Ebook Od de Laclosa do Collarda. Adaptacje literatury francuskiej mobi,epub

kami. Po pierwsze, Cocteau pragnął zrealizować film, o jakim - powołując się na jego tekst zawarty w tomie Du cinématographe - marzył już jako kilkuletni chłopiec, zafascynowany regularnymi wyprawami rodziców do kina i teatru12. Dzieciństwo reżysera stanowiło magiczny okres wypełniony pierwszymi spotkaniami ze sztuką, a jedyną instancją porządkującą otaczającą go rzeczywistość była wyobraźnia. Wieczorami Cocteau zwykł siadać na kolanach swojej guwernantki, Joséphine Ebel, i wsłuchiwać się w opowiadane przez nią baśnie. Praca nad filmem stanowiła dla reżysera nostalgiczny powrót do utraconej arkadii; do czasów, gdy dziecko nie podaje w wątpliwość otaczających go przejawów ,,cudowności". Po drugie, po wyzwoleniu Paryża Cocteau stał się przedmiotem rozlicznych ataków i - ze względu na zażyłe relacje, jakie łączyły go z Ottem Abetzem, Ernstem Jüngerem oraz faworyzowanym przez Hitlera Arno Brekerem - oskarżano go o kolaborację z nazistami. Uniewinniony w procesie, tłumacząc się z utrzymywania stosunków z niemieckimi intelektualistami, powiedział: ,,Jedyną polityką, w jaką wierzę, jest przyjaźń"13. Adaptacja opowieści Madame de Beaumont była dla Cocteau szansą na odzyskanie zachwianej pozycji we francuskim środowisku kulturalnym i idealną okazją, by zespolić dwie ,,mitologie" - własną z narodową14. ,,Zarówno kulturowa, jak i estetyczna reinterpretacja baśni Madame Leprince de Beaumont - zauważył James Williams - pozwoliła mu zaprezentować siebie jako wybawiciela francuskiej kinematografii oraz nowego poetę sztuki filmowej"15. Wszelkie przejawy swojej twórczości artystycznej, niezależnie od wykorzystywanego medium ekspresji, Cocteau definiował bowiem mianem poezji, a być poetą znaczyło dla niego tyle, co nieustannie poruszać się pomiędzy porządkiem realnego oraz sferą ,,cudowności". PEWNEGO Podczas pracy nad filmem Jean Cocteau konsekwentnie prowadził dziennik (opublikowany w 1946 roku pod tytułem La Belle et la B?te. Journal dun film), w którym opisywał panującą na planie atmosferę oraz szczegóły wykorzystanych w dziele tricków technicznych. Zdjęcia kręcono głównie w dwóch lokalizacjach: w niewielkim dworku w Rochecorbon oraz okazałym, niepokojącym pałacu de Raray, usytuowanym w okolicach Senlis. Do współpracy reżyser zaprosił grono zaufanych artystów: Christian Berard zaprojektował scenografię, która miała na celu - odwołując się do słów Cocteau - wydobyć odrobinę magii z rzeczywistości, Georges Auric skomponował potęgującą doznanie ,,cudowności" muzykę, a Henri Alekan był odpowiedzialny za zdjęcia. Jean Marais wcielił się w potrójną rolę: Avenanta, Bestii oraz Księcia, eteryczna zaś Josette Day zagrała postać Belle. Historia realizacji filmu Piękna i Bestia jest opowieścią o niekończących się awariach sprzętu, paczkach z żywnością przesyłanych przez aktora Jean-Pierrea Aumonta z Hollywood oraz chorobach dręczących Cocteau na planie. Pomimo piętrzących się przed reżyserem przeciwności losu - przykładowo, wbrew planom twórcy nie udało się zdobyć barwnej taśmy filmowej, a Josette Day konsekwentnie odmawiała jazdy na wypożyczonym z cyrku koniu Aramisie - zdjęcia do filmu zakończono w styczniu 1946 roku. Premiera Pięknej i Bestii odbyła się osiem miesięcy później. W czołówce filmu Cocteau, posługując się napisami, kieruje do widzów znamienne słowa: ,,Dzieci wierzą w to, co im mówimy. Całkowicie nam ufają. Wierzą, że ręce ludzkiej bestii zapłoną, kiedy zabije ona swoją ofiarę [...]. I wierzą w tysiące innych, prostych rzeczy. Proszę was o odrobinę tej dziecinnej prostoty". Sztuka filmowa - zdaniem Cocteau - przywracając odbiorcom perspektywę widzenia dziecka, zrywała z tym, co kulturowo przyswojone, na rzecz tego, co inne, pierwotne i intuicyjne. Po trzech słowach: ,,Sezamie otwórz się" oraz klasycznym zdaniu rozpoczynającym baśnie: ,,Pewnego razu" widzowie zostają przeniesieni w wykreowany przez Cocteau filmowy świat. Reżyser w miarę wiernie odtwarza schemat fabularny opowieści Madame Leprince de Beaumont. W niedookreślonym miejscu i niesprecyzowanym czasie, jednym słowem - w uniwersum baśni - mieszkają Belle, jej zajmujący się handlem ojciec (Marcel André), brat Ludovic (Michel Auclair) oraz dwie aroganckie siostry, Adéla?de (Nane Germon) i Félicie (Mila Parély). Jean Cocteau uzupełnia opowieść o dodatkową postać - rozkochanego w sobie Avenanta, który stanowi prefigurację narcystycznego bohatera Orfeusza (Orphée), filmu z 1950 roku, który stanowi drugą część opartej na greckim micie trylogii Jeana Cocteau. Zainspirowany obrazami Vermeera oraz Rembrandta reżyser kreśli obraz codziennego życia na wsi. Dom głównej bohaterki, który - biorąc pod uwagę okres powstania filmu uznać można za zakamuflowany obraz powojennej Francji - to przestrzeń zdominowana przez nieu