach, więc czytelnik powinien zwracać uwagę na podane na początku rozdziałów lokalizacje i daty, choć łatwo się w tym odnaleźć. Zwrot akcji goni zwrot akcji, kolejni bohaterowie i kolejne mitologie włączane są do wartkiego nurtu powieści ? co ważne: nie powodując przesytu ? by zakończyć się finałem, który wprawdzie epopeję zemsty zakończy (choć nie tak, jak sobie wyobrazić można po pierwszej części), ale otworzy pole do kolejnej opowieści, pełnej emocji i nowych wyzwań.
Paweł Majka dał znów piękny popis umiejętności literackich i światotwórczych.