Radość

?Przyjemność jest zwierzęca, szczęście jest ludzkie, błogość jest boska.? Przyznam, że tytuł nie przekonał mnie, miałam poczucie, że obracam się w stosunkowo mało pobudzającym intelektualnie materiale. Przemyślenia Osho nie tworzyły spójnej całości pod względem rozwinięcia myśli, a nawet często sobie przeczyły. Nie wiedziałam, czy to kwestia tłumaczenia, czy faktycznie Osho podmieniał znaczenia słów, ale zdecydowanie przeszkadzało mi to w odbiorze przesłań. Kilka razy musiałam wielokrotnie czytać akapit i wracać do wybranego miejsca z wcześniejszych stron, aby odpowiednio ułożyć kontekst i znaczenie, lecz nie zawsze z sukcesem. A przecież poruszana tematyka była szalenie interesująca, obejmująca całe życie człowieka, docierająca do jego sedna. Liczyłam na więcej, nawet jeśli miałabym się nie zgadzać z Osho, jak chociażby w przykładzie dziecka i zakazów, czy niekonsekwencji odczuwania lub nie szczęścia i nieszczęścia przez zwierzęta i rośliny, polemika również wiele wnosi do przemyśleń wartych uwagi. Czy faktycznie musimy dokonywać ostatecznego wyboru, ekstremalnych odrzuceń i ufnej akceptacji? Osho omawiał przyjemność, szczęście, radość i błogość. Pokazywał, które wynikają z czynników zewnętrznych, a które mają źródło w wewnętrznej sferze człowieka. Przybliżał aspekty zmiany charakteru a zmiany świadomości. Pochylał się nad neurotycznością społeczeństwa. Zwracał uwagę na odpowiedzialność za nieszczęście. Ukazywał czego się wystrzegać, a co wzmacniać, by trwać w mocy indywidualności i wolności od ciężaru tłumu, zrzucić ograniczenia nałożone przez wzorce, normy i symbole, w ujęciu państwowym, społecznym, religijnym, kulturalnym, edukacyjnym i rodzinnym. Podkreślał znaczenie prawdy, świadomości i błogości. Uczulał na dwoistość szczęścia i nieszczęścia, dopowiadał o ekstazie, konieczności zlokalizowania i zrozumienia tego, co nam wyrządza krzywdę lub sami ją na siebie ściągamy. Współzawodnictwo, ambicja, pogoń za pieniędzmi, pragnienie zdobycia prestiżu i osiągnięcia sukcesu, kosztem utraty wewnętrznych wartości. Spoglądał na przyszłość jako projekcję przeszłości, podkreślał wagę cieszenia się teraźniejszością. Mówił o nauce dającej pragnienie i medytacji pozwalając je zrozumieć. Nie zabrakło anegdot, historyjek, opowieści, przypowieści, baśni. Bookendorfina