Ebook Praca domowa najmłodszych uczniów mobi,epub

Władysław Puślecki Praca domowa najmłodszych uczniów Oficyna Wydawnicza ,,Impuls" Kraków 2005 (C) Copyright by Oficyna Wydawnicza ,,Impuls", Kraków 2005 Redakcja wydawnicza: Beata Bednarz Korekta: Ewa Ślusarczyk Projekt okładki: Ewa Tatiana Beniak ISBN 83-7308-531-9 Oficyna Wydawnicza ,,Impuls" 30-619 Kraków, ul. Turniejowa 59/5 tel. (012) 422-41-80, fax (012) 422-59-47 e-mail: Wydanie I, Kraków 2005 Konwersja do formatu EPUB: Virtualo Sp. z Wstęp Każdy dorosły, nawet w podeszłym wieku - zachował wspomnienia z czasów szkolnych związane z odrabianiem lekcji w domu. Dla wielu z nich owe odrabianie lekcji wymagało nie lada samozaparcia, wytrwałości, wysiłku, pomocy domowników, łez, a nawet nieprzespanych ze strachu nocy. Czasy się zmieniły, a szkolne prace domowe uczniów pozostały. Co prawda, trochę inna jest ich rola, są mniej praco - i czasochłonne niż dawniej, nieco inna jest technika ich wykonywania, niemniej podstawowe jej cechy zachowały się. Niniejsze opracowanie zawiera teoretyczny i logistyczny opis podstaw pracy domowej uczniów oraz omówienie i analizę wyników badań nad funkcjonowaniem prac domowych uczniów zintegrowanej edukacji wczesno-szkolnej. 1. Pojęcie, geneza i rozwój pracy domowej W kontekście dydaktycznym pojęcie ,,praca domowa ucznia" jest zastępowane zadaniem domowym, odrabianiem lekcji, nauką domową, a nawet pracą lekcyjno-domową. Bez względu na przyjętą nazwę jej istota w praktyce sprowadza się do zadawania uczniom zadań przeznaczonych do realizacji po obowiązkowych godzinach dydaktycznych, czyli najczęściej w domu. Zwyczaj zadawania przez szkołę pracy domowej uczniom istnieje od zarania szkoły jako integralna część procesu dydaktyczno-wychowawczego. Jednak w różnych okresach historycznych przybierał zróżnicowane formy. Najskromniejszy repertuar pracy domowej uczniów był w starożytności. Dominowała w nim nauka pamięciowa tekstów podanych werbalnie przez mistrza w szkole. Sporadycznie stosowano także ćwiczenia w pisaniu (na papirusie, tabliczkach glinianych, kamiennych i innych) oraz w czytaniu (z zapisów na papirusie i różnych tabliczkach). Czyniono to w zależności od dostępności uczniów do tych zasobów. Taka praktyka przetrwała do wczesnego średniowiecza, kiedy to książkę posiadał jedynie nauczyciel, z której czytał lekcje. Uczniowie słuchali, a następnie głośno powtarzali, ucząc się na pamięć określonych wiadomości. Strach przed karą motywował uczniów do powtarzania w domu poznanej w szkole wiedzy. W późnym średniowieczu pojawiają się: nowa metoda nauczania - wykład dyktowany oraz uczniowski przybór szkolny - tabliczka woskowa, używany do sporządzania dosłownych notatek z wykładu, z których uczniowie uczyli się na pamięć zarówno w szkole, jak i w domu. Tabliczki nadawały się do wielokrotnego użytku (tekst można było zmazać).