Nas dwoje czyli miłosna układanka

a ide­al­ne­go, tyl­ko ta­kie­go, który będzie naj­lep­szy dla nas i to właśnie do nas będzie pa­so­wał. Na­sze pra­gnie­nia często opie­rają się na fałszy­wych prze­ko­na­niach, mi­tach, które są od­po­wie­dzial­ne za wie­le nie­po­ro­zu­mień i roz­cza­ro­wań. Przede wszyst­kim mu­si­my od razu oba­lić mit o dwóch połówkach (najczęściej jabłka, ale także po­ma­rańczy). Nie o owoc tu cho­dzi, ale o prze­ko­na­nie, że part­ne­rzy po­win­ni być jak dwie połowy, a z tego mitu wy­ni­ka, iż iden­tycz­ne, a przy­najm­niej nad wy­raz do sie­bie po­dob­ne. Nic bar­dziej myl­ne­go. Wy­obraź so­bie życie z własnym klo­nem, osobą iden­tyczną, z ta­ki­mi sa­my­mi wa­da­mi, hu­mo­ra­mi, słabost­ka­mi, pra­gnie­nia­mi. Ka­ta­stro­fa gwa­ran­to­wa­na. Jeśli je­steś upar­ciu­chem, to za­stanów się, kto by ustąpił, gdy at­mos­fe­ra bywa na­prawdę napięta, kto by pierw­szy wyciągnął rękę na zgodę? A jeśli by­wasz ner­wu­sem, to kto rozłado­wałby sy­tu­ację, gdy emo­cje sięgają ze­ni­tu? Wspólne życie dwóch ma­rzy­cie­li, wrażliwców bu­jających w obłokach i wierzących w ko­smiczną spra­wie­dli­wość mogłoby być w dzi­siej­szych re­aliach dość trud­ne. Kto wal­czyłby z trud­nościa­mi i bo­ry­kał się z szarą co­dzien­nością, zaj­mując się rze­cza­mi pro­za­icz­ny­mi, często nud­ny­mi, ale (nie­ste­ty) istot­ny­mi. Kto dbałby o re­la­cje z ro­dziną, ze zna­jo­my­mi, sko­ro ty je­steś do­ma­to­rem i in­tro­wer­ty­kiem? Kto wyciągałby cię na spa­cer czy do kina, jeśli ty często wo­lisz po­le­niu­cho­wać za­miast ak­tyw­nie spędzać wol­ny czas? Kto w ter­mi­nie płaciłby ra­chun­ki, sko­ro ty o tym za­po­mi­nasz? Może wo­lisz zaj­mo­wać się do­mem, a co­dzien­na wal­ka w pra­cy przy­pra­wia cię o zawrót głowy? Ktoś na ten dom musi za­ro­bić. A może je­steś osobą ak­tywną, spełniasz się w pra­cy, na­to­miast w domu lu­bisz od­począć i się wy­ci­szyć? Ktoś o ten dom prze­cież dba. Jeśli nie masz głowy do do­mo­wych obo­wiązków, to kto ma mieć? Każdy z nas ma za­le­ty, po­ten­cjał, który czy­ni nas sil­ny­mi, wyjątko­wy­mi, i każdy ma ce­chy, które by­wają dla in­nych i dla nas sa­mych, de­li­kat­nie mówiąc, trud­ne. Życie z kimś ta­kim jak my byłoby na­prawdę bar­dzo ciężkie. Ja uważam, że kosz­mar­ne. Dla­te­go sztu­ka miłości i wy­bo­ru part­ne­ra to ak­cep­ta­cja wyjątko­wości dru­gie­go człowie­ka. Ro­zu­mie­nie jego inności i apro­bo­wa­nie cech, które czy­nią go nie­po­wta­rzal­nym. Z dru­giej stro­ny to wybór kogoś, kto nas ro­zu­mie, sza­nu­je i kogo my będzie­my sza­no­wać. Od­wiecz­ny dy­le­mat ,,ba­da­czy miłości" brzmi: po­do­bieństwa czy różnice? Co nas przy­ciąga? Od­po­wiedź jest pro­sta - w większości różnice! Kto nas fa­scy­nu­je? Kto in­try­gu­je? Co cie­ka­wi i pociąga? Na pew­no nie to, co do­brze zna­my. Na tym po­le­ga za­ko­cha­nie. Ale dy­le­mat, czy różnice nas przy­ciągają, czy od­py­chają, jest bar­dziej skom­pli­ko­wa­ny. Prze­cież są ce­chy, które nas zbliżają. W ta­kim ra­zie w czym do­brze jest być po­dob­nym. Po la­tach pra­cy z pa­ra­mi uważam, że związek ce­men­tują po­dob­ny sys­tem war­tości i wspólne cele. Jeśli ko­chasz zwierzęta, to życie z kimś, kto trak­tu­je je przed­mio­to­wo, byłoby nie do znie­sie­nia. Jeśli brzy­dzisz się kłam­stwem, to kłam­czuch będzie osobą, którą trud­no ci będzie zro­zu­mieć. Bo wza­jem­ne zro­zu­mienie to po­dob­na wrażliwość na świat. Może o to cho­dziło w mi­cie o dwóch połó które kie­dyś się od­najdą? Naj­lep­szy part­ner to taki, który nas uzu­pełni, dopełni na­sze ce­chy, będzie pa­so­wał jak puz­ze­lek z tej sa­mej układan­ki. Na przykład wspólne pa­sje to wspa­niały ,,klej" re­la­cji. Wspólni przy­ja­cie­le również zbliżają part­nerów. To, w czym będzie­my do sie­bie po­dob­ni, to war­tości, które będą dla nas zro­zu­miałe, które wza­jem­nie będzie­my sza­no­wać. To, co będzie sca­lało naszą re­lację, to wspólne cele. Jeśli ko­cha­my sa­me­go sie­bie, zna­my i ro­zu­mie­my swo­je po­trze­by, prze­sta­je­my bać się bli­skości i po­tra­fi­my do­strzec praw­dzi­we ,,ja" w dru­gim człowie­ku. Wte­dy mamy ogromną szansę, że odnajdzie­my swój puz­ze­lek. Na tym po­le­ga miłosna układan­ka. Układan­ka tworząca wspólną hi­sto­rię, wspólne pla­ny, ma­rze­nia i war­tości. Pa­sujący do cie­bie puz­ze­lek dopełni two­je ce­chy, a ty dopełnisz jego. To ma­gicz­ne połącze­nie. Ta ma­gia to szczyp­ta szczęścia, niektór