Szamańskie tango

Jeśli polubiłeś/-aś Witkaca, który swoje początki miał w heksalogii o wiedźmie Dorze Wilk, a potem z wypiekami na twarzy, byłeś/-aś w stanie pochłonąć w jedną noc Szamański blues to zapewniam Cię, że kolejny tom opowiadający o przygodach Piotra Duszyńskiego nie zawiedzie Cię. Szamańskie tango, to kolejny tom, w którym Witkac udowadnia, że nie jest tylko miernym szamanem. Przede wszystkim chce być ojcem? i mężem?
Obok zawodu policjanta, gdzie codziennie musi zmagać się z dziwnymi i zawikłanymi sprawami, Szaman musi dać sobie radę jako rodzic. Obok tego jest też Sęp ? jego opiekuj duchowy, który zachowuje się jak rozpieszczony nastolatek.
Zachęcam więc do sięgnięcia po tę pozycję, ponieważ tym razem można doświadczyć większych doznań niż poprzednio. Miłego czytania!

Aneta Jadowska lekarstwem na zły humor i wszelkie doły.
"Szamańskie tango" tak mnie wciągnęło, że nie mogłam odłożyć, dopóki nie skończyłam czytać. <3

Zacznę może od małego wyznania - "Szamański blues" nie przypadł mi do gustu tak, jak reszta powieści pisarki. Dora miała swoje wzloty i upadki, ale książki o jej przygodach pożerałam jedna za drugą. Nikita to nowa jakość. Uważam, że "Akuszer bogów" to jedna z najlepszych powieści urban fantasy, jakie czytałam w ubiegłym roku. Nikita ma pazur i charakterek, a wyczekiwanie na jej kolejne historie, to przyjemność, jakiej nie potrafię sobie odmówić. Witkacy zaś nijak wpisywał się w ten schemat. Opowiadanie "Ropuszki" było ciekawe, ale jako czytelnikowi, brakowało mi czegoś w jego historii, aby dać się pochłonąć i co jakiś czas wracać do serii.

A potem pojawił się Sęp i Kurczaczek. Życie Witakcego stało się o wiele ciekawsze.

"Szamańskie tango" to taki "Szamańsku blues", ale na speedzie. Dzieje się więcej, emocje kopią bardziej, a nasz biedny główny bohater musi stawić czoło zmianom, których zapewne nie polubi. Do tego miksu dostajemy świeżą mieszankę mitologii indiańskiej, która wyśmienicie wpasowuje się w tło wydarzeń i ścieżkę dźwiękową, która nieodmiennie towarzyszy naszym szamańskim bohaterom.

Chciałabym powiedzieć: Porozmawiajmy o Kurczaczku, ale to byłoby już chyba spoilerowanie, a nie zamierzam popsuć Wam niespodzianki. Powiem Wam więc jedynie tyle: ta postać przynosi taki powiew świeżości, nowości i interesujących plot twistów, że jest siłą samą w sobie. Więcej Kurczaczka!

Przed "Szamańskim tangiem" mogłabym powiedzieć, że zrobienie przez Anetę Jadowską z tej serii trylogii, to aż nadto. Dzisiaj nie jestem taka pewna. Dzisiaj mogłabym czytać kolejne grubaśne części i nie zważać na fakt, że zaczyna mi brakować dla nich miejsca na półce. Zdecydowanie chciałabym wrócić do Torunia i Thornu wraz z Witkacym jako przewodnikiem i zostać tam przez dłuższy czas. To była świetna przygoda. Teraz nie wiem na co czekam bardziej - nową Nikitę czy nowego Witkaca.