Ebook Nowi Ludzie mobi,epub

z do­le­pio­ny­mi do­dat­ka­mi. Nie zna­la­złem w so­bie dość mo­ty­wa­cji, by to spraw­dzać. -- Wy­ła­zić -- rzu­cił ten z ru­rą. Spoj­rza­łem na An­kę, by­ła bla­da. Ski­ną­łem gło­wą, zga­si­łem sil­nik i nie za­cią­ga­jąc ha­mul­ca, wy­sia­dłem z unie­sio­ny­mi rę­ko­ma. An­ka zro­bi­ła to sa­mo. Ob­dar­tus, wi­dać przy­wód­ca, gło­wą wska­zał nam, że­by­śmy od­su­nę­li się od sa­mo­cho­du. Tam­ci dwaj zo­sta­li nie­co z bo­ku, a on sta­nął mię­dzy na­mi a Mer­ce­de­sem. Mi­mo przy­kre­go po­ło­że­nia i mięk­kich nóg, wciąż za­sta­na­wia­łem się, czy trzy­ma praw­dzi­wy gra­nat­nik, czy tyl­ko atra­pę. Co­kol­wiek to by­ło, opu­ścił to, wy­cią­ga­jąc zza pa­sa pi­sto­let. Amu­ni­cja do pi­sto­le­tu jest tań­sza. Wy­ce­lo­wał w nas, ale na­dal nic nie mó­wił. Wie­dzia­łem, że mo­że nas za­bić i nikt ni­g­dy nie bę­dzie miał o to do nie­go pre­ten­sji. Nikt się na­wet o tym nie do­wie, mo­że z wy­jąt­kiem tych dwóch z bejs­bo­la­mi, roz­bie­ra­ją­cych te­raz wzro­kiem An­kę. Pa­trzy­li w mil­cze­niu, jak­by cze­ka­jąc na przy­by­cie wspar­cia. Ża­den z nich nie miał wię­cej niż dwa­dzie­ścia lat. Przy­cho­dzi­ły mi do gło­wy idio­tycz­ne py­ta­nia w sty­lu: ,,Cze­go od nas chce­cie?", po­wstrzy­ma­łem się lub też nie zdo­by­łem się na to, by je za­dać. Nie by­łem ty­pem wo­jow­ni­ka. Je­dy­ny pi­sto­let, ja­ki mia­łem, le­żał w ba­gaż­ni­ku, w ko­le za­pa­so­wym. Ką­tem oka zo­ba­czy­łem, że Mer­ce­des po­wo­li za­czy­na się sta­czać ze wznie­sie­nia. -- Cze­go od nas chce­cie? -- za­py­ta­łem jed­nak, ale tyl­ko po to, by od­wró­cić ich uwa­gę. Ob­dar­tus uśmiech­nął się, sta­ra­jąc się wy­glą­dać groź­niej, ale w tym mo­men­cie Mer­ce­des pod­ciął go, nim fa­cet zdą­żył co­kol­wiek od­po­wie­dzieć. Za­sko­czo­ny, od­wró­cił się, ale już mu­siał wy­pu­ścić z rę­ki gra­nat­nik, pla­sti­ko­wa ru­ra po­to­czy­ła się, gu­biąc rącz­kę i uda­wa­ny po­cisk. Męż­czy­zna upadł. An­ka kop­nę­ła naj­bliż­sze­go na­past­ni­ka w kro­cze. Pre­cy­zyj­nie i moc­no. Skrzy­wił twarz w gry­ma­sie bó­lu, jęk­nął i wy­pu­ścił kij, któ­ry za­dźwię­czał, od­bi­ja­jąc się od as­fal­tu. Ja wy­cią­gną­łem rę­kę, za­wa­ha­łem się, ale wresz­cie pod­nio­słem kij. Chło­pak wła­śnie prze­wra­cał się, sku­lo­ny, na zie­mię. Od­wró­ci­łem się przo­dem do dru­gie­go. Po­pa­trzył na nas, po czym rzu­cił kij i uciekł, prze­śli­zgu­jąc się po ma­sce Po­lo­ne­za. Do­sko­czy­łem do ob­dar­tu­sa, wła­śnie uno­sił dłoń z pi­sto­le­tem. Ude­rzy­łem z gó­ry ki­jem, nie dość moc­no, by zła­mać kość, ale wy­star­cza­ją­co, by wy­bić broń. Zgu­bią mnie kie­dyś te ludz­kie od­ru­chy. An­ka wy­da­ła okrzyk ra­do­ści. Pod­nio­sła pi­sto­let i wy­ce­lo­wa­ła w na­past­ni­ka. Sta­ła na sze­ro­ko roz­sta­wio­nych no­gach, trzy­ma­jąc broń obu­rącz. -- Spier­da­laj! -- krzyk­nę­ła. Ob­dar­tus nie cze­kał, aż zmie­ni de­cy­zję. Po­gnał śla­dem po­przed­nie­go. Trze­ci wciąż zwi­jał się na zie­mi, ję­cząc z bó­lu. Za­trzy­ma­łem sa­mo­chód, nim ude­rzył w prze­szko­dę. -- Ale kre­tyn -- po­wie­dzia­ła An­ka, od­rzu­ca­jąc pi­sto­let. Pla­stik za­brzę­czał głu­cho o as­falt. -- Co za kre­ -- Po­móż mi -- rzu­ci­łem do niej. Prze­sko­czy­ła nad le­żą­cym i po­mo­gła mi ode­pchnąć Żu­ka na bocz­ny pas. Wsko­czy­li­śmy do sa­mo­cho­du. Ru­szy­łem z pi­skiem opon. Z prze­ciw­ka nad­jeż­dżał sta­ry Ci­tro­en. Skrę­ci­łem przez tra­wę i wy­rwę w ba­rier­ce na prze­ciw­ny pas i wdep­ną­łem gaz. -- Tam­ci to by­li ama­to­rzy -- krzyk­ną­łem -- przy­pad­ko­wa czuj­ka na blo­ka­dzie. Mie­li nas tyl­ko przy­trzy­mać i we­zwać po­sił­ki. -- Je­den za­pa­mię­ta mnie na dłu­żej -- od­po­wie­dzia­ła z mści­wą sa­tys­fak­cją. -- Wi­dzia­łam, jak na mnie pa­trzył. Już był pe­wien, że bę­dzie mógł mnie - -- Za­pnij le­piej pas. Te­raz go­ni nas tu­tej­sza ka­wa­le­ria. Mer­ce­des nie był mi­strzem sprin­tu. Ci­tro­en po­ja­wił się w lu­ster­ku, wy­sko­czył bo­kiem, wy­rzu­ca­jąc w po­wie­trze ka­wał­ki tra­wy i ro­bił się co­raz więk­szy. Wi­dzia­łem rę­kę wy­sta­wio­ną przez okno i wą­tłe ob­łocz­ki dy­mu. Strze­la­li. Nie­cel­nie. Opan­ce­rzy­łem tro­chę Mer­ce­de­sa, wspa­wa­łem w drzwi, za sil­ni­kiem i w ba­gaż­ni­ku gru­be bla­chy, szy­by by­ły