Ramiona wagi - Audiobook mp3

wa kroki za daleko w głąb mieszkania. ,,Buty należy zdejmować nie przekroczywszy progu" - mawiała. Ciebie tego w domu nie nauczono? To, że jesteś wychowany na wsi nie znaczy, że masz tkwić w tamtym, że ciągle, mimo doktoratu, ma ci wychodzić słoma z butów. Mechanizm uruchomiony z przesadą właściwą kobietom zadziałał tu na zasadzie odruchu, ale i fałszywego zgrzytu - czy buntu. Walizkową teczkę z aktami postawił obok okna. Na biurku zauważył gruby zeszyt w niebieskich okładkach. Tytułowa okładka odchylona była do pozycji prostopadłej, odsłaniając białą kartkę pierwszej strony zeszytu. Odruchowo zaczął wodzić wzrokiem po drobnym, charakterystycznym dla żony piśmie. Wsparty rękami o blat i pochylony nad biurkiem, w tej dziwnej pozycji rejestrował przesuwające się linie liter, układające się w niezrozumiały - w pierwszej chwili - zapis. Myślałam o złych stronach zmiany w życiu, za każdym razem pozostawia się poza sobą coś cennego, czego nie powinno się uśmiercać, a co porzucone ginie. K. Mansfield Doznawał dziwnego rozdwojenia jaźni: był tu, a wracał tam, do gmachu sądu, w którym zostawił siebie, ów balast rozważań przywędrował tu, w te cztery ściany małego pokoiku. Opowiedział się przeciw karze śmierci w tej konkretnej sprawie, bo wynikało to z oceny zachowania tego konkretnego oskarżonego o zabójstwo, z okoliczności, w jakich doszło do tego, że pozbawił życia tę, w jakimś sensie prowokującą swoim zachowaniem, osobę. Ale czy przez te szczegóły, które zaowocowały śmiercią, przemykały pewne idee, które zdominowały go przy podejmowaniu ostatecznej decyzji w czasie wyrokowania? Idee bądź to zwolenników kary śmierci, tak zwanych retencjonatów, bądź walczących z nią od kilku ostatnich wieków przeciwników zwanych abolicjonistami wyrosłymi z idei filozofii humanitarnej. Już kiedyś, gdy dopiero wkraczał w zawód sędziowski, oddawał się lekturze dzieł poświęconych dwóm filozofiom karania. Według tych pierwszych to właśnie restrybucja moralna uzasadnia karę śmierci, bo zakłócona przestępstwem równowaga moralna musi być przywrócona adekwatną karą. Kara śmierci - głoszą retencjonaci - odstrasza, działa przykładowo, jest powściągowa, konieczna dla obrony społeczeństwa, jest efektywna. To prawda, stanowi środek sztucznej selekcji, eliminuje zdemoralizowanych, jest sprawiedliwą odpłatą, no może to nie najważniejsze, ale nie pociąga dużych kosztów w porównaniu z dożywociem, stanowi remedium na gwałt, ale przecież też i zabezpiecza przed samosądem, jest antycypacją śmierci. Nie bez znaczenie też jest, że domaga się jej opinia publiczna wyrażona przez suwerenne społeczeństwo, którym przecież jest naród. Czy kara śmierci jest niehumanitarna i niegodna człowieka? Wręcz odwrotnie. Stanowi najwyższe uznanie godności ludzkiej! Bzdura - krzyczą abolicjoniści. Kara śmierci jest nieużyteczna, niekonieczna, niesprawiedliwa, bo stanowi odwet, a odwet nie jest sprawiedliwością samą w sobie, co zauważył już Arystoteles, nieproporcjonalna, nienaprawialna, sprzeczna z celami kary, wyklucza ekspiację, nie odstrasza, stanowi pogwałcenie życia ludzkiego i godności człowieka, wprowadza terror, jest sprzeczna z dzisiejszym poziomem kultury, jest anachronizmem stanowiącym zawsze destrukcję życia ludzkiego. Tak, tak, kara śmierci gloryfikuje sprawcę. Kara śmierci bazuje na strachu. Tymczasem strach przed karą śmierci nie jest najsilniejszym mechanizmem doboru i mającym wybór ludzkiego postępowania. Wiadomo, że odstraszanie nie działa na sprawców o zaburzonych procesach świadomości, sprawców z wkalkulowanym ryzykiem, tych, u których życie nie przedstawia żadnej wartości, nie działa też na odurzającego się sprawcę. Niehumanitarność kary śmierci ma ścisły związek z zasadą etyki, w myśl której człowiek jest summum bonum. Nie zabijaj wynika z postawy szacunku dla egzystencji każdej jednostki. Z uznaniem więc takiej absolutnej wartości każdej jednostki wiąże się ujemna ocena wszystkich czynów godzących w istnienie człowieka. Jeśli tak, to istnieje bezwzględny moralny zakaz zabijania i jeżeli moralnie złe jest zabójstwo, to zła jest również kara śmierci. Ze złem należy walczyć bez używania zła. Siedząc przy biurku przywoływał nie tak dawno odczytane w naukowych dysertacjach rozważania za i przeciw karze śmierci. Przedzierał się przez książkę Alicji Grześkowiak Kara śmierci w polskim prawie karnym i jeszcze bardziej uzmysłowił sobie, że ten spór ,,za" i ,,przeciw" drąży ludzi od wieków Marny sędzio, włączyłeś się w ten odwieczny spór etyczny o karę śmierci prowadzony przecież bądź na płaszczyźnie aksjologicznej - jako spór o wartości - nie zabijaj, wynikający z postawy szacunku dla egzystencji każdej jednostki ludzkiej - lub też jako spór o zależności empiryczne. Wo