Ebook Mucha mobi,epub

ska, by nadal nie gwarantować stabilnych profitów. Jeżeli koszt wydobycia nadal oscyluje w granicach dwudziestu kilku dolarów, to przy cenie sprzedaży osiemdziesiąt za baryłkę możemy ufnie patrzeć, jak to żona mawiała kiedyś?... W świetlaną przyszłość. To znów, jak wiadomo, nie jest tak, że światowa cena ropy ustala się samorzutnie, jak pogoda w Nowym Jorku, powiedzmy, zmieniając się, co pięć minut. Dobrze, bez zmienia się co piętnaście minut. Ostatnia operacja z niby spontanicznym atakiem sił rebelianckich na ropociąg w Nibii pociągnęła za sobą niespodziewanie wielkie wydatki. I to wszystko na koszt Firmy, pochłaniając gros zysków. Ku niezadowoleniu akcjonariuszy, którym musiano zmniejszyć dywidendy z tego powodu. Naturalnie, coroczne wypłaty premiowe dla kierownictwa kompanii nie zmalały an o jednego centa. Po prawdzie mówiąc, nawet znacznie wzrosły. Ale przecież tak zwanej opinii publicznej takich pikantnych faktów podać nie sposób. Wszystko przeinaczy i przekręci, ukazując w fałszywym, niekorzystnym i krzywdzącym świetle niestrudzony wysiłek pełnego poświęceń Zarządu i samego Bossa. Nic nie jest takie łatwe jak się wydaje na pierwszy rzut nieuzbrojonego oka. Otóż bardzo celna to oko najpierw trzeba uzbroić. Dosłownie. Tylko że przedtem te chętne oczy trzeba najpierw znaleźć. Potem wyszkolić. Następnie opłacić, bo to przecież siła najemna. Naprowadzić na upatrzony cel. Przekupić albo w inny sposób zneutralizować ochronę rurociągu. Zapewnić dyskrecję po wykonaniu zadania. Czasem na zawsze. To wszystko kosztuje. Krocie. Dopiero po pomyślnym wykonaniu operacji i pieczołowitym zatarciu śladów można publicznie wyrazić zaniepokojenie spadkiem wydobycia ropy naftowej na świecie i wyrazić słuszne oburzenie z powodu sabotażu dokonanego niecnymi rękami rebeliantów. Kto to widział by wysadzać ropociągi akurat przed nadejściem srogiej zimy na półkuli północnej? Serca nie mają ci nędznicy. Gdzie była policja, ochrona i wojsko? Co robił prezydent tamtego państewka? Jak on dba o interesy swoich partnerów handlowych? Przecież zapasy strategiczne czarnego złota zaczną się kurczyć z tego powodu. K u r c z y ć. Do tego, trzeba trafu, wyleciała naraz w powietrze stacja pomp na jedynej ropociągowej trasie przesyłowej prowadzącej do terminalu morskiego na wybrzeżu tejże Nibii. Co za szczególny pech i nieszczęśliwy zbieg okoliczności. A jak zareaguje cena tego niezbędnego surowca? Zgodnie z założeniem - wzrośnie. Znacznie. Dopiero wtedy zatroskani komentatorzy w CNN mogą obwieścić milionom widzów na całym świecie w kilkudziesięciu językach, że ,,cena benzyny w Nowym Jorku skoczyła z dnia na dzień aż o 15 centów na galonie, z powodu zwyżki cen ropy naftowej". I mocno, odważnie i w sposób wysoce obywatelski i zaangażowany skrytykować demokratów i ich prezydenta, kurczowo trzymających się władzy, za ten smutny fakt, brzemienny w niewyobrażalne skutki dla gospodarki narodowej, Media mają przecież za zadanie informować, nie wyjaśniać. Więc niech rzetelnie poinformują, że cena jest wyższa. Nie muszą trudzić telewidza dodatkową, uciążliwą dla niego informacją o powodach znacznego wzrostu cen surowca. A już w żadnym wypadku nie obchodzi nikogo postronnego zawrotny wzrost zysków Firmy. Od tego boli codziennie głowa samego Prezesa i ewentualnie niektórych członków Zarządu. Oni wiedzą najlepiej jak ten zysk podzielić. Taki jeden, dla przykładu, żurnalista z tych niby śledczych, czy jak ich tam przezywają, przed kilkoma laty wdał się na ekranie w niepotrzebne dywagacje, że niby, dlaczego cena paliw aż tak pnie się w górę i kto za tym stoi, wyobraźcie sobie. Dopatrzył się nawet zmowy wielkich koncernów naftowych, komik jeden. Ha - ha - ha. Dopiero metoda łagodnej perswazji, zastosowana ze skutkiem natychmiastowym, zmieniła mu optykę patrzenia na różne rzeczy. Od tamtego czasu nosi okulary, bo wykonawcy zlecenia wyszli nieco za nakazane ramy, wykazując niepotrzebną inicjatywę własną. Po prostu, chłopakom brakowało ostatnio rozrywki, więc nieco sobie pofolgowali. Trzeba było potem przeprowadzić z nimi stosowną pogawędkę, uczulającą na pewne drobne aspekty ich zachowań. Z ostrzeżeniem. W każdym razie wspomniany reporterek na nowym stanowisku odczytuje dziś bezbłędnie podawane mu na podglądzie prognozy pogody i nawet już aż tak bardzo nie sepleni. Widocznie przyzwyczaił się do sztucznej szczęki. Musiał, biedak, oszczędzać na dobrym protetyku i skorzystać z ubezpieczalni społecznej. A gdyby utrzymywał się w ustalonych ryzach, mógłby sobie bez trudu pozwolić na niejeden zbytek. I dalej by sobie stażystki w telewizji zaliczał metodą na znajomość z producentem najpopularniejszych seriali. I nowego porsche by zachował, którego musiał potem się pozbywać, razem z wielkim Hammerem. I wielkie, p