Ebook Nimfomania, czyli Traktat o szale macicznym mobi,epub

h przez nie bluźnierstw i nieustannych złorzeczeń niż natury ich choroby; widziałem, jak te same chore odzyskują pełnię zdrowia na skutek równie zadziwiającego, co godnego naśladowania Bożego miłosierdzia. Jeżeli zatem lekarz winien jest z racji swej profesji nie tylko działać na rzecz wyleczenia jakiejkolwiek choroby, lecz również, jeśli to możliwe, zapobiegać jej zaistnieniu, to czyż będzie można go ganić, nie dopuszczając się niesprawiedliwości, jeżeli obierze najpewniejszą i najogólniejszą drogę, aby osiągnąć zamierzony cel? Oto sytuacja, w jakiej się znajduję. Choroba, o której będę traktować, nie jest bynajmniej jakimś urojeniem, istnieje aż nazbyt realnie u płci kobiecej, czyni w niej z każdym dniem aż nazbyt wielkie postępy. Nawet gdyby wszyscy zarzucali mi, że mówię nieprawdę, byłbym zmuszony odwołać się do oczywistości mej wiedzy i mych odkryć. Mam tedy podstawy, by opisać jej przyczyny i odmiany, a mój obowiązek wymaga, abym zaproponował na nią również remedia. Za tą pierwszą refleksją podąża inna, bardziej istotna dla zachowania gatunku. Spośród środków, którymi można przeciwdziałać zarażeniu, należy wybrać ten najbardziej skuteczny i ten, którego znajomość może stać się najpewniejsza, najszybsza i najpowszechniejsza. Otóż czy można sobie wyobrazić coś bardziej pomocnego w osiągnięciu tych różnych sukcesów niż książka, której wszystkie prawdy są namacalne, której wyrażenia, nie tyle kwieciste, ile naturalne i budzące grozę, są jak pioruny zdolne przerazić najbardziej zatwardziałe i najbardziej szalone głowy? Będę aż nadto szczęśliwy, jeżeli owe rozważania okażą się jakkolwiek przydatne społeczeństwu. Z pewnością umiłowanie dobra publicznego, które prowadzi moje pióro, nie gwarantuje powodzenia. Być może jacyś uczeni zechcą skrytykować tę książkę; pragnę jednak, aby do wyrażania swych opinii zainspirowały ich uczucia podobne do tych, które skłoniły mnie do jej napisania. Czytelnicy tylko na tym zyskają. Będę się szczycił tym, że mnie upokorzono, jeśli zdołam sobie przynajmniej pogratulować tego, że wydobyłem z mroku interesującą mnie materię, choćby nawet sama moja praca miała być przyćmiona przez inną, wzniesioną na jej zgliszczach. Nie mam aż tak wielkiego mniemania o swej wiedzy, by uważać się za nieomylnego; oby tylko ktoś ode mnie godniejszy mógł kontynuować pracę przeze mnie ledwie zapoczątkowaną. Ustąpię bez wstydu, a nawet z przyjemnością, przed prawdami bardziej przekonywającymi, przed zasadami bardziej pewnymi oraz przed elokwencją dobitniejszą i bardziej przerażającą. Tak czy owak, piszę nie tyle dla ludzi profesji medycznej, ile dla ogółu mężczyzn i kobiet, którzy - prości w swych myślach - będą mi wdzięczni za prostotę moich. Doświadczenie przekona ich, że jestem szczery w obrazach, które im ukazuję, a skuteczność moich środków wzbudzi w nich uczucie wdzięczności wobec mnie, którego pracę potraktują z uwagą. Oto porządek, jaki zobowiązuję się zachować w tej książce. W pierwszym rozdziale dowiodę słabości płci żeńskiej, spowodowanej jej budową organiczną, aby dać dostateczną wiedzę o naturze włókien i mięśni, które odgrywają najważniejszą rolę w przypadłościach macicy. W drugim pokażę ogólnie, czym jest nimfomania, czyli szał maciczny. W trzecim będę dociekał jej przyczyn i różnych przypadków. W czwartym będę mówił o różnorodności jej stopni i objawów. W piątym ustalę, jakie są jej oznaki diagnostyczne i prognostyki. W szóstym podam metody leczenia oraz wskażę najpewniejsze specyfiki dla różnych stadiów choroby. Nie będę ukrywał nikłej nadziei na wyleczenie, jaka pozostaje tym, które doszły do trzeciego i ostatniego okresu. Wskażę mimo to najbardziej wypróbowane specyfiki i podam najlepiej rozumiane zasady postępowania prowadzące do wyleczenia, jeżeli to w ogóle jest jeszcze możliwe, lub przynajmniej pomagające pokonać rozpacz, w którą zawsze gotowa jest popaść chora w ostatniej fazie tej choroby. Na końcu czytelnik znajdzie Apendyks z ponumerowanymi przepisami, do których będziemy się odwoływać. A żeby uniknąć pomyłek, jeśli chodzi o dawki, jakie należy stosować, objaśnię teraz, co rozumiemy przez wagę i miarę w medycynie. Funt ma tylko dwanaście uncji; uncja zawiera osiem drachm; drachma - trzy skrupuły, skrupuł - dwadzieścia granów; gran zaś waży tyle co ziarno jęczmienia. Pinta paryska zawiera trzydzieści dwie uncje; szklenica (chopine) - szesnaście; półszklenica (demi-setier) - osiem; rybka (poisson) - cztery; półrybka (demi-poisson) - dwie uncje płynu. Kubek (gobelet) jest ósmą częścią pinty. Łyżka to zawartość zwykłej srebrnej łyżki, która mieści pół uncji płynu. Garść to ilość, jaka może się zmieścić w dłoni. Szczypta to tyle,