Ebook Na zakręcie mobi,epub

łowo i niepohamowanie, że aż poirytowany Mike groził im spuszczeniem manta. Co oczywiście jeszcze bardziej ich rozbawiało. Podobnie jak brat, Pete był dobrym sportowcem. Ponieważ jednak nie przykładał się do nauki, po ukończeniu szkoły podjął pracę i zapisał się na kursy wieczorowe w Breckenridge. Pewnego dnia odwiedził Clare na terenie kampusu w Reno, z czego bardzo się ucieszyła. Zapamiętała go jako chudego wyrostka, teraz zaś stał przed nią dorosły mężczyzna, równie przystojny i atrakcyjny jak jego brat. Pete zatrzymał się u niej i jej dwóch współlokatorek. Clare pokazała mu miasto, wprowadziła w swoje towarzystwo, zaprosiła do pubu, gdzie wspaniale spędzili czas. Jej przyjaciółki były Peteem zachwycone. Kiedy wyjechały na weekend, Clare ugotowała garnek spaghetti, a Pete kupił dużą butlę chianti. Długo w noc jedli, popijali, śmiali się i gawędzili o tym i owym. A później coś się stało. Clare zaczęła rozpamiętywać, jak zawsze bardzo lubiła Petea, i nagle dotarło do niej, że w głębi duszy bardzo za nim tęskniła. To odkrycie stało się wstępem do dalszych wydarzeń. Byli już nieźle podpici, gdy Pete wziął ją za rękę, spojrzał głęboko w oczy i pocałował. Potem jeszcze raz, i jeszcze. Clare nie poznawała siebie. Nie po raz pierwszy wypiła za dużo wina, nie po raz pierwszy facet się do niej dobierał, a jednak nigdy nie zdradziła Mikea, nie czuła nawet pokusy, pozostając wierną, nobliwą narzeczoną. Teraz zaś dyszała z pożądania, marzyła tylko o dzikim spełnieniu. Pete też nie był już młodszym braciszkiem i świetnym kumplem, za to stał się silnym, godnym pożądania i doświadczonym mężczyzną. Każdy dotyk, każdy pocałunek sprawiały, że pragnęła więcej. Wkrótce znalazła się pod nim, oddając mu się, błagając, żeby ją posiadł. Pete stracił resztki opanowania i spełnił jej prośbę z szaleńczą namiętnością. Gdy wreszcie wrócili na ziemię, Clare poczuła się zdruzgotana. - O Boże! - wymamrotała ze zgrozą. - Clare, Nie mogła tego słuchać. Co ona najlepszego zrobiła? Ukryła się w swoim pokoju i przepłakała całą noc. Pete pewnie znienawidził ją za to, do czego go nakłoniła. Rano znalazła kartkę pod buteleczką aspiryny: Nigdy o tym nie wspominajmy. To się nie zdarzyło. Pete Nie wspomniała o tym nikomu z tej prostej przyczyny, że się wstydziła. Kosztowało ją wiele, gdy musiała układać listą weselnych gości, nie mogła znieść rozmów o przyjęciu, a podczas przymiarki sukni ślubnej zalała się łzami. Czuła się okropnie i nic nie wskazywało na to, by miała się z tego stanu otrząsnąć. Pete nie odezwał się do niej. Nie wiedziała, czy całkiem ją znienawidził, czy tylko stracił dla niej szacunek. Gdy rozmawiali przez telefon, Mike zdawał się niczego nie zauważać, czy to dlatego, że miał masę własnych problemów i zajęć, czy też przez to, że Clare stała się mistrzynią kłamstwa. Tak czy siak, nie miało to znaczenia, gdyż kilka miesięcy później pilotowany przez niego F-16 roztrzaskał się o ziemię. Clare tkwiła w czarnej otchłani rozpaczy i żalu. Był to okropny okres w jej życiu. Zastanawiała się, czy ją też czeka rychła śmierć. Tak byłoby sprawiedliwie. Podczas pogrzebu nie popatrzyła Peteowi w oczy, nawet gdy się objęli i szlochali z głowami na swych ramionach. Dopiero po bardzo długim czasie przestała myśleć, że swoją podłą zdradą zabiła Mikea. Minęły dwa lata, nim zgodziła się wyjść z przyjaciółkami do miasta. Nadal czuła w sercu ból. Gdy przypadkiem gdzieś spotykała Petea, nie była w stanie nawiązać rozmowy, on zaś unikał jej spojrzenia. Również dręczyły go wyrzuty sumienia i nieukojony ból. A potem poznała Rogera, uroczego i przystojnego Rogera, który wyrwał ją z łańcuchów smutku i sprawił, że znowu chciało jej się żyć. Uwodził ją tak umiejętnie! Gdy uświadomiła sobie, że już od wielu dni nie myśli ani o Mikeu, ani o podłej zdradzie, ujrzała w Rogerze szansę na rozpoczęcie nowego życia. Co więcej, zakochała się w nim na zabój. Rodzina i przyjaciele, gdy znów ujrzeli uśmiech na jej twarzy, gorąco zachęcali ją do tego związku. Dlatego tak trudno było jej odejść od Rogera, miłego, wrażliwego mężczyzny, który wydobył ją z ciemności na światło. Była mu za to dozgonnie wdzięczna. I wszystko potoczyło się piorunem: oświadczyny, ślub, narodziny Jasona. Potem nastały ciągnące się długo w noc narady, wyjazdy służbowe i spotkania z klientami, podczas których Roger musiał wyłączać telefon. Gdy wracał do domu, bez trudu rozwiewał jej obawy. Nigdy nie umiała mu się oprzeć. Czuła się jednak coraz bardziej rozczarowana tym związkiem, i prawdopodobnie przez to właśnie nachodziły ją pewne myśli, a nawet wizje. Mike, utracony Owszem, nie był aż tak uroczy i zabawny, za to gdy byli