Ebook Perfumy, attar i bahkur mobi,epub

ki Adeńskiej, znaleźli bardzo podobne drzewo na terytorium Batak na Sumatrze. Nazwali je luban jawi, a Bataki nadal nazywają to drzewo alobanem, co dowodzi, że to arabscy podróżnicy są odkrywcami tej rośliny. Bogactwo Arabii skłoniło greckiego kartografa Ptolemeusza (II w. ) do podziału ziem Półwyspu Arabskiego na trzy części: Arabia Deserta, Arabia Petraea i Arabia Felix (,,szczęśliwa" lub ,,błogosławiona" Arabia). Autor opisywał bogactwo i luksus, z których korzystała żyjąca tam ludność. Kadzidło było cenione szczególnie w Egipcie, Palestynie, Mezopotamii i świecie śródziemnomorskim, a za sprawą Arabów także i Chińczycy poznali jego zalety. Arabowie z Półwyspu Arabskiego zawód perfumiarza10 znali już przed pojawieniem się islamu. Bardzo często z racji wykonywanego zawodu rodziny parające się nim nosiły przydomki Al-Attar, co oznacza ,,perfumiarz" lub ,,aptekarz". Była to jedna z prestiżowych, dziedzicznych profesji, praktykowanych tylko przez elitę. Zawód ten wykonywali zarówno mężczyźni, jak i kobiety11. Najczęściej używano piżma z Tybetu, ambry znajdowanej na plażach Jemenu i Omanu, drewna sandałowego, agarowego oraz kadzidlanego. Sztuka tworzenia perfum z naturalnych produktów nazywana była Al-Tayeb i nadal jest praktykowana w niektórych częściach krajów Zatoki. Perfumy zamykano w butelkach, po czym docierały one karawanami na rynki Persji i Lewantu. Tam służyły do okadzania ubrań oraz miejsc kultu, a nawet do perfumowania listów miłosnych. Fot. Loulou Nash z Pixabay Dawne laboratorium * * * Rewolucją na Półwyspie Arabskim było założenie nowej religii - islamu. Powstanie islamu datuje się na rok 622, czyli VII wiek naszej ery. Jego prorokiem i założycielem był Mahomet. To on ustanowił zasady nowej wiary, ale zanim to się stało, przez wiele lat był handlarzem mirry, kadzidła i orientalnych przypraw. W czasach Mahometa wśród kobiet praktykujących zawód perfumiarza, były matka al-Suib ibn al-Aqra Malika czy Asma bint Makramah, matka Abdullah bin Abi Rabia, który wysyłał perfumy z Jemenu, a ona rozlewała je w butelki i sprzedawała. Tak samo robiły Abu Jahl i al-Hulaa bint Twitt bin Habib ibn Asad. Natomiast do znanych mężczyzn trudniących się tą profesją należeli: Abu Talib bin Abdul Muttalib, który miał zwyczaj sprzedawać perfumy wieczorami, Abu Ubaida Amer bin Jarrah, Hisham bin Mughira Makhzoumi, ojciec Abu Jahl, Umayya bin Khalaf al- Jumhi i Shayba ibn Rabia. W bardzo krótkim czasie islam rozprzestrzenił się na rozległym obszarze, po szlakach handlowych ustanowionych przez żeglugę arabską na długo przed narodzinami Mahometa. Wraz z nim rozkwitły handel, nauka oraz nowe rytuały, do których należy ablucja, czyli oczyszczenie wykonywane przed modlitwą, a kończące się perfumowaniem. Muzułmanie udoskonalili starożytną metodę wydobywania zapachów z kwiatów i ziół za pomocą zimnego tłuszczu (enfleurage), a także kilka technik destylacji olejków eterycznych z aromatycznych części rośliny. Ich wiedza zaczęła rozprzestrzeniać się po Europie, a zapachy Wschodu stały się na naszym kontynencie nie tylko pożądane, ale wręcz konieczne. Cywilizacja muzułmańska zawsze przywiązywała wielką wagę do przyjemnego zapachu. Co prawda w świętej Księdze islamu, Koranie, nie jest jednoznacznie napisane, czy należy stosować perfumy, czy nie, ale można wskazać na wersety opisujące Raj, który pachniał woniami piżma i kamfory. W hadisach natomiast znajdziemy już wiele sprzeczności. W jednym z nich jest napisane, że kobieta, która używa perfum w miejscach publicznych, to zaaniyah, czyli cudzołożnica. W innym natomiast podano, że kobiety mogą używać perfum tylko w meczetach, ale nigdy publicznie. Gdzie indziej jeszcze znajdziemy fragment zabraniający kobietom wyperfumowanym wstępu do meczetu. A jeszcze inny hadis zachęca kobiety do skrapiania ciał piżmem przy rytualnym oczyszczaniu. Niektórzy twierdzą, że perfumy są halal tylko poza meczetem, gdy kobieta jest z mężem. Prorok zachęcał kobiety do używania perfum, ale tylko w domowym zaciszu, podczas seksualnej intymności. Rys. OpenClipart-Vectors z Pixabay Pokłon w czasie modlitwy Według imama z Medyny, Dżafara as-Sadika (702-765)osoba, która perfumuje się rano, będzie wolna od dziwactwa do wieczora. Modlitwa zaś osoby wyperfumowanej jest lepsza niż 70 modlitw wykonanych przez osobę niewyperfumowaną. Imam był tak ogromnym zwolennikiem perfum, że ludzie bezbłędnie rozpoznawali miejsce, w którym modlił się, wykonując sajdah, czyli ukłon. Z tego miejsca właśnie emanował jego zapach. Podobne zalecenia dawał imam Reza (765-818), który był spokrewniony z Prorokiem. Według niego człowiek powinien używać perfum każdego dnia, ale jeśli nie może, to nigdy nie powinien przegapić stosowania wonności chociaż w piątek. O używaniu kadzideł i perfum mówi też