Ebook Stałe warianty gry mobi,epub

dy wi­dzi­my, co się dzie­je, kie­dy za­czy­na bra­ko­wać tych in­sty­tu­cji. Klasz­to­ry od­gry­wa­ły fun­da­men­tal­ną rolę jako in­sty­tu­cje opie­ki spo­łecz­nej, jako ośrod­ki służ­by zdro­wia i jako in­sty­tu­cje fi­nan­so­we. Kie­dy znisz­czy­my klasz­to­ry, to pie­nią­dze moż­na po­ży­czyć już tyl­ko w ban­kach. A w Pol­sce z cza­sem bę­dzie to ozna­cza­ło po pro­stu: tyl­ko od Ży­dów. Więc funk­cjo­no­wa­nie zgro­ma­dzeń za­kon­nych wpro­wa­dza tu zba­wien­ny ele­ment dy­wer­sy­fi­ka­cji, co jest nie­zbęd­ne dla zdro­wej kon­ku­ren­cji na każ­dym ryn­ku. Sko­ro tak świet­nie to funk­cjo­no­wa­ło, to dla­cze­go dą­żo­no do zjed­no­cze­nia roz­bi­te­go na dziel­ni­ce pań­stwa? Wład­cy dziel­ni­co­wi pa­sja­mi fał­szo­wa­li pie­nią­dze przez de­pre­cjo­no­wa­nie wła­snej mo­ne­ty, a więc po­mniej­sza­nie za­war­to­ści krusz­cu. Z dru­giej stro­ny mamy na­jaz­dy ta­tar­skie i po­tę­gę su­per­kor­po­ra­cji, jaką w isto­cie był za­kon krzy­żac­ki. Ata­ku­ją nas tak­że Li­twi­ni: prze­cież jesz­cze w XIV w. splą­dro­wa­li Lu­blin. Trze­ba to so­bie uświa­do­mić. To śro­dek Pol­ski, praw­da? Więc te rze­czy dają do my­śle­nia Po­la­kom, któ­rzy mo­gli­by świet­nie pro­spe­ro­wać bez żad­nej wła­dzy cen­tral­nej. Niech zgad­nę: za zjed­no­cze­niem stał Ko­ściół, któ­re­mu uła­twi­ło to dzia­ła­nie w sfe­rze go­spo­dar­czej? Oczy­wi­ście! Ko­ściół był głów­nym no­si­cie­lem oraz krze­wi­cie­lem pa­mię­ci o Ko­ro­nie pol­skiej i to lu­dzie Ko­ścio­ła są głów­ny­mi orę­dow­ni­ka­mi tego pro­jek­tu. Ja­każ to więc pięk­na rzecz! Jaka pięk­na lek­cja dzie­jo­wa, że Ko­ściół w Pol­sce nie pró­bu­je bu­do­wać pań­stwa ko­ściel­ne­go, nie pró­bu­je od­gry­wać roli al­ter­na­tyw­ne­go je­dy­no­wład­cy. To Ko­ściół upo­mi­na się o pod­nie­sie­nie Ko­ro­ny pol­skiej. Upo­mi­na się o god­ne­go prze­ciw­ni­ka i part­ne­ra. Tak. Bo lu­dzie Ko­ścio­ła le­piej niż kto­kol­wiek ro­zu­mie­ją, jak bar­dzo po­trzeb­na jest wła­dza świec­ka. Ktoś musi po­rząd­ko­wać kwe­stie tu­taj, na zie­mi, zli­kwi­do­wać cła, któ­re wpraw­dzie po­zwa­la­ją się bo­ga­cić udziel­nym ksią­żę­tom, ale nie po­zwa­la­ją pro­spe­ro­wać na do­sta­tecz­nie sze­ro­ką ska­lę. A poza tym wła­dza cen­tral­na jest nam po­trzeb­na jako nasz zbój Ma­dej, któ­ry nas obro­ni przed zbó­jem-na­jeźdź­cą. Czy­li za zjed­no­cze­niem dziel­nic nie stoi ża­den cud, hur­ra­pa­trio­tyzm, duma na­ro­do­wa czy inne za­klę­cia, tyl­ko zim­na fi­nan­so­wa kal­ku­la­cja? Ależ oczy­wi­ście, że cud! Cuda to co­dzien­ność i ru­ty­na w hi­sto­rii Po­la­ków - jak zresz­tą wszel­kich in­nych na­cji - któ­rych prze­cież bez zrzą­dze­nia i szcze­gól­nej opie­ki Opatrz­no­ści w ogó­le by nie było. Ale prze­cież Opatrz­ność nie za­wie­sza - przy­naj­mniej nie na każ­de ży­cze­nie - praw gra­wi­ta­cji ani re­guł gry eko­no­micz­nej. Więc wszyst­ko, co się w na­szych dzie­jach do­ko­nu­je, pod­le­ga tak­że i tym pra­wom. Cu­dow­na har­mo­nia gry eko­no­micz­nej w wa­run­kach wol­no­ści go­spo­dar­czej, jaką przez wie­ki cie­szy­li się Po­la­cy, to tak­że dar Opatrz­no­ści. War­to, by tę lek­cję wresz­cie od­ro­bi­li zwłasz­cza ci pa­trio­ci, któ­rzy wy­da­ją się dum­ni z tego, że nie in­te­re­su­ją ich kwe­stie go­spo­dar­cze, któ­rzy na­wo­łu­ją, żeby nie mó­wić o pie­nią­dzach, kie­dy oni dys­ku­tu­ją o tak wznio­słych spra­wach jak Pol­ska. ,,Uwa­żam Rze HI­STO­RIA", sier­pień 2014 #002 CZAR­NE I ZŁO­TE KAR­TY (W OD­PO­WIE­DZI NA AN­KIE­TĘ: NAJ­GOR­SI I NAJ­LEP­SI PO­LA­CY W HI­STO­RII) Z apo­znaw­szy się z za­pro­po­no­wa­ną przez Sza­now­ną Re­dak­cję ,,czar­ną li­stą" Po­la­ków, któ­rzy naj­go­rzej za­pi­sa­li się w hi­sto­rii, chęt­nie po­dzie­lę się pa­ro­ma uwa­ga­mi. Rzecz zna­mien­na, że zna­leź­li się tu w więk­szo­ści sztan­da­ro­wi zdraj­cy i sprze­daw­czy­cy - z wy­raź­ną do­mi­nan­tą ,,par­tii ro­syj­skiej" w dwóch od­sło­nach dzie­jo­wych: osiem­na­sto­wiecz­nych tar­go­wi­czan (Szczę­sny Po­toc­ki, Se­we­ryn Rze­wu­ski, Bra­nic­ki, JKM Sta­ni­sław Au­gust Po­nia­tow­ski) oraz dwu­dzie­sto­wiecz­nych so­wie­cia­rzy (Dzier­żyń­ski, Bie­rut, Świer­czew­ski, Go­muł­ka, Gie­rek, Wa­si­lew­ska, Ró­żań­ski). W su­mie pięk­nie świad­czy to o jed­no­znacz­nie pa­trio­tycz