Ebook Pożądanie o smaku latte mobi,epub,pdf

tatnie pięć lat spędziła nienawidząc kogoś, kogo tak naprawdę nie znała. To właśnie na podwalinach tego negatywnego uczucia stworzyła wraz z Katarzyną życie, o jakim setki tysięcy ludzi mogło jedynie marzyć. Ostatecznie dokonała zemsty, ale też przekonała się, że bardzo często vendetta może stać się bronią obusieczną. Koniec końców ją również dosięgło ostrze sprawiedliwości, powodując absolutny zamęt oraz pozbawiając jej serce umiejętności odczuwania. Często przyłapywała się na tym, że spoglądając na horyzont, bezskutecznie próbowała dostrzec kryjące się za wzgórzami wybrzeże Rodos. Odległość dzieląca ją od greckiego wybrzeża wynosiła zaledwie kilkanaście kilometrów, dla niej jednak stanowiła barierę nie do pokonania. Podobno ludzie sami wyznaczają granice, których nie mogą i nie chcą przekroczyć. Z pewnością było w tych słowach wiele racji. W końcu była chodzącym dowodem na prawdziwość tego twierdzenia. - Daj sobie spokój na dziś - upomniała ją wspólniczka, wchodząc do niewielkiego biura bosmanatu. - Jeśli nie przystopujesz, to jeszcze przed sezonem zimowym zapracujesz się na śmierć! - Muszę skończyć to zestawienie - mruknęła, nie odrywając spojrzenia od ekranu laptopa. - Lepiej idź i napij się kawy. Do wieczora zostało jeszcze trochę czasu. Poza tym Mustafa testuje właśnie jakieś nowe sposoby udoskonalenia twojego ukochanego latte. Anastazja przez chwilę milczała, całkiem poważnie rozważając opcję przerwy, w końcu jednak doszła do wniosku, że nie ma ochoty na niegdyś ulubiony napój. - Może jutro - szepnęła, próbując w ten sposób uciąć temat. - Teraz naprawdę muszę skończyć te wyliczenia - dodała, wskazując na otworzone arkusze kalkulacyjne. - Jesteś niemożliwa, wiesz? - mruknęła Katarzyna. - Dobrze, dam ci teraz spokój, ale pod jednym, jedynym warunkiem! Miała ochotę obiecać jej wszystko, łącznie z pakietem kontrolnym Mariny, jedynie po to, by na powrót odzyskać ciszę i święty spokój, które zwykle odnajdywała w bosmanacie. - Proś o cokolwiek, a będzie ci dane! - Słowo? - upewniła się w tym czasie przyjaciółka. - Jasne, a co chcesz? Moją nerkę? Miesiąc wakacji? Gwiazdkę z nieba? Katarzyna roześmiała się radośnie, słysząc wymienione opcje, po czym milcząc przez zaledwie kilka sekund, zerknęła niepewnie na wspólniczkę. - Nic z tych rzeczy. Po prostu marzy mi się jednodniowa wycieczka, oczywiście z tobą, z dala od pracy, obowiązków i tego wszystkiego - rzuciła szybko, wskazując dłonią biuro, segregatory wypełnione dokumentami oraz swoje własne biurko. - Tylko tyle? - zdziwiła się w tym czasie Anastazja. - Zgoda, pojedziemy! Masz już jakiś pomysł na taką wyprawę? - A wiesz, że Ale to niespodzianka. - Super! Organizację zostawiam tobie i to ty nas tam zawieziesz! Skoro mam wziąć wolne, nawet nie dotknę kierownicy! - Zgoda! - Katarzyna zgodziła się na te warunki nad wyraz chętnie. - Już nie przeszkadzam ci w pracy - dodała, ruszając w kierunku wyjścia. - Dziękuję - rzekła zupełnie szczerze, odrywając na moment wzrok od komputera. - Daj mi znać około pół godziny przed kolacją z Bertsengiem, abym miała moment na przebranie się. Nowy gość, który dwa dni temu zawinął do ich Mariny, był znaną osobą, dlatego też obie poświęcały dużo energii, aby poczuł się w ich przystani jak w domu. Jego rekomendacja mogła przełożyć się na nowych klientów, dzięki którym być może będą mogły pomyśleć o rozbudowie! - Jasne, wiem jak ci na tym zależy - odpowiedziała Katarzyna, zamykając za sobą drzwi. Anastazja przez kilka chwil wpisywała dane, uzupełniając ostatnie rubryki w rozliczeniu miesięcznym. Nagle jednak przeciągnęła się w fotelu, po czym, niespodziewanie dla siebie samej, jednym płynnym ruchem zamknęła laptop, mając dość wpatrywania się w jasny ekran. Być może faktycznie potrzebowała odpoczynku oraz odskoczni od rutyny codzienności. Musiała zyskać nową perspektywę na dawne problemy, które dręczyły ją nocami. Dylematy Czuł, że coś powoli wymyka mu się z rąk. Chociaż wszystko w firmie funkcjonowało jak w zegarku, z jakiegoś powodu miał ochotę trzasnąć drzwiami i pojechać na jedną z dzikich plaż. Wybrzeże w pobliżu Afantou przywoływało go niemym głosem, obiecując chwilę wytchnienia. Miał ochotę usiąść na kamiennej plaży i zapatrzeć się w bezkres Morza Śródziemnego. Znaleźć się, chociażby pozornie, z dala od wybrzeża Turcji, które obserwował codziennie, wstając rano z łóżka. Nie potrafił na niczym się skupić i doskonale znał powód swojego rozkojarzenia. Ta diablica o ciele i wyglądzie anioła zakradła się do jego myśli i za nic na świecie nie chciała ich opuścić. Nazywał ją tak w myślach, mimo że nie powinien, bo okazała mu tak wiele serca i serdecznoś Przynajmniej do momentu, w kt