Historia składa się z trzech zagadek, za których rozwiązanie bierze się główny bohater, czyli Jacek Przypadek. Pierwsza dotyczy morderstwa Pani Prezes znanej fundacji, Indży Wasowicz, zajmującej się ochroną praw kobiet. Przesycona feministyczną ideologią mocno spłycającą męską część świata i odznaczająca się ogromną serdecznością wobec środowisk LGBT. W kolejnej zagadce genialny detektyw spróbuje zapobiec morderstwu jednej z najbogatszych Polek. Kobieta sukcesu rokrocznie organizuje wielką imprezę urodzinową. Zaprasza nie tylko znane osobistości, biznesmenów i celebrytów, ale również dawne koleżanki z liceum. Spotkanie po latach stanowi idealną okazję zarówno do pochwalenia się, jak i przeczołgania dawnych przyjaciółek, w śmierdzącym błocie podsumowującym ich nieudolność, i przekazania wskazówek, jak mają żyć dalej. Najspokojniejszy człowiek miałby ochotę ją zabić. Trzecia historyjka dotyczy poszukiwań brata. Silna kobieta o dość męskim usposobieniu, choć prezencji nadzwyczaj urodziwej. Podczas jej rekonwalescencji po ciężkim wypadku, jakiego doznała, jej bart, Mateusz, znika bez śladu i nikt nie ma pojęcia, co się z nim stało.
Jacek Getner nie boi się kontrowersyjnych tematów. Swoje kobietony pokazuje nam w karykaturze, przerysowane tu i ówdzie, opatrzone ciętą ripostą lub komentarzem Przypadka. Trzy kobiety wyzwolone, zupełnie odmienne, ale połączone pewnymi cechami, które pozwalają stwierdzić słuszność tytułowego określenia. To, co ważne, wydają się one nieco zakłamane, i nie chodzi wyłącznie o własny obraz, który kreują dla gawiedzi. Kłamstwo, niejako zapisane wewnątrz ich osobowości, wymierzają również w siebie i karmią się swoimi złudzeniami o tym, kim są, jakie są, czego pragną. W skrócie można rzec, że wierzą we własne łgarstwa. Zdradzają się czasami przed czujnym obserwatorem. Oczywiście nic nie umknie detektywowi, zmysły ma wyostrzone i myśl bystrą, co pozwala obnażyć każdy fałsz.
Bohaterów jest cała, wielobarwna paleta. Wszystkie postacie wykreowane z pazurem i charakterne. Oczywiście najmocniejszą z nich stanowi Jacek Przypadek ze swoim ironiczno-dobrotliwo-pobłażliwym wyrazem twarzy, który mógłby uchodzić za cechę charakterystyczną. Jednak na uwagę zasługuje też niesamowity podkomisarz Łoś, który posiada nieco cech kojarzących się od nazwiska. Agnieszka Storczyk natomiast jest kobiecym odpowiednikiem samego Przypadka, chociaż obarczona pewnym spaczeniem gniewu i złości, wymierzonych zwłaszcza w ojca. Wspierająca detektywa sąsiadka, Irmina Bamber, to osoba ciepła i opiekuńcza, a jednocześnie osobisty Watson dla Jacka bezbłędnie odgrywającego rolę Sherlocka.
Zauroczyła mnie rodzina Sakowiczów, gdzie to senior rodu próbuje dać nauczkę swojej latorośli, nie orientując się, że sam zapodział gdzieś sens nauczki, nie wspominając o powodach. Syn walecznie przeciwstawia się ojcu, a walka wydaje się dość wyrównana i uczciwa, ponieważ obaj są prawnikami i mierzą się w sądzie, będąc przedstawicielami dwóch stron konfliktu. Wspaniałą kobietą jawi się żona i matka, Helena Sakowicz, która jako jedyna w tych okolicznościach zachowuje zdrowy rozsądek. Jednak nie tylko zabawne perypetie są tutaj plusem. Uwagę zwraca też ta swoista przepychanka pokoleniowa, kto jest lepszy, czy aby uczeń nie przerósł mistrza. Często spotykamy się z sytuacjami, gdy dzieci swoim rodzicom pragną udowodnić, że dziećmi już nie są, podczas, gdy rodzice wciąż pozostają zamknięci w myśleniu, że to przecież ich dzieci, wiek bowiem dla nich nie ma znaczenia.
Oczywiście książka była świetną okazją do przedstawienia relacji babsko-babskich. Ileż w tym prawdy można wyczytać. Złośliwe, chociaż udające oddane przyjaciółki. Przewrotne i nielojalne. Rzucające oszczerstwa z prędkością światła, by tylko podkopać wizerunek innej. Zawiść i zazdrość. Wiem, że istnieją prawdziwe przyjaźnie i nie wszystkie takie jesteśmy, ale uważam też, że najgorszą jest nienawiść kobiet. Mężczyźni może i mają więcej agresji w sobie, ale nic nie jest skuteczniejsze od dobrze przemyślanej zemsty, lub strategii zniszczenia zaplanowanej właśnie przez kobietę.
Czytanie o przygodach detektywa Przypadka sprawiło mi niemałą przyjemność. Napisana lekko i zabawnie, ale też nie pozbawiona subtelnych wskazówek do refleksji dotyczącej świata gender. I o ile wszystko wygląda niczym w krzywym zwierciadle, to raczej zamiarem Autora nie było wyłącznie wyśmianie opisywanych środowisk, a ukazanie tej skrajności w jaką często popadają wzbudzając kolejne awantury. W tematach ważkich, jak równouprawnienie i ochrona praw kobiet, czy mniejszości różnej maści, nie można bowiem pozwolić sobie na zawrzeszczenie przeciwnika. Taki styl prowadzenia dyskursu nie służy nikomu, a brak merytorycznych argumentów sprowadza go do mało zajmującej, ale wyśmiewanej sprawy.
"Bo kobiety, jak to ludzie, są banalnie przewidywalne."
Powieść w ironicznym stylu pokazuje różne zjawiska społeczne i rodzinne. Ciekawe intrygi składają się w spójną całość. Opowieść okraszona sporą dawką przedniego humoru ze szczyptą cynizmu sprawia, że otwierają się nam w głowie szufladki, o których dawno zapomnieliśmy. Uczy pewnego dystansu do otaczającego nas świata, do burzy medialnej i nic nie wnoszących w życie społeczne awantur. Myślę, że przestrzega nas przed fałszem, ale i przed skrajnościami. Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na lekką lekturę, ale nie pozbawioną refleksyjności. "Pan Przypadek i kobietony" pozwala się zrelaksować, ale i pobudza nasze szare komórki zmuszając do odrzucenia bezkrytycznego przyjmowania serwowanej nam przez świat papki.
ebook 
