Ebook Podzwonne dla Instytutu mobi,epub

ąc obwieszczenie. Wyglądali jak ci, którzy po długiej i żmudnej wędrówce na szczyt latarni morskiej odkrywają w sobie przemożny lęk wysokości i przesuwają się ostrożnie wzdłuż ściany, z krzywym uśmiechem na twarzy udając, że podziwiają wspaniałe widoki. Podopieczni Instytutu stali u podnóża tej latarni i w każdej chwili mogli przechylić ją w którąś ze stron, odbijając przy tym na swoich czarnych uniformach jej biały kamień. Nic takiego jednak się nie wydarzyło, nie zapadła noc - ten sygnał dla ślepych latarników; zamiast tego podopieczni wyrzucili z siebie kolejną dawkę pary w powietrze, zwielokrotnioną jeszcze przez śmiech, po czym znowu zwarli ptasie szeregi. Słysząc chichoty, Mitrowicz drgnął cały. Odwrócił się, odnalazł wzrokiem jedynie słuszne czerwone litery, które zdawały się parować w zimnym powietrzu, i zaczął czytać: ROZPORZĄDZENIE Wraz z dniem 6 (słownie: szóstym) września roku Pańskiego tego a tego (słownie: tego a tego) po zapadnięciu zmierzchu na terenie Instytutu Języka Y, nazywanego w dalszej części rozporządzenia Instytutem, podlegającego administracyjne Trzeciemu Wydziałowi Języków Wyzwolonych, wchodzącego w skład ujednoliconego ciała Uniwersytetu (Pierwszego), zawieszone zostają wszystkie prawa gwarantowane konwencją praską O użytkowaniu oraz rozpowszechnianiu niebezpiecznych języków w euroazjatyckiej przestrzeni powietrznej, lądowej, morskiej oraz wirtualnej, a tym samym wprowadzona zostaje KWARANTANNA, skutkująca natychmiastowym zakazem używania języka Y w przestrzeni powietrznej, lądowej, morskiej oraz wirtualnej Instytutu, a także jego wynoszenia poza granice Instytutu pod jakąkolwiek postacią, z metabolizowaną włącznie. Zakazuje się również wszelkich badań nad językiem Y, jego zapisywania oraz odczytywania, zarówno na głos, jak i w myślach. Wszelkie obiekty na terenie Instytutu zawierające elementy języka Y muszą zostać NIEZWŁOCZNIE odizolowane od zmysłów, takich jak wzrok, słuch, powonienie oraz dotyk, za pomocą przeznaczonych do tego celu materiałów, wskazanych w rozdziale 4 regulaminu O postępowaniu w warunkach wysokiego stężenia niebezpiecznych substancji językowych, w tym Y-cząsteczek. Rozporządzenie obowiązuje na terenie Instytutu wraz z następującymi przyległościami: 1) kantorkiem woźnego, 2) szaletem publicznym (damskim i męskim), 3) Leprozorium Uniwersyteckim im. Wyzwolicieli Języka, 4) garażem podziemnym oraz tajnym pasem startowym; a także automatycznie włącza się w nie każdy dobudowywany do Instytutu w czasie trwania KWARANTANNY budynek oraz obiekt. Rozporządzenie obejmuje wszystkie osoby zdolne do aktu mowy, w pierwszej kolejności pracowników naukowych Instytutu, pracowników fizycznych o w pełni wykształconym aparacie mownym (bez uszczerbku 1 stopnia), podopiecznych Instytutu, pracowników wyżej wymienionych obiektów pożytku publicznego, a także ich rodziny, jeśli takowe przebywają razem z nimi na terenie Instytutu. W wypadku wzrostu umieralności, tj. pojawienia się ewentualnych ciał mają być one palone na wewnętrznym dziedzińcu w przeznaczonym do tego miejscu, a popiół odizolowany od jedzenia i picia spożywanego na terenie Instytutu. Wynoszenie ich poza teren Instytutu w jakiejkolwiek postaci jest surowo zabronione i podobnie jak inne czynności zakłócające prawidłowy przebieg KWARANTANNY, a tym samym stanowiące zagrożenie dla środowiska, będzie karane z całą mocą. Zawieszenie praw, tj. KWARANTANNA, obowiązuje aż do odwołania, a dotyczące jej skargi, zarówno indywidualne, jak i grupowe, nie zostaną rozpatrzone z uwagi na wysoki stopień zagrożenia językowego wprowadzony przez rząd Enklawy w dniu 3 (słownie: trzeciego) września roku tego a tego (słownie: tego a tego). Podpisano: J. Aschenbach, R-Rektor nadzwyczajny Uniwersytetu (Pierwszego) oraz Uniwersyteckiej Rady Języków Wyzwolonych (Trzeciej). Tym razem nikt się nie zaśmiał. Metaliczne oko obróciło się kilka razy niczym koło ruletki, wracając na swoje zwyczajowe miejsce z cichym kliknięciem. Trzy dni, zaledwie trzy dni. Podopieczni za długo żyli w chłodnych murach Instytutu, by nie dostrzec w przypominającym afisz teatralny obwieszczeniu jawnego wyzwania rzuconego ich Alma Mater i jej genius loci, bezczelnych kpin z perpetuum mobile i modus operandi Instytutu, aż wreszcie bolesnej obelgi rzuconej drogiemu deus ex machina, którego rychłego przybycia oczekiwano tu już od ponad pół wieku. Pojawienie się na tablicy słowa ,,kwarantanna" rozpoczynało niebezpieczną grę konwencjami, niemożliwą do zatrzymania i zmierzającą do oczywistego zakończenia, którego linie rysowały się przed nimi wyraźnie w mroźnym porannym powietrzu. Podopieczni nie pokazali jednak niczego po sobie, tym samym pokornie poddając się zasadom owej gry. Pod czerwonym tuszem kryło się coś znacznie bardziej złowieszczego niż ty