Ebook Tajne bronie w II wojnie światowej mobi,epub

zynarodowa społeczność naukowa była przekonana, że radar odegra decydującą rolę w przyszłej wojnie. Kilka dni później Rumrich przepłynął na drugi brzeg rzeki Hudson i podjechał do głównej bramy Fort Monmouth, gdzie rzekomo prowadzono ściśle tajne eksperymenty. Znudzony wartownik machnięciem ręki przepuścił nazistowskiego szpiega przez bramę i powrócił do swojego komiksu. Rumrich, wylewny, łatwo wzbudzający sympatię, włóczył się bez przeszkód po całym obiekcie, nawiązywał rozmowy zarówno z oficerami, jak i naukowcami. Nie miał najmniejszych trudności ze zlokalizowaniem miejsca, w którym prowadzone są tajne doświadczenia - po prostu zapytał o to napotkanego kapitana. Rumrich przez wiele dni buszował po Fort Monmouth i zdołał zebrać ogromne ilości danych wywiadowczych na temat badań i doświadczeń związanych z radarem. Co więcej, uzyskał informacje o innych tajnych próbach - wykrywania w podczerwieni, detektora samolotów do systemu sterowania reflektorów przeciwlotniczych oraz automatycznego celownika artyleryjskiego. Gdy miesiąc później Karl Schlüter ponownie przypłynął na pokładzie ,,Europy" do Nowego Jorku, Rumrich wręczył mu gruby pakiet z materiałami wywiadowczymi zebranymi w Fort Monmouth. Schlüter był uszczęśliwiony i wręczył mu prezent od przełożonych w Niemczech - banknot studolarowy, czyli więcej pieniędzy, niż Rumrich zarobił podczas całorocznej służby jako szeregowiec w armii Stanów Zjednoczonych2. Najważniejszy list w historii Trzydziestosiedmioletni profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Rzymie Enrico Fermi i jego rodzina nie posiadali się ze szczęścia - właśnie otrzymali wiadomość, że został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za swoją pracę nad procesem rozpadu jądrowego. Ta prestiżowa nagroda ufundowana przez szwedzkiego chemika Alfreda Nobla była przyznawana co roku osobom, które wniosły cenny wkład ,,w swojej dziedzinie, dla dobra całej ludzkości". Był właśnie grudzień 1938 roku. Tydzień później Fermi, jego żona Laura i ich dwójka dzieci przybyli do Sztokholmu na uroczystość wręczenia Nagrody Nobla. Pieniądze, które były częścią nagrody, umożliwiły słynnemu fizykowi wyjazd do Nowego Jorku. Przybył tam wraz z rodziną 2 stycznia 1939 roku. Ameryka miała się stać przybraną ojczyzną Fermich. Aby uniknąć jakichkolwiek kłopotów, całą starannie zorganizowaną podróż - od Rzymu przez Sztokholm do Nowego Jorku - zachowano w tajemnicy. Problemy mogły się pojawić, ponieważ rodzina Fermich uciekała z Włoch, gdzie wprowadzono właśnie antyżydowskie przepisy. Te ograniczające prawa obywatelskie zarządzenia uznano za poważne zagrożenie dla Laury, która była Żydówką, oraz dzieci, które były półkrwi żydowskiej. Sam Fermi był natomiast ,,czystym" Włochem. W Stanach Zjednoczonych Fermi dołączył do szacownego środowiska fizyków. Wszyscy oni byli uciekinierami spod władzy różnych brutalnych europejskich dyktatorów. Znajdował się wśród nich Albert Einstein, który zbiegł z Niemiec po dojściu Hitlera do władzy i skonfiskowaniu przez nazistowski reżim jego własności, a także odrzuceniu kandydatury na dyrektora prestiżowego Instytutu Fizyki Cesarza Wilhelma, ponieważ był Żydem. W Stanach Zjednoczonych słynny fizyk przyjął stanowisko dyrektora nowego Instytutu Zaawansowanych Badań w Princeton. Innymi doskonałymi naukowcami żydowskiego pochodzenia, którzy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, byli Węgrzy: Leo Szilárd, Edward Teller i Eugene Wigner, oraz Austriak Victor Weisskopf. Wszyscy oni doświadczyli życia w krajach rządzonych przez dyktatorów. Mniej więcej w czasie, gdy Enrico Fermi przybył do Sztokholmu, aby odebrać Nagrodę Nobla, dwaj słynni niemieccy fizycy, Fritz Strassmann i Otto Hahn, o których sądzono, że daleko wyprzedzają wszystkich innych na świecie w zakresie badań teoretycznych energii jądrowej, rozbili atom, bombardując uran neutronami. Nazwali ten proces rozszczepieniem. Ani Hahn, ani Strassmann czy też inni naukowcy nie zdawali sobie wówczas sprawy, że znajdują się na prostej drodze do opracowania najpotężniejszej broni, jaką znała historia. Na szczęście dla wolnego świata Adolf Hitler, przygotowujący właśnie plany rozpoczęcia wojny jesienią 1939 roku, nie docenił znaczenia energii jądrowej jako broni ostatecznej. Dlatego też nie sprzeciwiał się, by Strassmann i Hahn opublikowali swoje oszałamiające odkrycia w czasopismach naukowych, dostępnych na całym świecie. Wstrząsające wiadomości z nazistowskich Niemiec bardzo zaniepokoiły grupę przebywających w Stanach Zjednoczonych naukowców emigrantów. Przerażała ich możliwość wynalezienia w Trzeciej Rzeszy broni, przed którą nie byłoby obrony i która zapewniłaby Adolfowi Hitlerowi panowanie nad światem. Emigranci rozpoczęli więc nieoficjalną, ale intensywną kampani