- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.ek, bowiem inne miasta w Rzeczpospolitej były znacznie mniejsze157 . I dlatego oddziały milicji musiały być o wiele mniejsze. Duży procent całości sił Rzeczpospolitej stanowiły wojska prywatne na czele z rotami nadwornymi króla. Była to husaria polska i kilkaset piechoty węgierskiej. Wojsko to było utrzymywane ze skarbu nadwornego. Na Litwie król też miał własne roty, które były częścią wojsk zaciężnych. Dowodził nimi hetman polny litewski, który używał podwójnej tytulatury - hetmana polnego, jeśli przeważały liczebnie wojska państwowe, a ,,dwornego" - jeśli dworne158 . Liczne i wartościowe wojska prywatne wystawiali magnaci z Korony i Litwy. W wojnie moskiewskiej liczebność ich dochodziła do 5000, drugich - 10000. Nawet szlachta powoływała własne oddziały złożone z chłopów i czeladzi159 . Wszystko to miało charakter uzupełniający dla wojsk zaciężnych i oddziały takie były używane raczej do działań nieregularnych, nękających, a główne działania wojenne spoczywały na barkach wojsk zaciężnych. PODZIĘKOWANIA Chciałbym serdecznie podziękować wielu osobom, które przyczyniły się bezpośrednio lub pośrednio do powstania tej książki, a zwłaszcza naukowcom Wydziału Historyczno-Socjologicznego za życzliwość i krytyczne uwagi. Szczególnie chciałbym wyróżnić Pana Jerzego Urwanowicza, Profesora Uniwersytetu w Białymstoku i mego Mistrza, za pomoc w przygotowaniu materiałów do tej publikacji. Tomasz ,,Tomza" Zackiewicz J. Sikorski, Zarys historii wojskowości powszechnej do końca wieku XIX, Warszawa 1972, s. 276. Kwestię tę szczegółowo analizuje Nowak, Problem stosowania broni palnej przy obronie i zdobywaniu umocnień przez wojska polskie, [w:] ,,Studia i Materiały do Historii Wojskowości", t. 12, cz. l, Warszawa 1966. Mimo przykładów na różnorodność form zdobywania twierdz w Rzeczpospolitej, podstawą była bitwa w polu, która najczęściej decydowała o tym, co stanie się z twierdzą. W Rzeczpospolitej nie było aż takiego rozkwitu gospodarki towarowo-pieniężnej i miast, jak to działo się na Zachodzie, dzięki czemu można było pokonać feudałów i scentralizować państwo ( Nowak, J. Wimmer, Historia oręża polskiego 963-1795, Warszawa 1981, s. 229). K. Olejnik, Stefan Batory 1533-1586, Warszawa 1988, s. 104. Nowak, J. Wimmer, Historia oręż , s. 229. J. Sikorski, , s. 275 K. Olejnik, Stefan , s. 100. J. Sikorski, , s. 275 W samym Krakowie miało być około 500 mistrzów różnych specjalności. Z wojskowości ważni są: gladiatores (miecznicy), cultellifabri (nożownicy), sellatores (siodlarze), kowale, ślusarze i płatnerze (armifices, armorum politores), pixidarii (rusznikarze). Rzemieślnicy ci mieli polskie pochodzenie, ale byli też przedstawiciele np. z Siedmiogrodu i Norymbergi. (Cracovia Artificum 1501-1550, z. 3, wyd. M. Friedberg, Kraków 1948, s. 24 i 538.) Mamy więc tu podobieństwo do ośrodków włoskich, w których liczne cechy produkowały dużo uzbrojenia na potrzeby wojska. J. Sikorski, , s. 259. K. Olejnik, Stefan , s. 99. W Rzeczpospolitej powstało bogate piśmiennictwo wojskowe, ale raczej odnosiło się to do drugiej połowy XVI wieku i bazowało na rodzimej wiedzy utrwalonej przez praktykę walki (Z. Żygulski jun., Broń w dawnej Polsce, Warszawa 1982, s. 181. E. Razin, Historia sztuki wojennej, , Sztuka wojenna okresu feudalnego, Warszawa 1960, s. 561-563. W. Majewski, J. Teodorczyk, Wojsko, [w:] ,,Polska w epoce odrodzenia. Państwo, społeczeństwo, kultura", pod red. A. Wyczańskiego, Warszawa 1986, s. 297-298. M. Kukiel, Zarys historii wojskowości w Polsce, Kraków 1987, s. 46. Tamże, s. 47. O. Laskowski, Odrębność staropolskiej sztuki wojennej, Warszawa 1935, s. 32. Świadczy to o tym, że podbudowa teoretyczna dla wojskowości Rzeczpospolitej miała mniejsze znacznie niż praktyka, pomnażająca gmatwaninę terminologiczną i ogólnikowe wyrażenia, znane tylko wybitnym praktykom, a trudne do przyswojenia dla tego, kto chciałby uczyć się z tego (Z. Żygulski jun., Broń..., s. 181). M. Kukiel, dz. cyt., s. 47. J. Besala, Stefan Batory, Warszawa 1992, s. 348. O. Laskowski, Odrębność..., s. 32. Tamże, s. 34. Stanisława Łaskiego Wojewody Sieradzkiego prace naukowe i dyplomatyczne, wyd. z rękopisów muzeum wileńskiego z przedmową Mikołaja Malinowskiego oraz dodatkiem dzieł Jana Tarnowskiego z jedynego egzemplarza biblioteki kórnickiej, Wilno 1864, s. 294-295; zob. K. Górski, Historya jazdy polskiej, Kraków 1894, s. 32-35. M. Plewczyński, Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta. Studia nad zawodem wojskowym w XVI wieku, Warszawa 1985, s. 88. E. Razin, dz. cyt., s. 570-571. M. Plewczyński, Żołnierz , s. 118. Tamże, s. 105, 112 i 114. Stanisława Ł, s. 5. Tamże, s. 162. Albert marchionis brandenburgensis ducis Prussiae libri de arte militari, mandato serenissimi regis poloniae Sigismundi Aug
Szczegóły | |
Dział: | Ebooki pdf, epub, mobi, mp3 |
Kategoria: | historia, inne |
Wydawnictwo: | Psychoskok |
Język: | polski |
Zabezpieczenia i kompatybilność produktu (szczegóły w dziale POMOC): | *Produkt jest zabezpieczony przed nielegalnym kopiowaniem (Znak wodny) |
Wprowadzono: | 20.03.2013 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.