Ebook Tylko góry będą ci przyjaciółmi mobi,epub

e [...]. Zamierzamy opublikować nasze badania jako artykuł naukowy. Przy takich projektach najlepiej mieć współautorów". Pierwsze rozmowy z Behrouzem prowadziłem przez Facebooka, z czasem przenieśliśmy się na WhatsAppa. Ponieważ łączność z wyspą Manus jest kiepska, mogliśmy wysyłać sobie tylko wiadomości tekstowe lub głosowe. Nie było więc bezpośrednich rozmów w czasie rzeczywistym. Behrouz napisał całą tę książkę (jak też wszystkie artykuły prasowe, a także współreżyserował film), używając wiadomości tekstowych. Czasami przesyłał mi swoje zapiski bezpośrednio, jako wiadomości w WhatsAppie. Z reguły jednak długie bloki tekstu wysyłał do Moones Mansoubi, adwokatki zajmującej się uchodźcami oraz tłumaczki jego utworów, a ona układała te wiadomości w pliki PDF. Gdy miała je już gotowe, przesyłała mi mailem PDF-y całych rozdziałów. Zdarzało się, że Behrouz dosyłał mi jeszcze nowe ustępy, które należało dodać do rozdziałów, przeważnie na ich końcu. Kompletny brudnopis każdego rozdziału Behrouza wyglądał jak bardzo długi esemes, bez wyodrębnionych akapitów. Dzięki temu zyskaliśmy unikalną, pobudzającą intelektualnie przestrzeń do eksperymentów literackich i wspólnych rozważań filozoficznych. Proces przekładu był niezmiernie pouczającym doświadczeniem, które pomogło nam przeprowadzić analizy dotyczące osadzenia uchodźców na wyspie Manus i mnóstwa związanych z tym kwestii. Tłumaczyć zacząłem w grudniu 2016 roku, ale od tamtego czasu istotny wpływ na ten proces miało wiele katastrofalnych wydarzeń, do których doszło w ośrodku odosobnienia, a także regres w polityce i dyskursie socjopolitycznym Australii. Wysiłki Behrouza zmierzające do ukończenia tekstu, jak i moja praca nad przekładem, napotkały na znaczące utrudnienia spowodowane trzytygodniowym oblężeniem mającym miejsce po wymuszonym zamknięciu obozu więziennego 31 października 2017 roku. Z tego powodu trzeba było pilnie relacjonować nieustanne, wymierzone precyzyjnie w konkretne jednostki represje stosowane wobec tych, którzy odmówili opuszczenia wyspy**. Podobnie jak to czyni w książce, Behrouz posłużył się kombinacją języka literackiego i reportażu, by odmalować strategiczne wykorzystanie głodu, pragnienia, braku snu, chorób oraz presji emocjonalnej i psychologicznej jako narzędzi tortur. Ten sam styl, ta sama wizja pomogły też nadać strukturę i charakterystyczne cechy jego manifestowi poetyckiemu A Letter from Manus Island [List z wyspy Manus] (opublikowanemu w moim przekładzie przez ,,The Saturday Paper" 9 grudnia 2017). Pośród innych celów chciałem w tym miejscu podzielić się niektórymi historiami, które umożliwią bardziej szczegółowy wgląd w proces kształtowania przekładu i przyjmowania właściwej strategii. Niezwykła osobista walka Behrouza obejmuje szereg twórczych i intelektualnie wnikliwych taktyk przezwyciężania okrutnego ucisku oraz niemożliwych do przewidzenia ataków. Innym elementem jego zaplecza są projekty współautorskie, w które się angażował. W tej kwestii należy wyróżnić grupę osób: stronników Behrouza, kluczowych dla procesu przekładu i niosących nieustanne wsparcie. Janet Galbraith Janet: ,,Dziś rano obudziłam się, wspominając nasze wcześniejsze wymiany wiadomości związane z poezją - swego rodzaju korespondencję poetycką, trwającą już od lat. Była to naprawdę głęboka i twórcza wymiana, jestem ci za nią bardzo wdzięczna. Pamiętam, Behrouz, że pierwotnie nie życzyłeś sobie, by twoja twórczość ukazywała się czy była prezentowana pod twoim prawdziwym nazwiskiem. Dużo rozmawialiśmy o nazwiskach, o pseudonimach. Rozmawialiśmy o ptakach, to też często się nam zdarzało, i czasem wciąż i stanęło na Czapli Białoszyjej. Pamiętasz? Użyliśmy takiego pseudonimu, bo czapla białoszyja to ptak latający między wyspą Manus a Australią. Ptak, którego oboje oglądaliśmy. Wtedy, tak jak teraz, mieszkałam w środkowej części stanu Wiktoria, choć w innym miasteczku. Od czasu do czasu przylatywała tam samotna czapla białoszyja i przez parę dni przesiadywała nad stawkiem tuż koło domu, w którym wtedy mieszkałam". Niniejsza książka zadedykowana jest Janet Galbraith, koordynatorce i organizatorce prac grupy pisarskiej Writing Through Fences [Pisząc Przez Ogrodzenia], formacji współpracującej z więzionymi (obecnie lub wcześniej) uchodźcami i nagłaśniającej oraz wspierającej ich pisarstwo oraz inne formy wypowiedzi artystycznej***. Janet niezmordowanie niosła wsparcie Behrouzowi, od kiedy ten rozpoczął karierę pisarską na Manus (jako jedna z pierwszych nawiązała z nim kontakt w roku 2014, pytając o jego pracę i sytuację życiową). Współpracowała też z Moones przy przekładzie jednego z rozdziałów, który ukazał się w ,,Mascara Literary Review" pod tytułem Becoming MEG45 [Przeobr