Ebook Przed sądem II RP. Przebiegłe kochanki, zazdrośni mężowie, pospolite zbiry mobi,epub

olił więc młodej żonie spotykać się z innymi mężczyznami pod warunkiem, że on zaakceptuje wybór. Na Różyckiego nie wyraził zgody. Sąd apelacyjny przyjął argumenty prokuratora, że przebywanie żony w środowisku aktorskim naraziło na szwank honor oskarżonego, który chciał uchronić małżonkę przed ,,zgnilizną moralną". Niedoszły zabójca został skazany tylko na rok więzienia z zawieszeniem wykonania kary. Zakłamanie - to określenie często pojawiało się w relacjach prasowych z procesów o charakterze obyczajowym. Kochanka oskarżonego o śmiertelne otrucie żony i dzieci została zaatakowana na sosnowieckiej ulicy, że rozbiła czyjeś małżeństwo. Na swą obronę przedstawiła w sądzie zaświadczenie od ginekologa, że jest dziewicą. Wywołało to śmiech na sali, bo na mieście głośno było o jej romansie. Bardzo serio była traktowana mężowska godność. Piotr Rokossowski, który zastrzelił swą piękną, młodą żonę, z kamienną twarzą wyjaśniał chwilę potem policjantowi, że ważyła się sponiewierać dobre imię jego i wspólnych dzieci. Zero wdzięczności - wszak podniósł ją, szesnastoletnią, z nizin społecznych, była posługaczką w garkuchni. Nie wspomniał, że poza herbowym nazwiskiem wniósł do małżeństwa zaawansowaną kiłę. I że prowadził podwójne życie. W ciągu dnia szanowany, majętny obywatel, w nocy król tajemnych spelunek - jaskiń hazardu. Zdumiewająco prosto tłumaczono brutalność oskarżonych wobec kobiet. Niejaki Rozwadowski po rozwodzie z żoną (uciekła od niego, bo była bita) chciał zastrzelić jej znajomego, gdyż poszła z nim na bal sylwestrowy. Częstą przyczyną popełniania przestępstw na tle obyczajowym było lekceważenie godności oficera. Apoteoza armii sięgała chmur. Przykład pierwszy: Po północy ze znanej warszawskiej restauracji wychodzi rozbawione towarzystwo. Zatrzymana taksówka podjeżdża zbyt blisko krawężnika, niewiele brakuje, by ochlapała długą suknię damy. Towarzyszący kobiecie mężczyzna urządza kierowcy awanturę, ten się broni, w końcu wszyscy lądują w komisariacie. Tam dochodzi do kolejnej wymiany zdań, podczas której mężczyzna zabija z rewolweru taksówkarza. Morderca jest znanym kapitanem lotnictwa. (W czasie zdarzenia był ubrany po cywilnemu). Przed sądem jego obrońca, walcząc o uniewinnienie oskarżonego, przedstawia go jako bohatera, który imię polskiej armii wzniósł ponad śnieżne Alpy, skrzydłami samolotu zaczepiał o głowy bolszewickie, a front jest jedynym jego żywiołem, polem cierpień i tryumfów. O zastrzelonym szoferze w relacjach sądowych ani słowa. Tytuły artykułów są jednoznaczne: W obronie honoru wojskowego munduru. Przykład drugi: Wileńskie ,,Słowo" opisuje w 1936 roku przestępstwo brata Jana Kiepury, który po kilkuletnim pobycie za granicą przyjechał do Lwowa i trafił na próbny alarm lotniczy. Zdezorientowany ogólnym zgiełkiem, nie mogąc znaleźć taksówki, mruknął pod nosem: Łobuzy, nawet taksówek nie mogą dostarczyć, ćwiczeń im się zachciało. Usłyszał to przechodzień i natychmiast wezwał policjanta. W protokole stwierdzono obrazę armii i narodu. Na procesie donosiciel na Władysława Kiepurę - 23-letni student medycyny - oświadczał, że jako człowiek z Kresów, którego uczono, że Polskę trzeba kochać całym sercem, był wstrząśnięty, gdy usłyszał, z jakim brakiem szacunku nieznajomy wyraża się o wojsku, stojącym na straży polskich granic. Kiepura został ukarany grzywną. Inna sprawa: W środku nocy, w warszawskiej restauracja ,,Kaukaska", major Jerzy Stawiński, tańcząc z żoną, dostrzega, że do stolika, przy którym samotnie siedzi jego kochanka podchodzi młody mężczyzna. Stawiński opuszcza parkiet i biegnie do dziewczyny. Kiedy nieznajomy podaje mu swój bilet wizytowy, major zabija go kilkoma strzałami z pistoletu. Obrońca oskarżonego twierdzi, że Stawiński został znieważony publicznie i sięgnął po pistolet w obronie najwyższego dobra, jakim jest honor oficera. Nieczęsto zdarzało się w II RP, aby gazety piętnowały zarozumiałość wojskowych. Choć zmieniały się rządy, pułkownicy - dawni legioniści wciąż byli u władzy. Czasem na krytykę pozwalał sobie niezwiązany z polityką magazyn kryminalny krakowskiego wydawnictwa ,,IKC". ,,Tajny Detektyw" w kwietniu 1932 roku opublikował reportaż pt. Hipokryci. Na okładce tego numeru znalazł się wymowny obrazek: podpułkownik Feliks Piekucki w mundurze powstańca wielkopolskiego w towarzystwie drobnej dziewczynki w samej koszulce. I podpis: Feliks Piekucki, znany działacz partyjny, główny bohater skandali. Chodziło o produkowanie i rozpowszechnianie pornograficznych zdjęć nieletnich dziewcząt. Piekucki był zasłużonym komendantem Związku Towarzystw Powstańców Wielkopolskich. Związany ze Stronnictwem Narodowym, zbudował swoją karierę polityczną w II RP na walce z w