Ostatni dyżur

Oto moje pierwsze spotkanie z twórczością skandynawskiej autorki. Jej książki zajmowały wysokie miejsca na listach bestsellerów. Na początek przygody z poznawaniem stylu nowej pisarki, sięgnęłam po jej debiut literacki. Zapraszam Was, do poczytania o tym, jak owe pierwsze spotkanie ?wypadło?.

Maria Kaahn, młoda lekarka, zostaje znaleziona martwa pod prysznicem, w szpitalu, w którym pracowała. Ofiara była w trzecim miesiącu ciąży? Nikt z personelu o tym nie wiedział(tak przynajmniej wszyscy twierdzą). Biorąc pod uwagę, że kobieta była rozwódką, mającą już dwójkę dzieci z pierwszego związku, komisarz Claes Claesson(jacy rodzice nazywają tak syna?) musi ustalić kto był ojcem nienarodzonego dziecka Marii. Czy to właśnie był zabójca?
Kaahn nie była lubiana. Flirtowała z mężczyznami, często żonatymi. Część jej adoratorów, stanowili lekarze z placówki, w której pracowała. Jednym z nich był przystojny anestezjolog-Andreas, mający duże grono wielbicielek wśród pielęgniarek i lekarek. Czy zabiła zazdrosna rywalka? Na te pytania, szuka odpowiedzi Claesson. Rozwiedziony, żyjący w wolnym związku, miejscowy glina. Pomaga mu Doktor Veronika Lundborg-Westman , która znalazła ciało Marii. Veronika jest skromną, konkretną, samotną, kobietą. Między nią a komisarzem, nawiązuje się nić sympatii. A może to coś więcej? Odpowiedzi na te pytania szukajcie w powieści ?Ostatni dyżur?.

Gdy przeczytałam tytuł i opis, sądziłam, że będę miała do czynienia ze szwedzką Tess Gerritsen(którą jak wiecie, uwielbiam). Niestety, kryminału w tej książce, jak na lekarstwo, medycyny(paradoksalnie) również. Jest to raczej średniej klasy powieść obyczajowa, z bardzo powolną akcją.
Autorce dam, oczywiście, jeszcze szansę. W końcu to debiut, a początki zwykle bywają trudne.