Ebook Seans na dnie morza mobi,epub

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Seans na dnie morza Wybór i posłowie: Marta Podgórnik Biuro Literackie o Stronie Śląskie 2016 44. Poezja polska od nowa 6 Maria Pawlikowska-Jasnorzewska: Seans na dnie morza Wybór wierszy i posłowie: Marta Podgórnik Redakcja: Artur Burszta Rysunek na okładce: Julita Nowosad Korekta: Joanna Mueller Projekt typograficzny i skład wersji elektronicznej: Mateusz Martyn Copyright (C) by Marta Podgórnik Copyright (C) by Julita Nowosad, 2012 Copyright (C) by Biuro Literackie, 2016 Biuro Literackie ul. Sokolnicza 5/37, 53-676 Wrocław tel. 71 346 01 42, ISBN 978-83-65358-42-4 Wszelkie powielanie lub wykorzystywanie niniejszego pliku elektronicznego inne niż jednorazowe pobranie w zakresie własnego użytku stanowi naruszenie praw autorskich i podlega odpowiedzialności cywilnej oraz karnej. Spis wierszy Sen opaczny [Nigdy w oczy nie spojrzę kobiecie] Ślub Poczciwcy Narcyz Ofelia Jesień miss ameryka excentrycy zgubiony tancerz trzeba chodzić w masce Film amerykański Stwórca My, konie Szpilki Królowa Mrozu Zabity w górach Festyn w parku Topielice Najpiękniejsza zwrotka Słowa lunatyczki Do chorego Lunaria biennis Zawód w miłości Śmierć Kariatydy Loxodroma Szmaragdy Trzy godziny Włosy Samobójstwo Niedole miłości Dekoracja List na Południe Bunt przeciw jednostajności [Bogactwo świata jest wielkie] Rymy Tylko twó Na chmurnych skrzydłach Przeciw ,,keep smiling" Rozmowa z sercem Wojenna nowela Pod mapą Na promenadzie Black-out Europy La Précieuse (Marta Podgórnik) Sen opaczny Idzie węglarz zgarbiony, pod koszem się kłoni, przez czarny, czarny śnieg - i znaczy węgalem białym, jak kwiaty jabłoni, biały na śniegu ścieg. - Na zziębłą szybę w zamróz trzaskający, dziki wypełzły barwne mchy, rude, złote, czerwone werweny, gwoździki i fioletowe bzy. - Zaś w łagodnej cieplarni wybujał skwapliwie lodowy koral, chwast, wzrosły szklane łopuchy na srebrnej pokrzywie i szczawie pełne gwiazd. - - D z i ś obalone cudem, jako kulą kręgiel, spoczęło w śnie niepamięci - a słodkie wielkie N i e g d y ś od nowa się święci - - W czerń śniegu padł biały węgiel. - [Nigdy w oczy nie spojrzę kobiecie] Nigdy w oczy nie spojrzę kobiecie (w sto lat po mnie zakwitną krokusy), nigdy w oczy nie spojrzę kobiecie, w której dusza ma chodzi po świecie. Ja, co łzy jej zważyłam w mej piersi (w sto lat po mnie zakwitną fijołki), ja, co łzy jej zważyłam w mej piersi, jak nie czynią druhowie najszczersi - ja, co jedna słuchałam cierpliwie (w sto lat po mnie zakwitną jabłonie), ja, co jedna słuchałam cierpliwie o jej życia radości i dziwie - nigdy ust jej nie dotknę ustami (w sto lat po mnie zakwitną jaśminy), nigdy ust jej nie dotknę ustami ni jej włosów nie obleję łzami. Ślub Zapalili gromnice, zawiesili wieńce u złotego ołtarza - za nogi, za ręce powlekli dziewicę i aptekarza. Ksiądz do nich przemówił jak zwykle po chińsku, ze słodkim uśmiechem na ustach. Matki śmiały się z żalu i płakały z radości ręce składając na biustach. Po czym oblubienicę w przeźroczystym woalu otoczył tłum świetnych gości. Zaś na chorze złośliwie kłaniały się z kątka skrzydlate embriony, czerwone dzieciątka i odpędzały z gniewem raka, nowotwora, który tu zajął miejsce jeszcze wczoraj z wieczora.