Ebook Teoria przeciwieństw mobi,epub

Rzeczywistość zbudowana wyłącznie z przeciwieństw będących w równowadze nie zmieniałaby się, a tylko by trwała. Wytrącenie przeciwieństw z równowagi powoduje przejście do innego stanu równowagi. Zjawisko przechodzenia przeciwieństw z jednego stanu równowagi do innego stanu równowagi można określić chaosem (katastrofą). Chaos - przeciwieństwo równowagi - zmienia rzeczywistość. Nowo powstały stan równowagi pozwala trwać innej rzeczywistości (niekoniecznie lepszej) stworzonej przez chaos, do chwili ponownego wytrącenia jej z równowagi. Równowagę można wiązać z uporządkowaniem, a także z symetrią, w przeciwieństwie do chaosu, który jest nieuporządkowany i asymetryczny. Równowagi statyczną i kinetyczną tworzą określone oddziaływania (siły) i ruch. Przeciwieństwem do nich będzie równowaga, którą nazwałem równowagą idealną (superrównowagą) o następującej definicji: Inaczej, równowaga idealna nie jest osiągana na zasadzie równoważenia się występujących oddziaływań (sił) i ruchu. Definicja jak i pojęcie równowagi idealnej wynika wprost z prawa przeciwieństw. Nie rozstrzygniemy w tej chwili czy równowaga idealna występuje w naszej rzeczywistości czy nie występuje. Nie można jej jednak odrzucić. Przyjmując określone prawo, na którym oparta jest niniejsza teoria, należy je konsekwentnie stosować i nie dopuszczać do jakichkolwiek odstępstw. Tylko takie podejście może doprowadzić nas do celu. Wydaje się też w tej chwili nieprawdopodobne, a zgodne z prawem przeciwieństw, że cały nasz świat powinien mieć swoje przeciwieństwo, tzn. że powinien istnieć świat przeciwny do naszego, każda znana nam forma materii powinna mieć swoje przeciwieństwo, nie wykluczając każdego z nas. Science fiction. Tak samo myślałem. Nie wychodziłem w swoich poszukiwaniach i rozważaniach poza znaną nam rzeczywistość. Nie dopuszczałem takiej możliwości. Ograniczanie własnej wyobraźni przez przyjęte schematy myślowe pokonałem stosując bezwzględnie prawo przeciwieństw. Odkrywając zdefiniowane zjawisko równowagi idealnej, przyjmowałem je uważając, że jeżeli nie istnieje obecnie, lub że go nie postrzegam, to nie znaczy, że nie istniało co najmniej w przeszłości. Z drugiej strony może równowaga idealna istnieje w naszej rzeczywistości i jest powszechna. 2. Przeciwieństwo ,,nic" i ,,coś" Bardzo ważnym zagadnieniem dla naszych dalszych poszukiwań jest zrozumienie nicości, jej uzmysłowienie sobie. Jeżeli nie dokonamy tego we własnym umyśle, nie będziemy w stanie zrozumieć istoty budowanych układów, zjawisk, oddziaływań i ogólnie fundamentalnej roli, jaką nicość odegrała w powstaniu naszego świata i konsekwentnie, zgodnie z prawem przeciwieństw, świata przeciwnego do naszego i roli, którą cały czas odgrywa. Pojęcia nicości nie zdefiniujemy. Nie można zdefiniować czegoś, co nie istnieje. Nicość jest poza naszą wyobraźnią. Tym samym nie można jej opisać. Można spotkać próby przyrównywania, np. próżni idealnej do nicości. Jest ona na wskroś błędna (idealną próżnię wypełnia przestrzeń), tak jak i każda inna próba opisu lub wyobrażenia. Nicość to po prostu nic, nic i jeszcze raz nic. Przeciwieństwem nicości jest ,,coś". To ,,coś" w przeciwieństwie do nicości będzie można opisać i wyobrazić sobie. ,,Nic" i ,,coś" tworzą przeciwieństwo fundamentalne. W dalszych naszych poszukiwaniach odkryjemy inne rodzaje przeciwieństw, w których nicość uzyska dodatkową rolę, polegającą na ich trwałym łączeniu. To, co przedstawiłem, może jeszcze w tej chwili mało zrozumiałe (ale będzie zrozumiałe), jest prapoczątkiem wszystkiego, podstawą do zbudowania układu początkowego, a zarazem genezą sformułowanego na początku prawa przeciwieństw. Rozumiejąc właściwie pojęcie nicości, możemy odpowiedzieć na pytanie, na które odpowiedzi poszukuje ludzkość od dawien dawna: dlaczego istniejemy my i nasz wszechświat, dlaczego w ogóle cokolwiek istnieje? Odpowiedź na tak fundamentalne pytanie jest niesłychanie prosta: ponieważ nicość nie istnieje. Nie istnienie nicości bezwarunkowo zdeterminowało istnienie ,,czegoś". To ogólne w tej chwili ,,coś" jest jednym z celów naszych poszukiwań. Do rozpoczęcia naszych poszukiwań niezbędne jest określenie odpowiednika nicości w naszym wszechświecie. Każdy z nas ucząc się matematyki poznał liczbę 0 (zero). W naszej świadomości zapisana jest interpretacja zera, a mianowicie ,,zero czyli nic". Oznaczmy fizyczną interpretację zera matematycznego symbolem 0n, n - nierzeczywiste związane z nicością. Zero jako ,,nic" może występować wyłącznie w matematyce, natomiast w fizyce (rzeczywistości) jak wiemy, ,,nic" nie istnieje. Dlatego też w interpretacji fizycznej zera matematycznego 0n, reprezentuje ono nieosiągalną, bo nieistniejącą nicość, do której każda wielkość