Ebook Pochwała niepokory mobi,epub

h liderów pojęcia ,,charyzma". Głównym ich wyróżnikiem był sposób sprawowania władzy: nie poprzez stosowanie norm prawnych czy religijnych, ale dzięki autorytetowi i sile charakteru. Przywódca charyzmatyczny proponował swoim zwolennikom zmiany społeczne o charakterze rewolucyjnym. Okresem historycznym, który obfitował w tego typu wybitne, ale i niepokorne jednostki był z pewnością przełom XIX i XX w. Ich pojawieniu się sprzyjały niestabilne czasy, wydarzenia i przemiany społeczne. Jedną z takich postaci był niewątpliwie Andrzej Juliusz Małkowski, legendarny i charyzmatyczny twórca polskiego skautingu, który zrewolucjonizował ruch młodzieżowy. Urodził się 31 października 1888 r. w Trębkach koło Kutna, w rodzinie ziemiańskiej o silnych tradycjach patriotycznych i żołnierskich. Pradziadkami Andrzeja byli Józef i Józefa z Rudnickich. Mieli oni pięcioro dzieci, córki: Mariannę, Febronię i Józefę oraz synów, Ludwika i Konstantego. To właśnie Ludwik, dziadek Andrzeja Małkowskiego, był pierwszym właścicielem Trębek, które kupił w 1862 r. Ojciec Andrzeja, noszący imię Konstanty, tak samo jak stryj, późno założył rodzinę i bywał raczej ojcem ,,weekendowym", stąd w głowie małego Andrzeja i jego rodzeństwa jego osoba nie pozostawiła zbyt wielu wspomnień. Lukę tę wypełniał stryjeczny dziadek Konstanty-senior (1816-1905), brat Ludwika. Podobna zażyłość istniała między Andrzejem a żoną Konstantego, Aleksandrą Małkowską z domu Zachert. Ona była swatką rodziców Andrzeja. Przykładne relacje miał Andrzej także ze swoją matką, Heleną z Zachertów, która była kobietą pogodną i przyjazną ludziom. Po latach, w 1935 r., wspominała swojego niezwykłego syna: ,,Żywy, ciekawski. Badał, szperał. Umiał myśleć. Uczyłam go samodzielności. Szanowałam człowieka w dziecku". Dziadkiem Andrzeja po kądzieli był Adolf Zachert, właściciel fabryki sukna w Sławucie na Wołyniu, babką zaś - Paulina z Zachertów, kuzynka Adolfa. W Sławucie urodziła im się córka, Helena, która po ukończeniu pensji dla panien z dobrego domu, w wieku 18 lat została żoną Konstantego Małkowskiego. Andrzej miał trójkę rodzeństwa: dwóch młodszych braci: Kazimierza i Mariusza oraz starszą siostrę, Jadwigę. Urodzony organizator Około 1898 r. Małkowscy przenieśli się do Warszawy. Przyczyn przeprowadzki było przynajmniej kilka: po pierwsze, Konstanty Małkowski nie mógł podołać trudom utrzymania domowych nauczycieli i chciał, aby dzieci uczyły się w szkołach, po drugie zaś, majątek rodziców Andrzeja został skonfiskowany za prowadzenie polskich nielegalnych szkółek wiejskich. Rok 1898 jest dla biografii Małkowskiego ważny z innego jeszcze powodu, w tym bowiem czasie umarł jego ojciec Konstanty-junior, i młody Andrzej przeszedł pod opiekę swojego stryjecznego dziadka. W Warszawie Andrzej Małkowski uczęszczał do szkoły prywatnej Edwarda Rontalera, która co prawda nie posiadała uprawnień szkoły państwowej, ale za to uczniowie mieli w niej więcej swobody. Szkoła ta nie była lubiana przez Andrzeja, jego matka także nigdy nie zaaklimatyzowała się w Warszawie. Pragnęła ona zawsze zamieszkać w Galicji, w ,,polskim Piemoncie", z polskim szkolnictwem i prawami politycznymi dla Polaków. Rodzina Małkowskich przeniosła się więc do Krakowa na przełomie 1901 i 1902 r. W Galicji opiekunowie najpierw wybrali dla Andrzeja Wyższą Szkołę Realną w Tarnowie. Jej zaletą był profil matematyczno-fizyczny, a ponadto nauka w niej kończyła się egzaminem maturalnym. W roku szkolnym 1902/1903 Małkowski rozpoczął naukę już w Krakowie, w V Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego przy ulicy Świerczewskiego 12. Andrzej był w nauce niesystematyczny i nierówny, nie miał być może wówczas jeszcze sprecyzowanych zainteresowań, poza chęcią dokonania czegoś wielkiego na rzecz Polski, jak większość jego rówieśników. Krakowskiej szkoły Andrzej też nie ukończył - wystąpił z niej 16 grudnia 1905 r. Powodem tej decyzji był wyjazd do Królestwa, do Warszawy w celu organizowania strajku szkolnego. Na naukę do Krakowa już nie powrócił. W aktach istniejących wtedy krakowskich szkół średnich śladów Andrzeja Małkowskiego nie ma. Prawdopodobnie kontynuował edukację w klasie VI Szkoły Realnej (II Realne Gimnazjum) we Lwowie, gdzie wreszcie uzyskał świadectwo dojrzałości w 1907 r. 14 października 1908 r. miała miejsce jego immatrykulacja na Politechnice Lwowskiej. Andrzej został słuchaczem zwyczajnym Wydziału Budowy Maszyn. Studiował we Lwowie tylko dwa lata, 14 kwietnia 1910 r. przeniósł się bowiem na uniwersytet w Krakowie. Żadnej z wymienionych uczelni jednak nigdy nie ukończył, nie należał bowiem do gorliwych studentów. W jego dokumentacji studenckiej brakowało zawsze większości zaliczeń i ocen z egzaminów. Andrzejowi bez trudu przychodziła jedynie nauka języków