Upadek

Opis produktu:

Do czego może doprowadzić spadająca na Ziemię kometa? Na pewno do katastrofy. Ale ludzkość z niejednego kataklizmu już się podnosiła. Jak będzie tym razem? Jakie konsekwencje będzie mieć dla rodzaju ludzkiego skażenie pozaziemskim wirusem, powodującym ewolucyjny regres? Kto wygra w walce o przetrwanie, a potem w walce o władze?

Powieść kanadyjskiego pisarza polskiego pochodzenia opowiada nie tylko o upadku komety, ale przede wszystkim o upadku obyczajów, kultury, upadku człowieka, nagle sprowadzonego do roli człekokształtnej małpy, w której pozostały jeszcze resztki pamięci o niedawnych osiągnięciach technologicznych.

Bohaterką opowieści jest była astronautka, pracownica NASA, która w momencie katastrofy ukrywa się wraz z maleńkim synem w jaskiniach. W warunkach nuklearnej zimy przyjdzie jej jeszcze urodzić bliźniaczki i zmierzyć się ze swoją nową, zmutowaną naturą. Czy uda jej się przetrwać?

Fragment:

"Noc zawsze należała do drapieżników, a mama trójki mutantów sama też była...
- Ona jest dziwna. - Zatrzaskując drzwi i zakładając blokadę Blair szczękał zębami.
Tymczasem Milena, rozebrana do rosołu, szykowała się na spacer, tylko okazyjnie rozważając możliwość prawdziwego poszukiwania zagubionego pojazdu.
Jej szósty zmysł nie rejestrował obcych pojazdów, czy kosmaczy, i tylko czasem pokazywał jakieś zarysy samotnych sylwetek. Oceniając po nasileniu sygnału, który zawsze był wprost proporcjonalny do masy, były to, albo niedźwiedzie, albo coś podobnego. Niestety, na większe odległości, sygnały zacierały się i słabły, a jej umiejętność rozróżniania i kojarzenia obrazów nadal pozostawiała wiele do życzenia.
- Nie warto martwić się na zapas. Tutaj jest bezludzie.
Ostrożnie wyślizgując się z maszyny i po cichu zamykając drzwi, prawie na czworakach poszuso-wała w stronę najbliższej zaspy. Obecny wypad był jak inne poprzednio. Ot, mały spacer i okazja do testowania swoich nowych umiejętności.
Biegnąc po śladach maszyn do tyłu, zmierzała w stronę zapamiętanej wcześniej górki, za którą rzeźba krajobrazu rozchodziła się na boki szeregiem sfalowanych jarów oraz zapadlin wielkości dużych dolin. Całość nosiła ślady niedawnej uprawy nęcąc szeregiem owocowych drzew i alejkami winorośli. Wprawdzie całość kryła się pod śniegiem, lecz nadal widoczne listowie było wabikiem dla zajęcy, a ona tak lubiła...
Nagły kwaśny zapach bijący ze zrujnowanej ogrodowej altany zatrzymał ją w pół kroku. Ktoś lub coś żyło w tej ruinie.
Chrzęst za plecami kazał jej uskoczyć w bok.
Ghrrry... dwa znajome kosmate kształty i błysk fosforyzująco zielonych oczu.
Nastawiona do walki Milena zamarła, niepewna zamiarów swoich sióstr w pazurach. Dwie wychu-dzone i tylko półkosmate naguski obserwowały ją równie intensywnie, lecz bez szczerzenia kłów.
- A wy to kto? - Milena opuściła pazurzaste dłonie, widząc ze zdumieniem obroże na szyjach ko-biet. - No, co? Niemowy, czy z południa? Któraś mówi po angielsku?
- One nie mówią, ale ja tak. - Następny chrzęst i głos spowodował, iż zamiast uciekać, obróciła się, lecz robiąc obrót zobaczyła ciemny kształt pałki spadający na jej ciemię, a dalej... noc eksplodo-wała gwiazdami.
- Jaka miła suczka. Kosmata, he, he... - Kwaśno cuchnące rękawice zapięły na jej szyi szeroką obrożę z długim łańcuchem. - No, chodź tutaj, głupia... pokaż, co masz...
Milena, trzeźwiejąc po uderzeniu, odkryła, że jest wewnątrz altany wraz z milczącymi siostrami w pazurach, lecz odwrotnie niż tamte, siedzące na brudnym wyrku, stoi przykuta do słupa."