Ebook Uzdrawiająca moc Maryi mobi,epub

o rzeczach niebieskich, a ja jestem z niskości i mówię o ziemskich: gdyby był zaczął o walce z namiętnościami, byłbym mu odpowiedział. A o duchowych sprawach to ja nic nie wiem>>. Brat wyszedł i powiedział gościowi: <>. Gość przejęty skruchą wrócił do starca i powiedział: <>. Starzec spojrzał na niego z radością i rzekł: <>. Tamten więc, odniósłszy wielką korzyść, powiedział: <>. I odszedł do swej ziemi, dziękując Bogu, że mu było dane spotkać takiego świętego". Czy zajmowanie się tylko duchem nie jest objawem odrzuconego ciała? Oto abbaPojmen pokazuje ,,mistyków", którzy chcieliby osiągnąć niebo często z pominięciem ciała i ziemi. Mistrz tego nie potępia, lecz czeka na coś innego, na prawdziwe spotkanie. Niestety, odrzucone ciało szuka nadzwyczajności, zwyczajność bowiem jest nie do udźwignięcia. Ponieważ ciało jest głęboko w grobie, umysł wybija się w obłoki. Szuka sposobu na sławę, na bycie zauważonym - dlatego może nawet spreparować zjawiska mistyczne, ,,ogłosić się mistykiem". Tu wcale nie chodzi o prawdę czy nieprawdę jego przeżyć - bardzo trudno to rozstrzygnąć, ponieważ w jego przeżywaniu wszystko może być prawdziwe. Jeśli zabetonowane ciało będzie chciało zobaczyć Jezusa w oknie, zobaczy Go. Odrzucone ciało dąży do tego, aby ludzie zwrócili na nie uwagę. Bogu chodzi natomiast o to, aby było rozpoznane Jego miłosierdzie w ubóstwie i nędzy zranionego ciała. Na to jest jednak za wcześnie. 5. Pamiętliwość Zranione i odrzucone ciało żyje pośród ludzi. Jak wszyscy, doznaje czasem jakiegoś niezrozumienia i krzywdy. Jednak nie odczuwa wściekłości (nie potrafi), nie walczy (nie ma o co), jest ugodowe (czyli nijakie). Człowiek w zranionym i nieprzyjętym ciele jest jednak ,,pamiętliwy". Czasem po długim okresie przypomni krzywdę, którą mu niegdyś wyrządzono. Przypomni nie wprost, delikatnie, z uśmiechem. Pod pozorem troski o kogoś będzie wbijało szpilę swojemu krzywdzicielowi. Zranione ciało nie wie, skąd mu się bierze ciągła niechęć do pewnych osób, bo nie jest świadome i nie potrafi się przyznać do poczucia krzywdy. A skąd się bierze ta delikatnie wyrażana niechęć? Doznana krzywda jest odbierana przez odrzucone ciało jak uderzenie pociskiem w bunkier. Z pozoru nic się nie stało, powierzchnia się nie skruszyła, czasem nawet nie została naruszona. Powstały jednak drgania, które przedostały się do środka bunkra. Człowiek o odrzuconym ciele, nie mając dostępu do środka swojego bunkra, nie wie, że drgania uderzeń właśnie tam się gromadzą. Drgania te nie są w stanie się uwolnić, chroni je przecież warstwa zabezpieczająca - beton. Gdy odrzucone ciało po raz wtóry widzi kogoś, od kogo wczoraj doznało krzywdy, odzywa się w nim coś nieokreślonego. Na zewnątrz bunkier pozostaje nienaruszony i spokojny, ale w środku coś podpowiada ciału, że powinno się zemścić. Mści się więc, pozostając nienaruszone i spokojne. Słowa sądu, które wypowiada nad swoim ,,krzywdzicielem", najczęściej wiążą się z jakąś ideologią, są ,,uzasadnione", a odrzucone ciało musi mieć oczywiście ,,rację". Dochodzi nawet do tego, że odrzucone ciało, gdy się mści na kimś za doznaną krzywdę, uzasadnia to czyimś dobrem, powołuje się na jakąś słuszną sprawę. Nie powie, że czyni wszystko z powodu własnego bólu. Nie powie, bo przecież tego bólu nie czuje. Odrzucone ciało nie jest w stanie powiedzieć wprost, że czuje się skrzywdzone i że to, co robi, jest odpowiedzią złem za zło. Jeśli nie nastąpi pęknięcie i przemiana, pamiętliwość nie opuści zranionego ciała aż do śmierci. Wiedzą o tym ci, którzy ośmielili się je ,,skrzywdzić" czy w jakikolwiek sposób mu się przeciwstawić. Zranione ciało pamięta, nawet po wielu latach. Życie odrzuconego ciała jest zamknięte. Wszystko, co wpada do środka (np. doznana krzywda), zostaje tam, rozkłada się i truje, w odróżnieniu od życia kochanego, które rozwija się i idzie naprzód, zostawiając za sobą to wszystko, co nie jest potrzebne. Pamiętliwość jest dla zranionego ciała cierpieniem. Ale nie wie o tym, podobnie jak nie wie, co to znaczy żyć, nie gromadząc w sobie goryczy. Często pod grubą warstwą betonu odrzucone ciało zbiera w sobie tyle żółci, że odbija się to na funkcjonowaniu niektórych narządów. Objawia się to bólem różnych organów, ale tak naprawdę jest to ból przeniesiony z całkiem innej sfery. Odrzucone ciało myśli, że ,,nie ma problemu" z przebaczeniem. Ono przecież ,,przebacza od razu" albo mówi, że