Ebook Msza Ateusza / La messe de l`athee mobi,epub

j wiedzy magizmu, to znaczy znajomości stapiających się pierwiastków, przyczyn życia, życia przed życiem, tego, czym ono będzie przez swoje tajemne przygotowania -- nieszczęściem wszystko w nim było osobiste. Ponieważ odizolował się w życiu przez egoizm, egoizm zabija dziś jego chwałę. Grobu jego nie uwieńczy dźwięczna statua, powtarzająca przyszłości tajemnice, których geniusz szuka kosztem siebie. Ale może talent Despleina był zrośnięty z jego wierzeniami i tym samym śmiertelny. Dla niego atmosfera ziemska to był worek rodny: widział ziemię niby jajko w jego skorupie, nie mogąc zaś wiedzieć, czy pierwsze było jajko, czy też kura, nie wierzył ani w koguta, ani w jajko. Nie wierzył ani w zwierzę przed człowiekiem, ani w ducha po nim. Desplein nie wątpił tedy, on twierdził. Jego czysty i szczery ateizm podobny był do ateizmu wielu uczonych, najlepszych ludzi w świecie, ale zabitych ateuszów, ateuszów takich, w jakich istnienie nie chcą wierzyć ludzie religijni. Nie mogło być inaczej u człowieka nawykłego od najmłodszych lat sekcjonować istotę ludzką w każdym sensie, przed, podczas i po życiu badać wszystkie jej narządy, nie znajdując owej jedynej duszy, tak koniecznej dla religii. Uznawał w człowieku centr mózgowy, centr nerwowy i centr oddychania i krążenia, z których dwa pierwsze tak dobrze zastępują się wzajem, iż Desplein na schyłku życia był przekonany, że słuch nie jest koniecznie potrzebny do słyszenia ani wzrok do widzenia i że `zwój słoneczny` zastępuje je bez najmniejszej wątpliwości. Znajdując w człowieku dwie dusze, umocnił z tego faktu swój ateizm, mimo że on nie przesądza nic o Bogu. Ten człowiek wytrwał, powiadają, do końca w bezbożności, w jakiej umiera niestety wielu świetnych geniuszów, którym oby Bóg przebaczył! Życie tego tak wielkiego człowieka kryło wiele małostek, aby użyć wyrażenia, jakim posługiwali się jego wrogowie, żądni pomniejszyć jego chwałę. Właściwiej byłoby je nazwać pozornymi niekonsekwencjami. Zawsze nieświadomi pobudek, które władają niepospolitymi ludźmi, zawistni lub naiwni czepiają się powierzchownych sprzeczności, aby wygotować akt oskarżenia, wedle którego ich natychmiast sądzą. Jeżeli później powodzenie uwieńczy te tak zwalczane idee, ukazując związek między przygotowaniami a wynikiem, zawsze przylgnie trochę dawnych potwarzy. Tak za naszych czasów potępiali współcześni Napoleona, wówczas gdy rozwijał orle skrzydła nad Anglią; trzeba było roku 1822, aby wytłumaczyć rok 1804 i płaskie łodzie w La messe de lathée CECI EST DÉDIÉ ? AUGUSTE BORGET, Par son ami de Balzac. Un médecin ? qui la science doit une belle théorie physiologique, et qui, jeune encore, sest placé parmi les célébrités de lÉcole de Paris, centre de lumi?res auquel les médecins de lEurope rendent tous hommage, le docteur Bianchon a longtemps pratiqué la chirurgie avant de se livrer ? la médecine. Ses premi?res études furent dirigées par un des plus grands chirurgiens français, par lillustre Desplein, qui passa comme un météore dans la science. De laveu de ses ennemis, il enterra dans la tombe une méthode intransmissible. Comme tous les gens de génie, il était sans héritiers : il portait et emportait tout avec lui. La gloire des chirurgiens ressemble ? celle des acteurs, qui nexistent que de leur vivant et dont le talent nest plus appréciable d?s quils ont disparu. Les acteurs et les chirurgiens, comme aussi les grands chanteurs, comme les virtuoses qui décuplent par leur exécution la puissance de la musique, sont tous les héros du moment. Desplein offre la preuve de cette similitude entre la destinée de ces génies transitoires. Son nom, si cél?bre hier, aujourdhui presque oublié, restera dans sa spécialité sans en franchir les bornes. Mais ne faut-il pas des circonstances inou?es pour que le nom dun savant passe de la science dans lhistoire générale de lhumanité ? Desplein avait-il cette universalité de connaissances qui fait dun homme le verbe ou la figure dun si?cle ? Desplein possédait un divin coup doeil : il pénétrait le malade et sa maladie par une intuition acquise ou naturelle qui lui permettait dembrasser les diagnostics particuliers ? lindividu, de déterminer le moment précis, lheure, la minute ? laquelle il fallait opérer, en faisant la part aux circonstances atmosphériques et aux particularités du tempérament. Pour marcher ainsi de conserve avec la Nature, avait-il donc étudié lincessante jonction des ?tres et des substances élémentaires contenues dans latmosph?re ou que fournit la terre ? lhomme qui les absorbe et les prépare pour en tirer une expression particuli?re ? Procédait-il par cette puissance de déduction et danalogie ? laquelle est d? le génie de Cuvier ? Quoi quil en soit, cet homme sétait fait le confident de la Chair, il la saisissait dans le passé comme dans lav