Ebook Piotruś Pan / Peter Pan mobi,epub

is three floors up." [ 21 ] "Werent the leaves under the window, mother?" [ 22 ] It was quite true; the leaves had been found very near the window. Mrs Darling examined the leaves very carefully, and she was sure they did not come from any tree that grew in England. [ 23 ] The next night the children were once more in bed. Mrs Darling sang to them till one by one they let go of her hand and entered the land of sleep. Mrs Darling sat quietly by the fire. The fire was warm, and the nursery dark, and soon she was asleep. [ 24 ] While she slept, the window of the nursery blew open, and a boy dropped onto the floor. He was accompanied by a strange light, no bigger than your fist, which flew about the room. [ 25 ] Mrs Darling suddenly woke up, and saw the boy, and somehow she knew at once that he was Peter Pan. He was a lovely boy, dressed in tree leaves. When he saw that she was a grown-up, he gave her a nasty look. [ 26 ] Mrs Darling screamed, and, in answer, Nana, the family dog, came running in. She growled and jumped at the boy, who jumped lightly through the window. Mrs Darling ran over and looked out the window into the street for him, but he was not there. She looked up and in the black night she could see nothing - just something small that looked like a shooting star. [ 27 ] In the nursery, Nana had something in her mouth. It was the boys shadow! As the boy leaped at the window Nana had closed it quickly, too late to catch him, but his shadow had not had time to get out. The window had torn it off. [ 28 ] Mrs Darling examined the shadow carefully, but it was just the ordinary kind. She wasnt sure what to do with it at first. But finally she decided to roll the shadow up and put it away carefully in a drawer. Piotruś Pan Rozdział I Nibylandia [ 1 ] Pani Darling po raz pierwszy dowiedziała się o Piotrusiu pewnej nocy, gdy porządkowała myśli swych dzieci. To conocne zadanie każdej dobrej mamy, podczas gdy dzieci śpią: opiekowanie się ich myślami i sprzątanie spraw na najbliższy poranek, układanie we właściwym porządku tych wszystkich rzeczy, które wypadły ze swego miejsca w ciągu dnia. [ 2 ] Gdybyś mógł nie zasnąć (ale oczywiście nie możesz), zobaczyłbyś, jak robi to twoja mama i podglądanie jej wtedy byłoby bardzo interesujące. To jak porządkowanie szuflad. Ujrzałbyś ją klęczącą, patrzącą z uśmiechem na niektóre sprawy, zastanawiającą się, skąd coś wziąłeś, dokonującą odkryć, przyjemnych i tych mniej rozkosznych, głaszczącą jakąś rzecz, jakby była milutka jak kociak, i chowającą szybko coś innego. Kiedy budzisz się rano, straszne myśli i złe uczucia, z którymi kładłeś się spać, są starannie poskładane i ułożone na dnie głowy, podczas gdy na samym wierzchu, czyste i świeże, rozłożone są myśli najpiękniejsze, gotowe do ubrania. [ 3 ] Dzieci pani Darling, Wendy, John i Michael, spały w pokoju dziecinnym w trzech identycznych, ustawionych obok siebie łóżkach. Sprzątając nocą ich myśli, pani Darling zawsze znajdywała Nibylandię. Nibylandia przypominała wyspę, całą w jasnych kolorach, z plażami, portami i przerażającymi statkami unoszącymi się na falach, piratami i jaskiniami, przez które przepływały rzeki. [ 4 ] Ale, rzecz jasna, Nibylandie mogą być różne. Na przykład w Nibylandii Johna było jezioro z fruwającymi nad nim flamingami, do których John strzelał, podczas gdy u Michaela, który był bardzo mały, był flaming, a nad nim latało jezioro. John mieszkał w łódce odwróconej do góry dnem na piasku, Michael w wigwamie, a Wendy w domku z liści, starannie zszytych razem. John nie miał żadnych przyjaciół, Michael miewał ich tylko nocą, a Wendy miała wilczka porzuconego przez rodziców; łatwo było jednak dostrzec, że poszczególne Nibylandie miały rodzinne podobieństwa i były spokrewnione. [ 5 ] Spośród wszystkich cudownych wysp świata Nibylandia jest najprzytulniejsza i najlepiej zorganizowana; to nie jakiś ogromny teren, z nudnymi przestrzeniami pomiędzy jedną i drugą przygodą - tam wszystko jest przyjemnie poukładane. Jeśli bywasz tam za dnia, za stołem nakrytym obrusem i z krzesłami wokół, nie dzieje się nic przerażającego, ale na dwie minuty przed zaśnięciem, wszystko staje się bardzo, bardzo prawdziwe. [ 6 ] W podróżach przez myśli dzieci pani Darling często odkrywała Nibylandię. Od czasu do czasu, jednakże, natrafiała na rzeczy, których nie mogła zrozumieć, a wśród nich najbardziej zagmatwane było słowo ,,Piotruś". Nie znała żadnego Piotrusia, tymczasem pojawiał się on tu czy tam w myślach Johna i Michaela, a myśli Wendy były nim coraz gęściej zapisane. Imię to wyróżniało się większymi literami spośród innych słów. [ 7 ] - Ale kto to jest, moja droga? - pani Darling pytała Wendy. [ 8 ] - To Piotruś Pan, no wiesz, mamo. [ 9 ] Początkowo pani Darling nie wiedziała, ale sięgając myślami wstecz