Ebook Wałęsa. Człowiek z teczki mobi,epub

e i sposób argumentacji w rozmowach z funkcjonariuszami bezpieki - wszystko to bardzo przypomina późniejsze losy samego Lecha Wałęsy. On również będzie miał w przyszłości sprawę związaną z nielegalnym posiadaniem broni, która podobnie zostanie w niejasny sposób ,,skręcona". Rozpoczęta w 1950 r. podstawowa edukacja szkolna sprawiała Lechowi Wałęsie sporo kłopotów. Zanim w 1959 r. trafił do Zespołu Szkół Mechanicznych w Lipnie (klasa mechanizacji rolnictwa), repetował siódmą klasę. W zawodówce dał się poznać jako ,,rozrabiacz i palacz", jak zapisano w protokole Zespołu Wychowawczego w listopadzie 1960 r. Trzykrotnie stawał na radzie pedagogicznej za palenie papierosów w internacie. Był na szczęście lojalnym obywatelem tej małej Polski Ludowej. Bezpieka ustaliła później, rozpytując wychowawcę Wałęsy z internatu, że był ,,zawadiaką" i ,,łobuzem", ale takim, którego się na ogół lubi, bo zawsze wesoły i potrafiący pokierować rówieśnikami. Jednoczesne członkostwo w przybudówkach PZPR - Związku Młodzieży Socjalistycznej - i ZSL, Związku Młodzieży Wiejskiej, przynależność do Ligi Przyjaciół Żołnierza, a także opinia wystawiona przez szkolną jaczejkę partyjną: ,,postawa moralno-polityczna właściwa", rekompensowały w oczach czerwonych skłonność Lecha do chuligaństwa. W przypływie szczerości Wałęsa przyznał w 1981 r., że mając 17 lat, ,,oddalił się od wiary" i ,,zaczął używać życia". ,,Prywatki, dziewczyny i alkohol" - mówił, nie wspominając jednak o chuligaństwie. Przeczy to powtarzanym przez długie lata opowieściom o rzekomej apolityczności Wałęsy i chronicznej wręcz niechęci wobec komunistycznych organizacji. Już wówczas Lech przejawiał skłonność do podwójnego życia, co potwierdza nieco późniejsza opinia wyrażona przez jednego z jego kolegów - Jana Kalińskiego - w zeznaniu dla milicji: Od spraw politycznych trzyma się z dala. Niejednokrotnie nawet przy kieliszku, gdy ktoś na ten temat rozpoczął dyskusję, on udziału nigdy nie brał. Zresztą pozostali bracia Lecha równie chętnie angażowali się w działalność polityczną. Stanisław zaczynał od przystąpienia do w Związku Młodzieży Polskiej. Kiedy już przeprowadził się do Bydgoszczy (wcześniej mieszkał we Włocławku) i zatrudnił w kombinacie ,,Makrum", awansował na sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR. Podobnie Tadeusz, który został członkiem egzekutywy POP PZPR w Wojewódzkim Zarządzie Kółek Rolniczych we Włocławku. Z kolei Izabela, po ucieczce z Popowa, według relacji rodzinnych, kierowała w Sochaczewie stołówką ,,milicyjną czy wojskową". Odrębną grupę komunistycznych aktywistów stanowią dalsi krewni Lecha Wałęsy z okolic Popowa, Lipna, Włocławka i Dobrzynia. Wielu z nich nie miało oporów, by tuż po wojnie wstępować w szeregi bezpieki i milicji, co dokumentują zachowane liczne dokumenty w bydgoskim IPN. Przykładowo Stefan Wałęsa (ur. 1924 r.) z sąsiedniego Chalina służył w LWP i brał udział w walkach z ,,reakcyjnymi bandami", a po przejściu do cywila w 1958 r. wstąpił do ORMO (służył tam jeszcze w połowie lat osiemdziesiątych), przysięgając ,,walkę z wrogami aż do zwycięstwa Polski Ludowej", której ,,czekał wiele lat". Z kolei Władysław Wałęsa (ur. 1898 r.) był w 1945 r. naczelnikiem Więzienia Karno-Śledczego we Włocławku, ale już dwa lata później został zwolniony dyscyplinarnie za nałogowe pijaństwo i niewywiązywanie się z obowiązków służbowych. Jego żona - Zofia Wałęsa (ur. 1900 r., z domu Iwaniec) - od 1978 r. aż do zgonu w 1987 r. udostępniała SB swoje mieszkanie we Włocławku, które zyskało status lokalu kontaktowego o kryptonimie ,,Zacisze". Tadeusz Wałęsa (ur. 1921 r.) był po wojnie oficerem śledczym w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego we Włocławku. W latach 1946 - 1966 w bezpiece i służbie więziennej we Włocławku służył także Hieronim Wałęsa (ur. 1917 r.), a od 1979 r. w ORMO służył Jan Wałęsa (ur. 1948 r.). Podobnych historii w rodzie Wałęsów jest znacznie więcej, choć jest to tak duża i skonfliktowana wewnętrznie rodzina, że trudno obarczać wszystkich podobną predylekcją do zdrady. W czerwcu 1961 r. Lech Wałęsa ukończył edukację szkolną z ogólną oceną dostateczną bardzo dobrą za sprawowanie! Świadectwo potwierdza awersję Lecha do nauki. Zwłaszcza lektura książek była dla niego wyzwaniem ponad siły. Jeszcze w 1981 r. zwierzał się Orianie Fallaci, że ,,nie przeczytał ani jednej książki", w ogóle ,,nigdy niczego nie czytał". ,,Czasem próbuję, ale zatrzymuję się na piątej stronie, nudzi mnie to". Na 18 wykładanych w szkole przedmiotów jedynie z trzech uzyskał ocenę inną niż dostateczna (matematyka - dobry, przysposobienie sportowe - bardzo dobry, gospodarka przedsiębiorstwa - dobry). Nie miał podobno pomysłu na swoje życie,