Ebook Pamiętnik nastolatki 8 mobi,epub,pdf

o potraw, które przyrządzała. Włosy miałam ciemne i długie. Lubiłam długie włosy, dlatego tylko podcinałam końcówki. Wszyscy też mówili, że mam śliczne zielone oczy. Nawet mnie podobała się ta zieleń. Była taka ­intensywna. Fakt, nie byłam taka piękna jak Gabi - niższa ode mnie, ale równie szczupła, jasna blondynka o niebieskich oczach. Gabi nigdy nie wychodziła z domu bez makijażu i zawsze miała starannie dobrane dodatki. Do tego makijażu to nawet nasza wychowawczyni się przyczepiła, że niby w pierwszej klasie gimnazjalnej to dziewczyny powinny błyszczeć naturalną urodą, ale Gabi puściła tę uwagę mimo uszu i dalej przychodziła do szkoły umalowana. Pomyślałam, że może Filip jest taki wściekły, bo skoro już ich porozsadzali, to wolałby siedzieć koło Gabi, a nie mnie. Bez względu na przyczynę, czułam się okropnie. Tak bardzo było mi przykro. Starałam się zapanować nad swoimi emocjami, bałam się bowiem, że zaraz pociekną mi z oczu łzy. Resztę drogi przejechaliśmy w milczeniu. Założyłam na uszy słuchawki i wcisnęłam przycisk odtwarzający muzykę na smartfonie, a potem gapiłam się w okno, trzęsąc się cały czas w środku ze zdenerwowania. Filip zamknął oczy i spał albo udawał, że śpi. Głowę miał odwróconą w drugą stronę. 2 października Wczoraj zwiedziliśmy siedzibę władców czeskich, zamek na Hradczanach. Następnie podziwialiśmy panoramę Pragi z mostu Karola. Przestrzeń pomiędzy mostem Karola a zamkiem wypełniają niezwykle cenne budowle Małej Strany, w tym strzelista sylwetka kościoła św. Tomasza. Spacerowaliśmy też malowniczą Złotą Uliczką. Późnym popołudniem udaliśmy się do hotelu, w którym mieliśmy spędzić noc. Dostaliśmy również dwie godziny czasu wolnego. Chodząc z Gabi, Kaśką i Pauliną po praskich ulicach, opowiedziałam im całą historię z Filipem. - No właśnie, zauważyłam, że spał calusieńką drogę - skwitowała Kaśka. - Ja mu spać nie zabraniam - burknęłam. - Nie rozumiem tylko, dlaczego był dla mnie taki nieprzyjemny. - Daj spokój - wtrąciła Paulina. - Był wściekły, bo ich Mieszko porozsadzał. Nie mógł siedzieć z chłopakami. - To musiał się wyżyć na mnie? - nie rozumiałam. - Na to wygląda - potwierdziła Gabi. Gdy wróciłyśmy do hotelu i zjadłyśmy kolację, do naszego pokoju wszedł Adrian z drugiej B razem z Grześkiem, też z jego klasy. - Chodźcie do nas, dziewczyny - zaproponował. - Siedzimy sobie większą grupą i się trochę wygłupiamy. Co będziecie same robić? - OK - ucieszyła się Gabi. - Za chwilę do was wbijamy. Który numer pokoju? - Sto pięć - odparł Grzesiek. - Idźcie same - powiedziałam, gdy tylko za chłopakami zamknęły się drzwi. - W sto piątce jest Filip. Widziałam, jak wchodził z bagażem. - Przestań świrować, Julka - zezłościła się Gabi. - Nie idziesz do Filipa, tylko na zaproszenie Adriana i Grześka. - Idźcie same - byłam uparta. - Nie mam ochoty, by znów mnie upokorzył. - Niby jak cię ma upokorzyć? Tam jest duża ekipa - zauważyła Paulina. - Nie musisz z nim gadać. Wszystkie trzy zaczęły mnie namawiać. W końcu uległam. Gabi przed wyjściem oczywiście wytuszowała jeszcze raz rzęsy i pociągnęła usta błyszczykiem. Na koniec przejrzała się w lustrze. - No dobra, spadamy - powiedziała i pierwsza ruszyła w kierunku drzwi. W sto piątce rzeczywiście było tłoczno. Wszyscy śmiali się i rozmawiali. Kątem oka zauważyłam, że Filip doskonale się bawi. Zagadywał dziewczyny, żartował z chłopakami, do chwili, no właśnie, do chwili, gdy mnie zobaczył. Obrzucił mnie lodowatym spojrzeniem, a jego humor prysł jak bańka mydlana. Siedział może jeszcze z piętnaście minut naburmuszony, a potem wstał i wyszedł z pokoju. Z trudem powstrzymywałam łzy. Czy ja jestem trędowata? W tej chwili zrozumiałam, jak musiała się czuć Kaśka upokarzana przez chłopaków z naszej klasy każdego dnia. Jak ona sobie z tym dawała radę? Ja nie potrafiłam, mimo że Filip nawet mi nie dokuczał, tylko traktuje mnie jak kogoś gorszego, z kim nie chce mieć nic wspólnego. Zresztą sama nie wiem, jak on mnie traktował. Miałam tylko świadomość, jak okropnie się z tym czuję. Szepnęłam Gabi na ucho, że idę do pokoju, i wymknęłam się po angielsku ze sto piątki. Chciałam zasnąć, ale nie potrafiłam. Rozpłakałam się na dobre. Za co spotyka mnie taka kara? Dziewczyny wróciły po jakichś dwóch godzinach. - Mieszko zaczął sprawdzać pokoje i wszystkich powywalał - żaliła się Gabi. - Ludzie pytali o ciebie, ale powiedziałam, że cię brzuch rozbolał i poszłaś się położyć. - Dzięki - szepnęłam. - A swoją drogą, to ty musiałaś jakoś podpaść temu Filipowi - stwierdziła. - Wrócił zaraz potem, jak ty wyszłaś, i znów tryskał humorem. - Nie znam go. Widywałam go tylko w szkole. Podobał mi się. Mówiłam wam o tym.