Ebook Na krawędzi światów mobi,epub

iższych, domu gdzieś na odludziu i pracy, która może nie będzie przynosiła jej kokosów, ale na pewno da jej wiele satysfakcji. Wiedziała, że satysfakcja i spełnienie własnych, nawet tych najskromniejszych marzeń, jest o wiele bardziej przyjemniejsza niż życie w ciągłym biegu i stresie, w poczuciu tego, że robi się coś bez sensu, albo tylko tak, po prostu, dla kasy. Marzenia są nieodzownym elementem każdego z nas. Matylda bardzo dobrze o tym wiedziała. Była świadoma tego, że spełnianie marzeń jest celem w życiu każdego człowieka. Jednak jej rodzice za cel w swoim życiu uważali tylko swój indywidualny sukces zawodowy, a tym samym, korzyść materialną. Matylda wiedziała, że jej marzenia są inne, opierają się na innym schemacie. Kierują nią inne wartości, inaczej postrzegała otaczający ją świat. Marzenia waży się w różnych kategoriach i są one zupełnie inne dla każdego z nas. Ludzie realizują swoje marzenia, nie myśląc o drugim człowieku. Są bezużyteczni i moralnie wyniszczeni. Nie mają własnej wartości, są jak te roboty, które pracują, harują, tylko po to, żeby ich marzenia rychło się spełniły, żeby to im było jak najlepiej i jak najlżej. Takie jest nasze społeczeństwo i nie ma się co temu dziwić, takiej hierarchii, którą my sami ustanowiliśmy. Jej rodzice jednak postępowali inaczej i dobrze wiedziała, że na początku na pewno nie przynosiło im to satysfakcji i chcieli wielokrotnie rzucić tę pracę w cholerę. Ale tym, co ich trzymało, była kasa: jedyny powód, dla którego ta praca była i nadal jest dobra i potrzebna. Ona jeszcze nie przeżyła tyle w życiu, aby wiedzieć to, co oni, ale wiedziała, że już dość widziała ludzkiego cierpienia i ludzkiej udręki, aby tak po prostu dać się wykorzystywać albo zmuszać do tego innych ludzi. To nie leżało w jej naturze, była zupełnie inna od swoich rodziców, jednak jej to nie przeszkadzało, przeciwnie: była tego bardzo dumna, bo wiedziała, że takie życie ma sens, jest podstawą do lepszego, nie tylko w tym materialnym znaczeniu, bytu. Matylda nie widziała w takim życiu, jakie prowadzą jej rodzice niczego wartościowego, co mogłaby przekazać swoim dzieciom. Uważała, że to, co każdy z nas powinien wynieść ze swojego rodzinnego domu, to przede wszystkim miłość, której ona nie mogła wynieść, bo po prostu najzwyczajniej w świecie jej nie miała. Było jej z tego powodu bardzo smutno, czuła, że to wszystko, co teraz robi, nie ma najmniejszego sensu. Od tej chwili postanowiła żyć inaczej, żyć dla innych, nie tylko dla siebie. Jednak nie wiedziała w jaki sposób dobrze to życie zacząć, ale była pewna, że samozadowolenie z tego, co będzie robić w przyszłości, przyjdzie z czasem. Zresztą, zasady dobrego i szczęśliwego życia od zawsze wpajała jej babcia, której teraz jej tak bardzo brakowało. To ona głównie ją wychowywała i przekazywała te nieskazitelne zasady życia, których niestety nie nauczyła swojej córki, ale nie była z tego powodu specjalnie niezadowolona. Od zawsze trudno było im się ze sobą dogadać, babcia nie wiedziała, jak do niej docierać, a po śmierci męża, stało się to jeszcze trudniejsze. Córka poszła swoja drogą i nie myślała o tym, czego przez całe życie próbowała ją nauczyć jej matka. Nie stosowała się do żadnej z tych zasad, chociaż, jej marzenie się spełniło, miała wnuki, a Matylda była godną i wspaniałą wnuczką: taką , jaką sobie wymarzyła. Bardzo się ucieszyła, gdy Matylda przyszła na świat, była zdrowym i silnych dzieckiem i od tej pory babcia obiecała sobie, że z całych sił będzie dbała o jej edukację i wychowanie, które nie należało do mocnych stron jej córki i zięcia. Była pewna, że Matylda nigdy ich nie zapomni tych nieskazitelnych zasad życia, które od początku wpajała jej babcia. Miała też świadomość tego, jak bardzo będzie potępiona przez swoich rodziców. Jednak babcia bardzo mocno wierzyła w niedościgniony i perfekcyjny upór córki wobec rodziców, którzy tego nie rozumieli. Stawała w jej obronie w każdej sprawie i była niezastąpiona. Po interwencji babci, rodzice nie mogli pozostać nieugięci i zgadzali się na wszystko, czego oczekiwała Matylda, chociaż nie było łatwe, bardzo mocno sprzeciwiali się temu. Uważali, że dziecko owszem ma jakieś prawa i może czasami powalczyć o swoje, ale jest za młode, aby wiedzieć tyle, co dorośli. Nie posiada doświadczenia i o wielu sprawach nie powinno decydować, aby nie zrobić błędu, którego będzie żałować do końca życia. Babcia nie chciała im po raz setny tłumaczyć, jak źle i niewłaściwie wychowują swoje dziecko. Przypominała im, że dziecko musi popełnić wiele błędów w życiu, aby wiedziało jak dobrze i właściwie żyć, rodzice nie powinni ingerować w niektóre ich sprawy, bo tylko zepsują to, co należy się dziecku. Tłumaczy