Skandynawia HALAL

ystkich sześciu kategoriach (między innymi jakość nauczania i pomoc uczniom) Roseng?rdsskolan oceniono pozytywnie. Kilkaset metrów za szkołą stoi kościół katolicki, nieco dalej luterański oraz meczet. Ten ostatni był kilkakrotnie podpalany. W 2009 roku do jego imama strzelał Peter Mangs - sprawca serii ataków w mieście na osoby o imigranckim wyglądzie. Obecnie odsiaduje dożywocie. - Kościoły na skraju strefy szariatu? - udaję zdziwienie przed luterańską duchowną Martą Gustavsson. - To żadna strefa szariatu. Roseng?rd ma wysoki odsetek muzułmanów, ale jesteśmy tam obecni. Wielu imigrantów przychodzi do nas po pomoc. Większość naszych wiernych to ludzie z dzielnicy obok, gdzie osiemdziesiąt procent mieszkańców to biali, ale w Roseng?rdzie organizujemy na przykład zajęcia letnie dla dzieci, gry i zabawy, wycieczki na plażę. Raz pewna muzułmańska dziewczynka powiedziała: ,,Nie wchodźmy tu, to haram [zabronione]". Druga na to: ,,Daj spokój, to dom Boga" - mówi Gustavsson. Na tablicy przy wejściu do kościoła wisi zdjęcie mojej rozmówczyni i pozostałych duchownych. Dominują kobiety. Szwedzcy luteranie wyświęcają je od 1960 roku. - Skąd problemy Roseng?rdu? - Jeśli w jednym miejscu żyje wielu ubogich ludzi, tworzy się pewna mentalność zgorzknienia, poczucie, że nie można się stamtąd wyrwać. Wielu mieszkańców czuje, że inni są wobec nich podejrzliwi. Kryminaliści mają ułatwione zadanie. - Ci ,,inni" to wasi wierni? - Uważam, że są niesprawiedliwie osądzani. Mówią: ,,Chcemy pomagać, ale wszyscy imigranci nie powinni żyć w takim skupisku". Po prostu się boją - mówi Gustavsson. Niedawno kościół wysłał do okolicznych szkół zaproszenie na zajęcia o świętach wielkanocnych. Zgłosiło się pięć klas, w tym cztery z Ögardsskolan - szkoły działającej przy meczecie. - Z publicznej szkoły była tylko jedna klasa. Zaczęliśmy więc dzwonić do dyrektorów. Mówili: ,,Wiecie, religia to delikatny temat, co powiedzą ". Gdyby świeckie szkoły chciały z nami współpracować, lepiej walczylibyśmy z problemami dzielnicy. | KRAINA MITÓW | Najpierw liczba cudzoziemców gwałtownie się zwiększa, później deklarują, że nie będą przestrzegać naszego prawa, naszych obyczajów, a później - albo równolegle - narzucają swoją wrażliwość i swoje wymogi w przestrzeni publicznej, w różnych dziedzinach życia. W Szwecji są pięćdziesiąt cztery strefy, gdzie obowiązuje szariat i nie ma żadnej kontroli państwa. Czy tego chcecie w Polsce? JAROSŁAW KACZYŃSKI, PRZEMÓWIENIE W SEJMIE Z 16 WRZEŚNIA 2015 ROKU Musimy dbać o bezpieczeństwo naszego kraju. Popatrzcie, co się dzieje w Niemczech, co się stało zeszłej nocy w Szwecji. Szwecja, kto by w to uwierzył? Szwecja. Przyjęli dużą liczbę [imigrantów]. Mają problemy, o których nigdy im się nie śniło. DONALD TRUMP, PRZEMÓWIENIE NA FLORYDZIE Z 18 LUTEGO 2017 ROKU Roseng?rd, który wiosną 2017 roku opisałem w reportażu w ,,Dużym Formacie", zapoczątkował serię moich wypraw na potrzeby tej książki do Szwecji, Norwegii i Danii. W ożywionych dyskusjach o imigracji owe kraje, a zwłaszcza Szwecja, stały się ekranem, na który różni komentatorzy wyświetlają projekcje swoich strachów, fobii i nadziei. W popularnej wizji trumpopodobnej prawicy skandynawskie kraje przyjęły za dużo uchodźców i teraz mają za swoje: ciemnoskóre wyrostki gwałcą kobiety, palą samochody, bezczelnie lenią się na socjalu, a do tego próbują wprowadzać szariat. Środowiska lewicowo-liberalne czasem nadal stawiają Sztokholm na piedestale, choć gołym okiem widać, że w kwestii integracji szwedzkie władze popełniły poważne błędy. Dla obu stron światopoglądowego sporu chyba żaden inny kraj nie symbolizuje mocniej niż Szwecja nowego zachodniego społeczeństwa, w którym muzułmanie są bardzo widoczni w przestrzeni publicznej. Myślałem o tym, by przytoczyć kilkanaście głośnych tez światowych mediów i polityków na temat Skandynawii - choćby doniesienia o no-go zones i ostrzeżenia ze strony Kaczyńskiego i Trumpa, który wspomniał o niesprecyzowanym incydencie, choć w Szwecji owego dnia nic się nie stało - i zderzyć je z rzeczywistością, jak w relacji z Malmö. Szybko zrozumiałem jednak, że działając w ten sposób, nadal będę zależny od populistów - to oni będą mi dyktować dobór tematów. Postanowiłem zarzucić sieci szerzej, opisując także życie ,,zwykłych" muzułmanów w Skandynawii. Używam cudzysłowu, bo to zróżnicowana grupa. To jeden z głównych wniosków z pracy nad tą książką: często wrzucamy ich do jednego worka, mówimy ,,muzułmanie to, muzułmanie ". Ale co, poza szahadą, czyli muzułmańskim wyznaniem wiary, tak naprawdę łączy imigranta w trzecim pokoleniu z na pół zlaicyzowanej rodziny o irańskich korzeniach z młodym uchodźcą z pustynnej Somalii? Albo feministkę w hid