Ebook Stacja Jagodno. Splecione letnie sny mobi,epub

mógłbyś jutro przyjść do mnie? - Jasne, nie ma problemu. Ale o co chodzi? - To nie jest sprawa na telefon. W cztery oczy trzeba pogadać. - Skoro tak mó - Był zdziwiony, bo wyglądało to na jakiś sekret. - Ale na pewno wszystko w porządku? - Niby tak, ale chcę z tobą porozmawiać. O której przyjdziesz? - Mam tylko dwie lekcje, ale potem pracuję, więc pewnie około czternastej. Może tak być? - Dobrze, dobrze. Będę czekała. Nie miał pojęcia, o co może chodzić. - Nic mi do głowy nie przychodzi - zwierzył się Majce, która też nie wpadła na żaden pomysł. Dlatego nie mógł się doczekać, aż Jadwiga zdradzi mu powód tej rodzinnej narady. - Może skończ najpierw? - zaproponowała matka. - Mów, mamo, bo od wczoraj zachodzę w głowę... - Niech będzie, powiem od razu - postanowiła. - Bo widzisz, ja się o Tereskę martwię. - A co? Znowu jakieś problemy? - Zerknął pytająco znad talerza. - Mam z nią poważnie porozmawiać? - Nie, w domu wszystko robi jak trzeba. - Jadwiga podniosła rękę w uspokajającym geście. - - zawahała się. - Co? - Od tygodnia mnie męczy, że szkołę chce zmienić. Mówi, że po wakacjach już do tej nie pójdzie. - A to dlaczego? - Właśnie tego powiedzieć nie chce. - Jadwiga westchnęła. - Pytam za każdym razem, ale tylko zaciska usta i milczy jak zaklęta. Igor przełknął ostatnią łyżkę kapuśniaku i odsunął talerz. - Myślisz, że coś jest nie tak w tej szkole? - Sama nie wiem. - Jadwiga wzruszyła ramionami. - Na wywiadówce byłam, stopnie ma dobre, tylko wagary tam jakieś się zdarzyły. Ale niedużo - dodała szybko. - I nauczycielka mówiła, że problemów nie sprawia, grzeczna jest i podobno się - To w czym problem? - Tego właśnie nie wiem. Myślałam, że może - Ze mną też ostatnio mało rozmawia. - Igor zmarszczył brwi. - Wie mama, odkąd tu nie mieszkam, rzadko się widujemy. - Tak, wiem, ale myślałam, że może coś ci powiedziała. Bo nie ukrywacie chyba nic przede mną? - Wbiła w syna spojrzenie pełne troski. - Mamo! - Synku kochany, ja się naprawdę martwię! Widzę przecież, że coś jest nie tak. No i ta zmiana szkoły. Dlaczego tak się upiera? Może zapytaj ją, o co chodzi? - Mnie też pewnie się zwierzać nie zechce - stwierdził. - Ale poproszę Majkę, żeby z nią pogadała. Ostatnio chyba dobrze się rozumieją. - O, tak, to świetny pomysł! - Jadwiga ucieszyła się. - Niech Majeczka z Tereską porozmawia. Ma na nią taki dobry wpł - Dobrze, mamo. Tak zrobimy. Tylko już się nie zamartwiaj. To na pewno nic poważnego. Może się zakochała i chce być w jednej szkole ze swoim chłopakiem? Wiesz, takie dziewczyńskie pomysł - starał się uspokoić matkę, choć czuł, że sprawa może wcale nie być błaha. Znał siostrę i wiedział, że nie lubiła zmian, wiec taka decyzja musiała mieć poważniejszą przyczynę. Jednak za wszelką cenę chciał oszczędzić matce zmartwień. Zawsze tak było. Oboje z Tereską starali się chronić matkę, bo wiedzieli, że ma dość trosk o ich codzienny byt. I tak już zostało, mimo że teraz wiodło im się dużo lepiej i żyło spokojniej. - To co? Przygotujesz mi tę zupę dla Majki? Będę się zbierał, bo muszę jeszcze się pouczyć wieczorem. - Tak, już szykuję. - Jadwiga poderwała się z krzesła. - Widzisz, ja ci tu głowę zawracam, a ty masz maturę za pasem. - Spokojnie, mamo. Wszystko pod kontrolą. Będzie dobrze, nic się nie bój. Marzena mogła być zadowolona. Udało jej się złapać trzy zlecenia, w tym jedno całkiem spore. Przygotowanie projektów graficznych opakowań nowej serii kosmetyków sprawiło jej szczególną frajdę, bo linia pielęgnacyjna miała być skierowana do młodzieży, a to dawało możliwość kreatywnego podejścia do tematu. Z kolei inne, duże przedsięwzięcie dotyczyło zaprojektowania otoczenia osiedla sześciu niewielkich bloków i może nie było zbyt nowatorskie, ale za to doskonale płatne. Polecił ją dawny znajomy, z którym kiedyś współpracowała. Teraz zmienił branżę i był wspólnikiem dewelopera, więc kiedy przyszła pora na wizualizacje, które miały być pokazywane potencjalnym klientom, przypomniał sobie o Marzenie. Wszystkie zlecenia musiały oczywiście zostać zrealizowane jak najszybciej, więc miała pełne ręce roboty od rana do wieczora. Nie przeszkadzało jej to, bo praca w agencjach reklamowych przyzwyczaiła ją do dyscypliny i działania pod presją czasu. Poza tym wizja dopływu gotówki też dodatkowo ją motywowała. Dzieliła więc czas między siedzenie przed monitorem a odwiedziny u rodziców. Te ostatnie bywały trudne. Widziała smutek w oczach ojca, który co prawda nic nie mówił, ale doskonale zd