Ebook Mógłbyś znów pokochać mobi,epub

myślałam, że będzie aż tak bolało. - No niestety. Przepiszę pani środek przeciwbólowy, ale uprzedzam, że przez najbliższe dni będzie pani odczuwała spory dyskomfort. - Wyczytałam w broszurze, że przez dwa do trzech tygodni muszę unikać wysiłku, zwłaszcza związanego z napinaniem mięśni. Przy trójce dzieci nie będzie łatwo. Olivia bardzo się starała, by jej uśmiech wyrażał współczucie. - Rzeczywiście będzie pani musiała uważać. Nie może pani brać dzieci na ręce, bo szwy mogą się rozejść. Kolejna pacjentka była bardzo zadowolona ze swoich nowych kształtów rysujących się pod bandażem. - Nie wiem, dlaczego nie zrobiłam tego wcześniej. Żałuję, że przy okazji tego zabiegu nie zrobiłyśmy liposukcji brzucha. - Wrócimy do tematu innym razem. Proszę pamiętać, że to była poważna ingerencja chirurgiczna, a nie drobny zabieg. Jak by pani określiła stopień bólu? - Szczerze? Tak się cieszę, że nawet nie zwróciłam uwagi na ból. Kiedy będę mogła wrócić do pracy i pochwalić się moim nowym biustem? - Kiedy przestanie pani brać środki przeciwbólowe. Myślę, że za jakiś tydzień, ale konkretną datę podamy pani po pierwszej wizycie kontrolnej, czyli za kilka dni. - Będę miała wizytę u pani? - Oczywiście. - Olivia uśmiechnęła się z lekkim przymusem. Ostatnimi czasy luksusowe gabinety w klinice stały się jej drugim domem. Wstępne konsultacje i omawianie planowanych zabiegów. Ocena stanu pacjenta i plan operacji. Wizyty kontrolne. Leczenie powikłań. Jej całkowite zanurzenie w świat prywatnej medycyny estetycznej trwało dopiero pół roku, ale już zdążyła dopracować się pacjentów, którzy wracali do niej na kolejny zabieg. Pochlebiało jej to i jednocześnie budziło niepokój. Ludzie uzależniający się od operacji plastycznych w złudnej nadziei, że dzięki skalpelowi ich życie stanie się idealne, nie byli żadną legendą. Podobnie jak osoby cierpiące na zaburzenie dysmorficzne polegające na obsesyjnym koncentrowaniu się na najdrobniejszych, często wyimaginowanych defektach urody. Olivia miała zamiar zrobić badania naukowe na ten temat. Tymczasem stanęła przy łóżku trzeciej pacjentki, której stan psychiczny po operacji nie był najlepszy. - Mogę panią zapewnić, że usunęliśmy wszystkie zmiany w tkance, zgrubienia i blizny. Kiedy dojdzie pani do siebie, na pewno poczuje pani znaczną poprawę samopoczucia. - Nie mogę na siebie patrzeć! - Młoda kobieta zalewała się łzami. - Na pewno będę wyglądała koszmarnie, gorzej niż przed usunięciem implantów. Znowu będę płaska jak deska i na dodatek będę miała blizny! Jak mogłam być taką idiotką, żeby jako dwudziestolatka powiększać piersi? - Janie, proszę się nie obwiniać. - Olivia postanowiła poświęcić kobiecie nieco więcej czasu, nawet za cenę spóźnienia na spotkanie o szóstej. Chciała jej powiedzieć o wsparciu psychologicznym, które może uzyskać w klinice. - Nawet pani nie wie, jakie ma pani szczęście - westchnęła ciężko Janie, gdy Olivia opuszczała salę. - Nigdy nie będzie pani musiała poprawiać urody. Ze szpitala do kliniki można było przejść pieszo, mijając po drodze okazałe budynki, w których mieściły się prywatne przychodnie. Niektóre z nich ulokowano w odrestaurowanych starych rezydencjach, typowych dla prestiżowych podmiejskich dzielnic Auckland. Olivia powinna cieszyć się spacerem pośród wirujących jesiennych liści, jednak dziś jej głowę zaprzątała myśl, że wypełniony po brzegi dzień nie dał jej poczucia satysfakcji. Poczekalnia w klinice była pełna. Jak zawsze o tej porze. Klienci prywatnych placówek mieli czas na wizyty dopiero po pracy. Olivia nie miała dziś dyżuru, więc wyjaśniła recepcjonistce, po co przyszła: - Wpadłam na spotkanie o szóstej. Podobno Simon chciał się ze mną zobaczyć? - Tak. Czeka na ciebie. Znaczące spojrzenie recepcjonistki nie uszło uwadze Olivii. Czyżby już rozeszły się plotki, że coś ją łączy z szefem? A nawet jeśli jeszcze nie, jest to tylko kwestią czasu. Jako singielka nie ma żadnych zobowiązań, a która wolna kobieta oparłaby się urokowi najbardziej pożądanego kawalera wśród elity Auckland? Okazuje się, że taka kobieta istnieje. I ma na imię Olivia. Przytrzymała młodą recepcjonistkę wzrokiem, dopóki ta nie spuściła głowy, delikatnie się rumieniąc. - Możesz powiedzieć szefowi, że jego następny gość już przyszedł? - poprosiła Olivię. W gabinecie Simona stało monstrualnych rozmiarów biurko, wygodne fotele kryte skórą i szklana witryna, w której wyeksponowano zabytkowe narzędzia chirurgiczne. - Mam ci powiedzieć, że twój następny gość już tu jest. - Nic się nie stanie, jak ta pani chwilę poczeka. A nie, przepraszam, to jest pan. Nasza nowa kampania promująca zabiegi estetyczne wśród mężczyzn zaczyna przynosić efekty. Nie dla każde