Ebook Szanujący rodzice Szanujące dzieci pdf

,nie­po­słusz­nym", od cze­go już tyl­ko mały krok do przy­kle­ja­nia ety­kie­tek, kry­ty­ko­wa­nia, oskar­ża­nia, kłót­ni i spo­rów. Póź­niej­sze pró­by opa­no­wa­nia sy­tu­acji pro­wa­dzą do kom­pro­mi­sów, ne­go­cja­cji i tar­gów, któ­re rzad­ko za­spo­ka­ja­ją po­trze­by wszyst­kich za­in­te­re­so­wa­nych. Czy po­wie­dzie­li­ście kie­dyś do swo­je­go dziec­ka coś ta­kie­go: ,,Co za ba­ła­gan! Chcę, że­byś po­sprzą­tał po­kój, za­nim pój­dziesz się ba­wić!" Dzi­wi­li­ście się po­tem, że nie wy­ko­na­ło po­le­ce­nia od razu i z uśmie­chem na twa­rzy? Pod­ję­li­ście jed­no­stron­ną de­cy­zję, zgod­nie z któ­rą dziec­ko mia­ło speł­nić wa­sze ocze­ki­wa­nia w wy­zna­czo­nym przez was cza­sie. ,,W koń­cu ja tu je­stem ro­dzi­cem!" - mo­gli­by­ście po­wie­dzieć. Zgo­da, jed­nak ta­kie po­dej­ście nie bie­rze pod uwa­gę punk­tu wi­dze­nia dziec­ka! I je­śli bę­dzie­cie lek­ce­wa­żyć jego uczu­cia, my­śli i po­trze­by - w tym tak­że po­mysł na roz­wią­za­nie pro­ble­mu z ba­ła­ga­nem - ry­zy­ku­je­cie utra­tę jego sza­cun­ku i do­brej woli. Dzie­cię­cy mru­kli­wy opór bywa wte­dy na­tu­ral­ną kon­se­kwen­cją wa­sze­go wy­bo­ru, żeby dzia­łać bez wzglę­du na jego zda­nie. Przed­ro­stek ,,współ-" w sło­wie ,,współ­dzia­ła­nie" wska­zu­je na czyn­ność wy­ko­ny­wa­ną ra­zem - po­dob­nie jak w sło­wach: współ­twór­ca, współ­au­tor czy współ­pra­cow­nik. Współ­dzia­łać zna­czy więc: dzia­łać ra­zem. Nie jest to coś, co moż­na za­de­kre­to­wać lub na­ka­zać. Je­śli w domu bra­ku­je ele­men­tu wspól­no­ty w dzia­ła­niu - na przy­kład w usta­la­niu re­guł do­ty­czą­cych ży­cia dziec­ka, w roz­wią­zy­wa­niu pro­ble­mów czy po­dej­mo­wa­niu de­cy­zji - moż­na ocze­ki­wać na­tu­ral­nych tego kon­se­kwen­cji, czy­li: opo­ru, kłót­ni, zra­nio­nych uczuć, chę­ci po­sta­wie­nia na swo­im i ko­niecz­no­ści ucie­ka­nia się do kar i na­gród. Fun­da­men­tal­ne pra­wo ludz­kich re­la­cji mówi, że brak wspól­no­ty w dzia­ła­niu wy­wo­łu­je opór, któ­ry z ko­lei pro­wa­dzi do sto­so­wa­nia kar i na­gród - aby zmu­sić do po­słu­szeń­stwa - co zno­wu wy­wo­łu­je opór i tak da­lej. Ro­dzi­ce za­po­mi­na­ją­cy o owym ,,współ-" we współ­dzia­ła­niu wcze­śniej czy póź­niej będą mu­sie­li za to za­pła­cić. Je­śli nie dzia­łasz ze swo­im dziec­kiem, ono nie bę­dzie dzia­łać z tobą. Pew­na mło­da ko­bie­ta re­la­cjo­no­wa­ła nam, że jej oj­ciec miał bar­dzo wy­so­kie stan­dar­dy, je­śli cho­dzi o czy­stość w jej po­ko­ju. Na­wet gdy pa­no­wał w nim po­rzą­dek, miał zwy­czaj za­glą­da­nia pod dy­wan - i ka­rał ją, je­śli zna­lazł tam kłęb­ki ku­rzu. Im moc­niej na­ci­skał na speł­nia­nie swo­ich stan­dar­dów, tym więk­sza wro­gość i opór na­ra­sta­ły w cór­ce. Sprzą­ta­ła swój po­kój tyl­ko dla­te­go, że bała się ojca i jego re­ak­cji. Po­kój był czy­sty - ale nie dzię­ki woli dziec­ka do współ­dzia­ła­nia, któ­re mia­ło swój wkład w spraw­ne funk­cjo­no­wa­nie domu, lecz ze stra­chu przed oj­cem. Wszyst­ko mo­gło­by wy­glą­dać in­a­czej, gdy­by ona i jej oj­ciec naj­pierw usta­li­li pod­sta­wo­we za­sa­dy czy­sto­ści w po­ko­ju - gdy­by cór­ka zo­sta­ła włą­czo­na w pro­ces okre­śla­nia, kie­dy jej po­kój jest, a kie­dy nie jest czy­sty. Za­da­nia dla cie­bie o Co zna­czy dla cie­bie sło­wo ,,współ­dzia­ła­nie"? o Jak mo­gło­by wy­glą­dać w two­im wy­pad­ku dzia­ła­nie po­zba­wio­ne owe­go ,,współ-"? o Ja­kie są wte­dy tego kon­se­kwen­cje? o Wy­mień przy­najm­niej jed­ną rzecz, któ­rą mógł­byś zro­bić, żeby przy­czy­nić się do więk­sze­go współ­dzia­ła­nia w two­im domu. Współ­dzia­ła­nie jest ele­men­tem stra­te­gii prze­trwa­nia Go­to­wość dzie­ci do współ­dzia­ła­nia to coś, cze­go ro­dzi­ce pra­gnę­li­by wię­cej i czę­ściej. Go­to­wość tę moż­na roz­wi­jać. Każ­dy ga­tu­nek na Zie­mi po­trze­bu­je współ­dzia­ła­nia, żeby prze­trwać i roz­kwi­tać. Tak samo na­sza zdol­ność prze­trwa­nia w co­raz bar­dziej współ­za­leż­nym spo­łe­czeń­stwie glo­bal­nym bę­dzie za­le­żeć od tego, czy na­uczy­my się prak­ty­ko­wać tę sub­tel­ną sztu­kę. Przez ostat­nich dzie­sięć ty­się­cy lat lu­dzie żyli w skraj­nie kon­ku­ren­cyj­nym śro­do­wi­sku, sto­su­jąc prze­moc wo­bec in­nych, by uzy­skać oso­bi­stą, ple­mien­ną czy na­ro­do­w