Ebook W cieniu wielkiej fali mobi,epub

w na kształtowanie światopoglądu kolejnych pokoleń - pozwalały na wymianę myśli i poglądów oraz na rozpowszechnianie wiedzy zarezerwowanej niegdyś tylko dla nielicznych. Papiernictwo w Chinach i w Japonii Popularność druku związana była oczywiście z wczesnym wynalezieniem, udoskonaleniem produkcji i rozpowszechnieniem papieru. Wynaleziony on miał zostać w Chinach w 105 roku przez dostojnika cesarskiego Cai (Tsai) Luna[3], a od III wieku był już w powszechnym użyciu. Pierwotnie stanowił materiał dość nietrwały, wykonywany z pulpy roślinnej, głównie konopnej. Początkowo używany był też przede wszystkim do dekoracji domów i świątyń[4]. Kolejne modyfikacje w procesie produkcji i zmiana materiałów ( stare tkaniny, później drewno morwowe) owocowały jednak uzyskiwaniem coraz trwalszych i lepszych rodzajów papieru, który wykorzystywany był już jako materiał piśmienniczy, opatrunkowy czy papier toaletowy. W X wieku Chiny mogły nawet pozwolić sobie na produkcję banknotów. Pierwsze takie pieniądze wprowadzono do obiegu w 1024 roku w Chengdu w prowincji Syczuan, za czasów dynastii Song (970-1279)[5]. Z Chin papier trafił do Korei; rozpowszechnił się również w krajach arabskich. Trudno określić, jaką drogą papier trafił do Japonii z kontynentu - bezpośrednio z Chin czy przez Koreę. Przeważa pogląd, że jest to zasługą chińskich poselstw i że został on przywieziony przez mnichów wraz z buddyzmem[6], a tym, który przedstawił nowy materiał Japończykom, miał być buddyjski mnich D?ky? (zm. 772)[7], choć nie ma na to żadnych dowodów. Z całą pewnością natomiast w Japonii od samego początku papier związany był ze środowiskiem buddyjskim i służył rozpowszechnianiu myśli religijnej oraz wizerunków buddów[8] i bodhisattwów[9]. Prawdopodobnym wydaje się również, by pierwsze spotkanie Japończyków z tym materiałem mogło nastąpić dużo wcześniej, poprzez kontakty z Koreańczykami. Niektóre źródła mówią, że znany był już za panowania Himiko (zm. ok. 248)[10], ale nie wywarł wówczas takiego wpływu na ówczesnych Japończyków. Pierwsze wzmianki o wyrabianiu papieru na miejscu, w Japonii, datowane są na 610 rok[11]. Japończycy podeszli do papieru, podobnie jak do wszystkich nowości z Chin, bardzo pragmatycznie - w pierwszej kolejności poszukując odpowiednika dla chińskiego drewna do produkcji pulpy. Tradycyjny papier japoński - washi [??] (dosłownie ,,papier japoński") - wyrabiano z drewna morwy (k?zo)[12], wikstroemii (gampi), edgeworthii papierodajnej (mitsumata) lub konopi[13]. Materiał był gotowany przez kilka godzin i rozdrabniany. Poza tym Japończycy dodawali do masy roztarte korzenie ketmii, nazywanej w Japonii tororo lub tororo-aoi, które były naturalnym materiałem wiążącym[14]. Dzięki niemu papier japoński był cieńszy, ale przy tym bardziej giętki i wytrzymały; co więcej, obecność tororo-aoi jest obecnie jednym z wyróżników dobrego washi. Cechą washi była również widoczna lekko włóknista struktura, której w żaden sposób nie maskowano[15]. Arkusze uzyskiwano poprzez wielokrotne zaczerpywanie masy papierniczej na bambusowe sita, rozprowadzanie i odcedzanie wody. Była to trudna metoda, zwłaszcza przy dużych rozmiarach stosowanych sit, ale pozwalała na kontrolowanie grubości otrzymanej kartki papieru. Japończycy w wykorzystywaniu papieru byli bardziej kreatywni niż Chińczycy i Koreańczycy. Z tego materiału wykonywano przesłony w przesuwnych ścianach, oklejano parawany, ściany domów, pudełka, a z lakowanego papieru tworzono lekkie, ale trwałe dekoracje samurajskich hełmów. Poza tym Japonia znała też papierowe ubrania, ozdoby, torby, parasole i latarnie[16]. Był to również popularny materiał do produkcji wachlarzy i zabawek - kultura ta utrzymała się praktycznie do dnia dzisiejszego (np. origami czy liczne rodzime gry karciane - iroha, hanafuda, menko). Około 1800 roku produkcją papieru zajmowało się aż 100 tysięcy japońskich gospodarstw[17]. Ciąg dalszy dostępny w pełnej wersji ebooka/książki. ___ [1] Oczywiście jest jeszcze doskonałe malarstwo, rzeźba i rzemiosło, np. ceramika, ale być może ze względu na koszty wykonania i wymiary przedmioty te nie trafiały do Europy w takiej ilości, jak lekkie i barwne druki. [2] C. D. Totman, Japan before Perry. A short history, Berkeley - Los Angeles - London 1981, s. 175. [3] G. W. R. Ward, The Grove Encyclopedia of Materials and Techniques in Art, New York 2008, s. 454-455; D. Hunter, Papermaking: The History and Technique of an Ancient Craft, New York 1978, s. 50; J. Asuncion, The Complete Book of Papermaking, New York 2003, s. 14. [4] D. Hunter, dz. cyt., s. 53. [5] D. Perkins, Encyclopedia of China: History and Culture. The Essential Reference to China, Its History and Culture, New York 2013, s. 111. [6] D. Hunte