Ebook Odzyskaj błysk w oku mobi,epub

pró­bo­wa­nia zna­le­zie­nia od­po­wie­dzi, roz­cza­ro­wań, cią­głe­go bra­ku sa­tys­fak­cji i na­ra­sta­ją­ce­go po­czu­cia pust­ki. Czu­łam, że mimo prób i po­szu­ki­wań sto­ję w miej­scu, a na­wet spa­dam w prze­paść bez­sen­su. Z ze­wnątrz moż­na było za­ob­ser­wo­wać wspi­na­ją­cą się po szcze­blach ka­rie­ry dziew­czy­nę ska­za­ną na suk­ces. W środ­ rów­nia po­chy­ła z epi­zo­da­mi lę­ko­we­go bez­de­chu. Jesz­cze ni­żej spa­da­łam, kie­dy czę­sto sły­sza­łam od osób bar­dzo mi bli­skich: ,,No, ale ja­kie Ty masz pro­ble­my? Prze­cież masz wszyst­ko". Trud­no było ra­cjo­nal­nie się z nimi nie zgo­dzić, jesz­cze trud­niej było zmu­sić swo­je ser­ce do ra­do­ści, prze­ży­wa­nia po­czu­cia sen­su czy tego, żeby prze­sta­ło się tak strasz­nie bać. Dzień, w któ­rym za­wy­łam z nie­mo­cy, był mo­men­tem zwrot­nym, waż­nym punk­tem na ma­pie mo­je­go ży­cia. I wca­le na­stą­pi­ło to wte­dy, kie­dy by­łam przy­ku­ta do łóż­ka przez bo­re­lio­zę, a po­tem do­sta­łam dar ży­cia. Nie, na­wet tam­te wy­da­rze­nia nie wstrzą­snę­ły mną i nie zmie­ni­ły tak wie­le, jak prze­wle­kłe po­czu­cie bra­ku sen­su, ko­lo­sal­ny, bez­pod­staw­ny lęk i chwi­la, w któ­rej pa­dłam na ko­la­na i po­wie­dzia­łam so­bie DOŚĆ. Ko­niec, stop. Nie mam siły da­lej de­cy­do­wać, niech ży­cie samo mnie po­pro­wa­dzi. Od tego mo­men­tu za­czę­ła dziać się praw­dzi­wa MA­GIA. Co­kol­wiek to było, od­po­wie­dzia­ło w 30 mi­nut i pro­wa­dzi mnie do dziś. O tej ma­gii i o tych od­kry­ciach, któ­re były mi dane po dro­dze, jest wła­śnie ta książ­ka. Wraz z moją hi­sto­rią z tam­te­go cza­su, będę prze­pro­wa­dzać Cię przez te nowe punk­ty wi­dze­nia, któ­re do­da­ją ży­ciu bla­sku, Two­im bły­sku ;) Opo­wiem Wam o eta­pie mo­je­go ży­cia, któ­ry na­gle prze­stał być ciem­ną stud­nią bez liny. Za­czął być ciem­ną stud­nią ze świa­teł­kiem u góry, po­tem na­wet po­ja­wi­ła się lina, a z bie­giem cza­su wy­szłam na po­wierzch­nię, na któ­rej do­zna­łam cał­ko­wi­tej PEŁ­NI, SZCZĘ­ŚCIA I SPEŁ­NIE­NIA PO­CZU­CIA SEN­SU. Kil­ka lat póź­niej pi­szę ten tekst już jako oso­ba, któ­ra prze­szła cho­ler­nie trud­ną dro­gę. Dro­gę do SZCZĘ­ŚCIA jako sta­łe­go sta­nu, a nie chwi­lo­wej emo­cji, któ­re (w co sama cza­sem nie do­wie­rzam, bio­rąc pod uwa­gę, jak da­le­ko od nie­go by­łam) jed­nak osią­gnę­łam i roz­go­ści­ło się na sta­łe w moim ży­ciu. Pi­szę te sło­wa tak­że jako dy­plo­mo­wa­ny life co­ach i prak­tyk in­te­gra­cji w od­de­chu. Pra­cu­ję z ludź­mi pod­czas warsz­ta­tów i se­sji in­dy­wi­du­al­nych oraz in­spi­ru­ję ich na moim blo­gu i In­sta­gra­mie po to, żeby się­ga­li po ży­cie, na ja­kie ab­so­lut­nie za­słu­gu­ją. Za­glą­da­my do te­raź­niej­szo­ści, któ­ra jest klu­czem do zmian, prze­szło­ści, w któ­rej czę­sto cza­ją się na­sze skry­wa­ne blo­ka­dy i do przy­szło­ści stwo­rzo­nej z naj­pięk­niej­szej wi­zji ży­cia. Pra­cu­je­my na wie­lu po­zio­mach: od umy­słu, przez cia­ło, emo­cje, po ener­gię i DU­CHA. Wszyst­ko po to, żeby z ży­cia stwo­rzyć nie ja­kiś tam mar­ny, przy­pad­ko­wy ry­su­ne­czek, a za­je­bi­ste dzie­ło sztu­ki, kre­owa­ne we­dług wła­snych za­sad. Część z Was może znać mnie je­dy­nie z te­le­wi­zji czy z wy­wia­dów z gwiaz­da­mi i za­da­wać so­bie py­ta­nie, dla­cze­go pi­szę książ­kę, któ­ra nie opo­wia­da o słyn­nych oso­bach, a o sen­sie eg­zy­sten­cji. Dzie­sięć lat swo­je­go za­wo­do­we­go ży­cia spę­dzi­łam, pra­cu­jąc dla naj­więk­szych por­ta­li i te­le­wi­zji, co w rze­czy sa­mej było moim gi­gan­tycz­nym, speł­nio­nym ma­rze­niem i mam po­czu­cie, że wy­ra­żo­nym już bar­dzo moc­no pod­czas wie­lu mo­ich roz­mów, re­la­cji, re­por­ta­ży i ar­ty­ku­łów. Dla­cze­go po­sta­no­wi­łam stać się tak­że oso­bą, któ­ra po­ma­ga lu­dziom? Dla­te­go że zmia­ny, wzrost, roz­wój w ży­ciu, taj­ni­ki sen­su tego sza­lo­ne­go świa­ta, za­sa­dy, ja­ki­mi to wszyst­ko się rzą­dzi - to oka­za­ło się moją pa­sją!!! Tak wiel­ką, na­głą i nie­opa­no­wa­ną, że po pro­stu nie mo­gła po­zo­stać w ukry­ciu. Je­że­li mogę, to chcę po­móc in­nym przejść przez ten pro­ces i od­kryć pięk­no ży­cia na wie­lu po­zio­mach - to po pierw­sze. Po dru­gie, ale nie mniej waż­ne: czu­ję, że do­kład­nie taka chcę być te­raz na tym świe­cie. Czu­ję, że w ten spo­só