Ebook Walcząc z krokodylem epub

Andrzej Daray Walcząc z krokodylem (C) Copyright by Andrzej Daray 2008 Ilustracje: Elżbieta Woźniak ISBN 978-83-7564-168-4 Wydawnictwo My Book Publikacja chroniona prawem autorskim. Zabrania się jej kopiowania, publicznego udostępniania w Internecie oraz odsprzedaży bez zgody Wydawcy. Konwersja do formatu EPUB: Virtualo Sp. z Tonę w przeraźliwej głębi słów - nie umiem przecież pływać A wokół ich tak wiele Nadmierna wrażliwość staje kamieniem u szyi Błona egoizmu Palce Zrośnięte błoną egoizmu Niezdolne ująć w dłoń Bezkształtnej masy serca by zanieść ludziom i ofiarować sens jak tlen do życia niezbędny Gonitwa W pogoni za nieuchwytnym utraciłem barwy dnia Ziemia odskocznią Choć nie uchwycę własnych marzeń - nie zrezygnuję Zbyt wiele włożyłem wysiłku targany niewidocznym wiatrem zatracić mogę kierunek Serce wytyczy drogę Spadająca myśl Myśl łagodnym lotem na zmęczone miłością ramiona Okryła peleryną narażone na ciosy ciało Idę ubrany nadzieją do celu, którym - codzienny niepokój - troska o kształt uczucia Ile sił ogarnie ciało? Czy wytrwam W nieskończonej wędrówce? Moc uśmiechu Chciałbym mieć moc darowania uśmiechu - przesłałbym Tobie w kopercie moich wspomnień Może to On pozwoliłby pokonać dni minione Może na jego promieniach odkryłabyś siebie? Teraz idziesz nie prostą drogą lecz niech będzie jak uśmiech - choć w dół od startu, to po to by później do słońca Znów w górę PRZEBUDZANIE Podobno wszystko ma swoje miejsce i swój cel. Jeżeli to prawda, to ktoś postawił na mojej drodze osoby, które wskazały kierunek. Później, rozwijając na swej drodze cienką nić Ariadny związku emocjonalnego z tym światem, rozpocząłem wędrówkę. Podróż po labiryncie schematów, przekonań i sprzeczności, które wpłynęły na moje życie. Pojawiły się pierwsze odkrycia. Lęk przed bliskością... Przed emocjami, pragnieniami, wrażliwością... Skorupa, która miała ochronić przed tym, co Wszystko, co napotykałem, okazywało się nieznane. Szukając jednocześnie - wszystkimi dostępnymi drogami - wyjaśnień, zaczynałem odkrywać przyczyny dotychczasowych niepowodzeń, porażek, klęsk. Odkryłem pragnienia, które wyparłem ze swojej świadomoś Rozpoczęło się przebudzanie. Minotaur Przychodząc nie spełniłem marzeń, nie sprostałem oczekiwaniom. Minos nie akceptował kim jestem. Inny król przejął władzę... nie godził się, bym był sobą. Zbudowany labirynt skutecznie odgrodził poczucie wartości. Powoli zostawiłem swoje JA w spiralach korytarzy, skutecznie uciszając sumienie. Sztywne mury schematów, ślepe uliczki pytań. Zasłaniając każdy promień światła. Gwiazdy Nadziei? Czasem karmiłem Minotaura łzami, coraz rzadziej dobrocią... Poczułem drgania. Mur zaczął przygniatać... Zacząłem szukać... wracając spiralą tunelu. Gdzieś, na końcu tej drogi był dźwięk. Łkanie? Powoli i z lękiem podchodzę. To nie Minotaur. Zgubiony kiedyś. Czym Dorosłe Dziecko Ś Listek herbaty zalany wrzątkiem Ego stłamszone Zakopane poczucie własnej wartości. Skopane? Przerwanie nici duszy z ciałem. Psy gryzące pod dywanem Pozornej obojętnoś Ucieczka lub atak W reakcji na zagrożenie. Samotność w tłumie. Inność. Wieszanie na innych. Udowadnianie wartości - na każdym kroku Upadek - jak totalna klęska Śmiech obok - problem. - to wszystko o mnie i ze mnie. To wszystko we Łapanie chwil każdego dnia Usiłuję łapać chwilę dnia z ogromną troską każdą minutę... Przeżyć intensywnie Chwilę odciśniętą w dł Tylko tak mogę czuć, mieć świadomość... Czas, którego przecież nie ma tu i to Chwile jak wszystko kończą się zachodząc za widnokrąg powoli zakrywając mnie, rzucając cień na przyszły W pół zdania Zacząłem wiele dróg, zdań, zadań tak Próbowałem siebie - określić słowami - wytyczyć miejsce na mapie Teraz, w pół kroku, w pół słowa - stoję Jestem tu, gdzie kiedyś. - na początku, - czysta karta Wokół - rozkopane drogi - niewypowiedziane słowa To nie pozwala wrócić... Ale nie ma dalszych dróg - nie dokończonych słów - nie wypowiedzianych Linoskoczek Zawieszony między wierzchołki: - dobry - zły - sukces - porażka idę po cienkiej linii poczucia wartoś Powoli stawiam krok po kroku nad przepaścią szaleń Słowa, spojrzenia niczym podmuch wiatru gwałtownie przechylają, zbliżając do końca Szukam nadal - który wierzchołek przede mną? Przyspieszenie Wszystko raptem wiruje i przyśpiesza zostawiając ubytki - w ziemi - w sumieniu - w emocjach i duszy Dusza gdzieś szybuje a może spada pikując ostro w dół by dać się ranić na ostrych krawędziach życia? Pustynia. Dusza, wnętrze - już dawno wypalone schematem, słonecznym ogniem uczuć, zdeptane brutalnością ś Czasem tylko skorpion zwątpienia wstrzykuje swój jad, aby za chwilę schować się pod kamieniem, rzuconym obcym słowem które jakimś cudem przedostało się do wewnątrz, raniąc, ale i niszcząc skorpiona. Czyżby uderzenie gorzkim słowem przez innych, jak obosieczny miecz, miało dwa ostrza? Sprawiając, że czuję życie? Łza Uczysz się pielęgnować łzę, która nigdy nie zawiśnie, po policzku nie spłynie plamiąc duszę wypraną z emocji Łza stała się talizmanem, kamiennym pomnikiem słabości, ukrytym głęboko przed światem smutkiem i samotnością... Wieczorem, gdy wszystko stawało się odległe rozpoczynała wędrówkę, wysuszonym korytem emocji. Do dziś uciekasz, gdy nurt łez rzeką porywa. A przecież to tylko łzy, A przecież to także Twa łza bywała obroną, maską, chroniącą przed ręką, czymś obcym jakby nie Twoim, skorupą zamknięta w